Αναζήτηση
Στις αρχές Σεπτεµβρίου έγινε 70 ετών, αλλά «περνάει» για 40άρα. Η Ράκελ Γουέλτς µε αφορµή την αυτοβιογραφία της «Βeyond the cleavage»(«Πέραν του µπούστου»), η οποία κυκλοφόρησε πρόσφατα, άδραξε την ευκαιρία και µίλησε όσο ποτέ µέχρι τώρα.
«Ηθελα τόσο να διώξω το φάντασµα µε το µπικίνι που µε κατέτρυχε. Ηρθε η ώρα να αναφερθώ σε θέµατα για τα οποία δεν µε άφηναν ποτέ να µιλήσω».
Η αλήθεια για το Χόλιγουντ τη δεκαετία του 60, όπως το έζησε η Γουέλτς, ήταν ότι κυριαρχούσε ο µισογυνισµός και η αντίληψη πως οι γυναίκες είναι αναλώσιµα αντικείµενα του box office.
Στις µέρες της οι γυναίκες δεν επιτρεπόταν να έχουν σκέψη, σαν την ηρωίδα µια γυναίκα των σπηλαίων που υποδύθηκε στο θρυλικό «Ενα εκατοµµύριο χρόνια π.Χ.».
Κατέφθασε στη Μέκκα του θεάµατος το 1964, χωρισµένη, µε δύο παιδιά τον 5 ετών τότε Ντέιµον και την 3 ετών Τανί και µε µόλις 200 δολάρια στο πορτοφόλι της. Ηταν 24 ετών. Περιέργως τα πρακτορεία µοντέλων στα οποία άφησε βιογραφικό την απέρριψαν. Κέρδισε όµως ένα ρολάκι στην ταινία προϊστορικού περιεχοµένου που έµελλε να απογειώσει την καριέρα της. Εκείνη πάντως περίµενε κάτι περισσότερο από να κινείται αµίλητη µπροστά από την κάµερα φορώντας µόνον ένα γούνινο µπικίνι πού να ξερε. Από την άλλη δεν είχε περιθώρια επιλογής. «Οταν πήρα το σενάριο θέλησα να πω µια ιδέα µου στον σκηνοθέτη. Σκεφτόµουν…, άρχισα να του λέω και µε έκοψε. Σκεφτόσουν; Δεν χρειάζεται. Πρόσεξε. Βλέπεις εκείνον τον βράχο; Είναι ο βράχος Α. Πιο δεξιά είναι ο βράχος Β. Οταν φωνάξω πάµε εσύ θα τρέξεις προς τον βράχο Β και στη µέση της απόστασης θα ουρλιάξεις σαν να έρχεται µια γιγάντια χελώνα κατά πάνω σου. Μετά θα κάνουµε διάλειµµα για µεσηµεριανό. Το £ πιασες; Μάλιστα, του είπα, θα κάνω αυτό που µου λέτε χωρίς να σκέφτοµαι».
Οσο για τη θρυλική φωτογραφία, της Γουέλτς, µε το κορµί µε τις ιλλιγγιώδεις καµπύλες, το ζουµερό στήθος να ασφυκτιά µέσα στο γούνινο µπικίνι, που αυτοµάτως την έκανε σύµβολο του σεξ παγκοσµίως, δεν έχει καµία σχέση µε την πραγµατικότητα.
«Μπορεί να έδειχνα σέξι αλλά δεν ένιωθα σέξι.
Αλλά από την άλλη κανείς δεν γνώριζε πως ήµουν µια γυναίκα χωρισµένη µε δύο παιδιά, µόνη σε έναν ανδροκρατούµενο κόσµο. Και δεν χρειαζόταν. Η φωτογραφία εκείνη τραβήχτηκε στην κορυφή ενός ηφαιστείου στην Τενερίφη µε πολύ κρύο. Χιόνιζε κι όλοι φορούσαν ζεστά χιονοδροµικά µπουφάν. Ακόµα και οι κάµερες ήταν ντυµένες µε κατάλληλα καλύµµατα. Κι εγώ µε εκείνο το µπικίνι. Τουρτούριζα κι έσφιγγα τα δόντια µου για να µη χτυπούν µεταξύ τους. Παρακάλεσα για ένα παλτό, να το φορώ µεταξύ των λήψεων και αντ αυτού εισέπραξα την ατάκα οι γυναίκες των σπηλαίων δεν είχαν παλτά». Δεν µπορούσε να διανοηθεί πως θα άλλαζε η ζωή της µια για πάντα από τη φωτογραφία εκείνη.
«Ηταν ευχή και κατάρα. Σε όλη µου τη ζωή, δουλειά µου είναι να πείθω ως Ράκελ Γουέλτς. Και θα το κάνω για όσο µπορώ, αλλιώς θα µείνω χωρίς δουλειά».
