Αναζήτηση
Η Ελαφρά Ταξιαρχία που έσβησε
» Του , Δηµήτρη Δοντά
Τον Κώστα Χαλκιά µε τον Γιώργο Καραγκούνη;
Ολοι τους, άλλοι για λίγα χρόνια, άλλοι για περισσότερα, φόρεσαν σε κάποια στιγµή της καριέρας τους τη φανέλα του θρυλικού Απόλλωνα Σµύρνης (Αθηνών). Της Ελαφράς Ταξιαρχίας που από τα σαλόνια της κορυφαίας ποδοσφαιρικής κατηγορίας στην Ελλάδα βρίσκεται φέτος στην Γ κατηγορία έπειτα από την περιπλάνησή της στο περιφερειακό πρωτάθληµα.
Στα µεταπολεµικά χρόνια, ο Απόλλων ήταν η οµάδα που έπαιζε εντυπωσιακό ποδόσφαιρο, χωρίς όµως αυτό το γεγονός να συνδέεται µε κατακτήσεις τίτλων, µε εξαίρεση το πρωτάθληµα Αθήνας το 1948 και το 1958. Ηταν όµως αρκετό το καλό θέαµα για να προσελκύσει πολλούς νέους φιλάθλους στο γήπεδο της Ριζούπολης, οι οποίοι απολάµβαναν ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου για τα δεδοµένα της εποχής.
Αυτά τα χρόνια και µέχρι τις αρχές της 10ετίας του 1980 ο Απόλλωνας ανέδειξε πολλούς σηµαντικούς ποδοσφαιριστές (όπως οι αδελφοί Αριστείδης και Γιώργος Καµάρας, Αρδίζογλου, Παθιακάκης, Καρούλιας, Αντωνίου, Χατζής κ.ά.).
Ποδοσφαιριστές που έγραψαν τη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Για πολλά χρόνια, η οµάδα της Ελαφράς Ταξιαρχίας λειτούργησε σαν φυτώριο ποδοσφαιριστών για τους µεγάλους συλλόγους της χώρας. Και, όταν σταµάτησε να ακολουθεί αυτόν τον δρόµο, πέρασε στα «πέτρινα χρόνια». Με την ίδρυση του επαγγελµατικού ποδοσφαίρου, το 1979 ο ιστορικός Απόλλωνας έµεινε παρέα µε τις αναµνήσεις άλλων, όµορφων εποχών. Τις αναµνήσεις από τα κυριακάτικα αποµεσήµερα που η Ριζούπολη φορούσε τα γιορτινά της για τα παιχνίδια της αγαπηµένης της οµάδας και το γήπεδο ασφυκτιούσε. Είτε είχε κρύο είτε είχε ζέστη.
«Και µε χιόνια και µε κρύα…
Ελαφρά Ταξιαρχία», έγραφε το κιτρινισµένο από τον χρόνο πανό των λιγοστών είναι αλήθεια φίλων της οµάδας που είχαν αποµείνει στη 10ετία του 1990. Που ήταν και η πιο σηµαντική µεταπολεµικά στην ιστορία του συλλόγου. Αφού την τριετία 1994-1996, µε νέους στην πλειονότητά τους ποδοσφαιριστές και κάτω από τις οδηγίες του αείµνηστου Γιάννη Παθιακάκη, ο Απόλλωνας καταφέρνει να ξεπεράσει τα χρόνια της µιζέριας και της µετριότητας. Στο τέλος της περιόδου 1994-95 εξασφαλίζει (για πρώτη φορά στην ιστορία του) τη συµµετοχή του στο τότε Κύπελλο UΕFΑ. Τη δεύτερη τη τάξει ποδοσφαιρική διοργάνωση στην Ευρώπη. Και την αµέσως επόµενη σεζόν φτάνει µέχρι τον τελικό του Κυπέλλου αλλά γνωρίζει τη βαριά ήττα από την ΑΕΚ του Ντούσαν Μπάγιεβιτς µε σκορ 7-1.
Από το 2000 αρχίζει ο κατήφορος του Απόλλωνα. Στο τέλος της περιόδου 1999-2000 η οµάδα υποβιβάζεται στη Β Εθνική. Το 2005 πέφτει στην Γ κατηγορία αλλά ο κατήφορος δεν έχει τελειωµό. Δύο χρόνια µετά υποβιβάζεται στο περιφερειακό πρωτάθληµα. Εκεί αγωνιζόταν µέχρι πέρσι, όταν κατέλαβε την πρώτη θέση στον 8ο όµιλο και προβιβάστηκε στην Γ Εθνική.
ΤΗΝ ΤΡΙΕΤΙΑ
1994-1996, µε νέους στην πλειονότητά τους ποδοσφαιριστές και κάτω από τις οδηγίες του αείµνηστου Γιάννη Παθιακάκη, ο Απόλλωνας καταφέρνει να ξεπεράσει τα χρόνια της µιζέριας και της µετριότητας. Ηταν η τελευταία αναλαµπή πριν από την πτώση
Οι 44 διεθνείς στην ιστορία του Απόλλωνα
Η επέλαση και ο Ερολ Φλιν…
Ο ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ έχει το παρατσούκλι Ελαφρά Ταξιαρχία. Το προσωνύµιο αυτό δόθηκε στην οµάδα το 1938, όταν κατέκτησε το δεύτερο πρωτάθληµα (το πρώτο, 1924-25) της Αθήνας. Τότε στους κινηµατογράφους της πρωτεύουσας παιζόταν η ταινία «Η επέλαση της Ελαφράς Ταξιαρχίας» µε πρωταγωνιστή τον περίφηµο Ερολ Φλιν. Μια ταινία που αναφερόταν στον Κριµαϊκό Πόλεµο (Οκτώβριος 1853-Φεβρουάριος 1856). Επίσης, ο περίφηµος ο πίνακας του Ρίτσαρντ Κάτον Γούντβιλ Τζούνιορ µε την ίδια ονοµασία, που εικονίζει την επέλαση του βρετανικού ιππικού.
Το χρώµατα στο σήµα της οµάδας είναι το µπλε και το λευκό, τα ίδια µε της ελληνικής σηµαίας.
Από την ακµάζουσα Σµύρνη, στο Ρουφ και τη Ριζούπολη
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ και τα επόµενα χρόνια οργανώνεται αθλητικό τµήµα και τµήµα πεζοπορίας. Το 1910 οργανώνεται το ποδοσφαιρικό τµήµα του Απόλλωνα.
Με την καταστροφή της Σµύρνης το 1922 ο Απόλλων µεταφέρεται στην Αθήνα. Για πρώτη έδρα του χρησιµοποιεί την περιοχή στους Στύλους του Ολυµπίου Διός, όµως την αµέσως επόµενη χρονιά, η έδρα της οµάδας µεταφέρεται στο Ρουφ και µένει εκεί µέχρι το 1946. Τότε οι εγκαταστάσεις της οµάδας απαλλοτριώθηκαν από την Εταιρεία Σιδηροδρόµων και στον Απόλλωνα δίνεται έκταση στη Ριζούπολη, δίπλα στις εγκαταστάσεις της δισκογραφικής Columbia. Το γήπεδο εγκανιάστηκε στις 17 Οκτωβρίου 1948. Σήµερα, η χωρητικότητα του γηπέδου της Ριζούπολης είναι 14.200 θεατών. Και πλέον φέρει την ονοµασία «Γ. Καµάρας», στη µνήµη ενός από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές που ανέδειξε ο σύλλογος.
Αξίζει να σηµειωθεί πως το γήπεδο της Ριζούπολης διατηρείται ακόµη σε καλή κατάσταση και σε αυτό έχουν συµβάλει δύο καθοριστικοί παράγοντες. Πρώτον, ότι εντάχθηκε ως προπονητήριο στη διοργάνωση των Ολυµπιακών Αγώνων του 2004, µε αποτέλεσµα να γίνουν αρκετά έργα βελτίωσής του τόσο στις υποδοµές του (αποδυτήρια κ.λπ.) όσο και στον αγωνιστικό χώρο. Και δεύτερον, χρησιµοποιήθηκε νωρίτερα από τον Ολυµπιακό, την εποχή που γκρεµίστηκε το παλιό «Καραϊσκάκη» για τις ανάγκες των Ερυθρολεύκων τόσο στις εγχώριες διοργανώσεις όσο και στις ευρωπαϊκές τους υποχρεώσεις. Οι τρεις δροµείς ήταν το πρώτο έµβληµα του συλλόγου, το 1894.
Το 1910 το διαδέχθηκε ο αρχαιοελληνικός αγκυλωτός σταυρός, έµβληµα το οποίο αφαιρέθηκε µετά τον Β Παγκόσµιο Πόλεµο αφού παρέπεµπε στον ναζισµό. Σήµερα, έµβληµα της οµάδας είναι η προτοµή του θεού Απόλλωνα.
ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ
Ο ιστορικός Απόλλων ιδρύθηκε ως µουσικός σύλλογος, αλλά οι µεγαλύτερες σελίδες δόξας του γράφτηκαν στον αθλητισµό
