Δύο χρόνια µετά τη µονοµαχία τους στον τελικό του προηγούµενου Ευρωπαϊκού Πρωταθλήµατος η Γερµανία και η Ισπανία θα συναντηθούν και πάλι σε σηµαντικό παιχνίδι, µε έπαθλο αυτή τη φορά το εισιτήριο για τον πιο σηµαντικό αγώνα στο ποδόσφαιρο!

Οι Ισπανοί µπορεί να επικράτησαν το 2008 µε το γκολ του Τόρες αλλά επί της ουσίας έχουν στο παλµαρέ τους ό,τι και η Ελλάδα: ένα Ευρωπαϊκό Πρωτάθληµα, σε αντίθετη µε τους Γερµανούς που µετρούν τρεις κατακτήσεις Παγκοσµίων Κυπέλλων.

Η ιστορία έχει τη δική της σηµασία αλλά δεν είναι αυτή που παίζει µπάλα στο γήπεδο. Η ουσία είναι ότι οι δύο σηµαντικές ποδοσφαιρικές σχολές της Ευρώπης στηρίζονται σε παίκτες µε µέσο όρο ηλικίας που δεν ξεπερνά τα 23 χρόνια και αυτό εκλαµβάνεται ως αποτέλεσµα σοβαρής και µελετηµένης προσπάθειας.

Στην Μπουντεσλίγκα το ποσοστό των ξένων ποδοσφαιριστών φτάνει στο 50% ενώ στην Ισπανία δεν ξεπερνά το 35%, οπότε η εγχώρια δεξαµενή µπορεί να ξεδιψάσει και τους δύο.

Ο Λεβ και ο Ντελ Μπόσκε έχουν στηρίξει το οικοδόµηµά τους σε δύο οµάδες που πρωταγωνιστούν στις χώρες τους. Ο Γερµανός στην Μπάγερν Μονάχου και τη Βέρντερ Βρέµης και ο Ισπανός στην Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ιδιαίτερα οι δύο τελευταίες, αν και έχουν την οικονοµική άνεση να αγοράζουν παίκτες από το εξωτερικό, δεν έχουν παραµερίσει το εγχώριο ταλέντο και αυτό είναι κάτι που µπορεί να µας διδάξει πολλά. Οι δεύτερες οµάδες που παίζουν στη Β’ Κατηγορία κρύβουν το δικό τους µυστικό αφού υπάρχει η δυνατότητα ανάδειξης νέων παικτών µε σωστό προγραµµατισµό και µε γνώµονα τις υψηλές απαιτήσεις των δύο συλλόγων. Πώς αλλιώς να σου προκύψει άλλωστε η οµοιογένεια σε µία οµάδα που φτιάχνεται για περιορισµένο αριθµό αγώνων τον χρόνο;

Οι καλοί παίκτες δεν µπορούν να τα κάνουν όλα µόνοι τους και οι παρεµβάσεις του προπονητή είναι περιορισµένες.