2009: η χρονιά των μεγάλων ανατροπών

Χρονιά σημαντικών αλλαγών και ανατροπών ήταν το 2009. Δύο εκλογικές αναμετρήσεις έφεραν την ανατροπή του πολιτικού σκηνικού, με τις ευρωεκλογές της 7ης Ιουνίου να δίνουν τον τόνο. Τέσσερις μήνες μετά ο Γιώργος Παπανδρέου έγινε θριαμβευτικά Πρωθυπουργός.

O Κώστας Καραμανλής αποχώρησε από το πολιτικό σκηνικό μετά την ήττα με δέκα και πλέον μονάδες από το ΠΑΣΟΚ: 1.350.000 ψήφους έχασε η Ν.Δ. σε σχέση με τις εκλογές του 2007.

Δύο μήνες αργότερα η Ντόρα Μπακογιάννη από φαβορί βγήκε χαμένη από τη σκληρή εσωκομματική αναμέτρηση με τον Αντώνη Σαμαρά.

Ο Αλέκος Αλαβάνος είδε την πολιτική του- εδραίωση του ΣΥΡΙΖΑ – να μην επικροτείται από τους ψηφοφόρους της ευρύτερης Αριστεράς στον βαθμό που ήλπιζε, ενώ αντιθέτως ο Αλέξης Τσίπρας χαμογελάει, ως επικεφαλής μάλιστα του ΣΥΡΙΖΑ από το βήμα της Βουλής. Βεβαίως, αν στην Κοινοβουλευτική του Ομάδα παραμείνουν δέκα οι βουλευτές ή λιγότεροι, αυτό θα φανεί ίσως κατά τη διάρκεια του νέου έτους αφού το ρήγμα Ανανεωτικής Πτέρυγας και Αριστερού Ρεύματος είναι πολύ βαθύ στον Συνασπισμό. Στο ΚΚΕ οι αλλαγές του 2009 πέρασαν εσωτερικά. Για τον ΛΑΟΣ αντιθέτως το «ταμείο» είναι στα ίσα του. Κατάφερε να «φάει» τη Ρεπούση, αλλά η επίθεση στην Θάλεια Δραγώνα αποδεικνύει πως ορισμένα στελέχη του δεν αγαπούν την ανάγνωση, αλλιώς θα ήταν περισσότερο διαβασμένα.

Οι Οικολόγοι

Το 2009 ήταν καλή χρονιά για τους Οικολόγους Πρασίνους, αφού κατάφεραν να εκλέξουν τον Μιχάλη Τρεμόπουλο στο Ευρωκοινοβούλιο. Στα μισά του 2011 θα τον διαδεχθεί η Μαρία Βασιλάκου, η Ελληνίδα των Πρασίνων της Αυστρίας η οποία βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος όταν ο Γιώργος Παπανδρέου της πρότεινε να αναλάβει το υπουργείο Περιβάλλοντος, το οποίο τελικά δόθηκε στην Τίνα Μπιρμπίλη.

Βέβαια μέχρι το 2011, οπότε οι Έλληνες Πράσινοι θα αλλάξουν τον ευρωβουλευτή τους, μεσολαβεί τεράστιος πολιτικός χρόνος, ενώ το πρώτο τρίμηνο του 2010 είναι εδώ. Για το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης, αυτό το διάστημα μοιάζει γολγοθάς αφού θα διαφανεί πού οδεύει η χώρα: προς τη δημοσιονομική σταθερότητα ή προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο;

Συνοψίζοντας θα έλεγε κανείς ότι το 2009 ήταν μια αξέχαστη χρονιά για τον Γιώργο Παπανδρέου, που έπειτα από διαδοχικές ήττες πέτυχε δύο σερί νίκες- σε ευρωεκλογές και εθνικές εκλογές- συντρίβοντας τον αντίπαλό του Κώστα Καραμανλή. Αξέχαστη θα είναι η χρονιά και για τον Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος εξελέγη αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας στο θεαματικότερο come back από το ΄74 και μετά. Αντιθέτως, αυτή τη χρονιά θα ήθελαν να την ξεχάσουν, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Αλέκος Αλαβάνος, και πολύ περισσότερο μία σειρά πρωτοκλασάτων στελεχών της Ν.Δ. όπως ο Γιώργος Βουλγαράκης, ο Θόδωρος Ρουσόπουλος και ο Πέτρος Δούκας που έμειναν εκτός ψηφοδελτίων, ο Γιώργος Αλογοσκούφης που δεν κατάφερε να εκλεγεί, αλλά και ο Γιώργος Σουφλιάς που σχεδόν εξαναγκάστηκε σε πολιτικό εξοστρακισμό μετά την πρωτοφανή ήττα του κόμματος που υπηρέτησε τα τελευταία τριάντα χρόνια.

ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ

στα μεταπολιτευτικά χρονικά κυβέρνηση διετίας υπέστη τόσο ραγδαία «καθίζηση»

Διαφορά σε διαστάσεις… ελλείμματος

Η ΑΠΟΛΥΤΗ ανατροπή του πολιτικού σκηνικού έγινε την Κυριακή 4η Οκτωβρίου. Στην πραγματικότητα, όπως απεκαλύφθη εκ των υστέρων, είχε προηγηθεί η απόλυτη ανατροπή στην οικονομία. Στην πολιτική, απλώς καταγράφονταν με διαφορά φάσης οι βαθύτερες εξελίξεις. Όσο μεγάλωνε το έλλειμμα τόσο μεγάλωνε και η απόσταση των πολιτών από τις κυβερνήσεις Κ. Καραμανλή. Και όσο μεγάλωνε η απόσταση από τις κυβερνήσεις Καραμανλή τόσο μεγάλωνε η εμπιστοσύνη προς τον Γιώργο Παπανδρέου και τα στελέχη του. Οι αριθμοί είναι αποκαλυπτικοί: Όταν το δημόσιο έλλειμμα ήταν 6% η διαφορά ΠΑΣΟΚ- Ν.Δ. καταγράφτηκε στο 4,4%- στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Όταν το έλλειμμα ανέβηκε στο 12,7% η διαφορά ξεπέρασε το 10%! Βέβαια, το πραγματικό μέγεθος της «μαύρης τρύπας» στα δημόσια οικονομικά έμελλε να αποκαλυφθεί μετά τις εκλογές. (Ποιος ξέρει τι διαστάσεις θα μπορούσε να πάρει η διαφορά αν η Ν.Δ. είχε πει την αλήθεια για τα οικονομικά της «επιτεύγματα»;) Το πρώτο μήνυμα της κατάρρευσης σε τίποτε δεν προϊδέαζε για το τι θα επακολουθούσε. Το βράδυ της Κυριακής 4ης Οκτωβρίου προκλήθηκε σεισμός στη βάση της Νέας Δημοκρατίας. Αποδέκτες της οργής, ο πρώην Πρωθυπουργός, το Υπουργικό Συμβούλιο και σύσσωμη η κομματική νομενκλατούρα. Εκείνο το βράδυ οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. σχεδόν απαίτησαν να χυθεί αίμα- και το πέτυχαν αφού προτού οι κάλπες μπουν ξανά στα κουτιά τους παραιτήθηκε ο Γιώργος Σουφλιάς από επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας αναλαμβάνοντας πλήρως τις ευθύνες του, ενώ ύστερα από μια δεκαετία αρχηγίας του Κώστα Καραμανλή ξαναβγήκαν τα κοφτερά μαχαίρια της εσωκομματικής αντιπαράθεσης.

Εκείνο το βράδυ ο Γιώργος Παπανδρέου πήγε στο Ζάππειο και δήλωσε ότι «ξεκινάμε το χτίσιμο για την Ελλάδα που μας αξίζει και που μπορούμε να έχουμε», ενώ θέλοντας να δώσει το στίγμα της διακυβέρνησής του τόνισε πως «δεν υπάρχει ούτε μία μέρα για χάσιμο. Ξεκινάμε όλοι μαζί μια εθνική προσπάθεια σε μια πορεία ανάταξης της χώρας, μια πορεία προόδου και δημιουργίας. Μοναδική πυξίδα σε αυτή την πορεία θα είναι ο πολίτης και μόνο ο πολίτης».

Έσπασε το ρεκόρ του Ράλλη…

«ΑΝ ΧΑΣΕΙ με 4- 5 μονάδες, δεν φεύγει». Έχασε όμως με 10 μονάδες. Η ανάληψη της ευθύνης από τον τέως Πρωθυπουργό που απογοήτευσε πρωτίστως τους ανθρώπους που τον πίστεψαν και τον στήριξαν έγινε αμέσως, το βράδυ της 4ης Οκτωβρίου. Πήγε στο Ζάππειο, ανακοίνωσε την παραίτησή του από τη θέση του προέδρου του κόμματος και τη δρομολόγηση της εκλογής νέου προέδρου σε έκτακτο συνέδριο ύστερα από ένα μήνα. Επίσης είπε πως στο συνέδριο δεν θα διεκδικήσει την αρχηγία, αλλά θα παραμείνει στον πολιτικό αγώνα και στην Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας για να στηρίξει τον επόμενο πρόεδρο με όποιο τρόπο μπορεί. Εκείνο το βράδυ η ιστορία έγραψε ότι ο Κώστας Καραμανλής που χάρισε την εξουσία στο κόμμα του ύστερα από μια 16ετία πολιτικής κυριαρχίας του ΠΑΣΟΚ, το οδήγησε στο χαμηλότερο ποσοστό που πήρε ποτέ (33%), χαμηλότερο και από το ιστορικό χαμηλό του Γεωργίου Ράλλη (35,87%) το 1981. Πρώτη φορά στην ιστορία της, η συντηρητική παράταξη έχασε όλες τις μονοεδρικές, συμπεριλαμβανομένης της «απόρθητης» Φωκίδας. Στο ΠΑΣΟΚ πέρασαν παραδοσιακές γαλάζιες περιφέρειες όπως η Αρκαδία, η Χαλκιδική, η Α΄ Πειραιώς, η Α΄ Αθηνών και η Α΄ Θεσσαλονίκης, ενώ τη νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου της Ν.Δ. δεν κατάφερε να εκλεγεί ούτε ο γραμματέας του κόμματος Λευτέρης Ζαγορίτης. «Οι πολίτες, στην πλειοψηφία τους, δεν ενέκριναν το σχέδιο που κατέθεσα» είπε εκείνο το βράδυ συντετριμμένος ο Κ. Καραμανλής και κατέληξε: «Επειδή η μόνη δύναμη που είχα ήταν η σχέση εμπιστοσύνης με τους πολίτες, ο μόνος υπεύθυνος και τίμιος δρόμος για μένα είναι ένας: αναλαμβάνω την ευθύνη του αποτελέσματος και δρομολογώ τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου της Ν.Δ.».

Ο κύκλος των χαμένων υπουργών

ΤΟ 2009 υπήρξε Βατερλώ για μία σειρά κορυφαίων στελεχών της Νέας Δημοκρατίας. Πολιτικά στελέχη που κυβέρνησαν τον τόπο, όπως ο Θόδωρος Ρουσόπουλος και ο πρώην υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γιώργος Αλογοσκούφης, βρέθηκαν όχι απλώς εκτός παιχνιδιού αλλά εκτός πολιτικής. Ο πρώτος «έφυγε από το παράθυρο» του τρένου ανακοινώνοντας ότι δεν επιθυμεί να είναι υποψήφιος στις επόμενες εθνικές εκλογές.

Γενναία έξοδο πριν από τις κάλπεςΒ΄ Αθηνών- έκανε και ο Μιχάλης Λιάπης, ο οποίος βρέθηκε στο στόχαστρο εξαιτίας σχέσεων με τον άλλοτε ισχυρό άνδρα της Ζίμενς Μιχ. Χριστοφοράκο.

Στην περίπτωση του Γιώργου Αλογοσκούφη, δεν κυριάρχησε το ίδιο πολιτικό αισθητήριο. Ο πρώην τσάρος της οικονομίας δεν αντελήφθη πως οι πολίτες αποδοκίμαζαν την οικονομική πολιτική που ακολούθησε η χώρα από το 2004-της οποίας υπήρξε κύριος εμπνευστήςκαι εξετέθη στην Α΄ Αθηνών. Με αποτέλεσμα να βρεθεί εκτός Κοινοβουλίου.

Εκτός Βουλής και πολιτικής γενικώς βρέθηκαν και άλλα κορυφαία στελέχη της Ν.Δ., τα οποία έχουν τουλάχιστον ένα κοινό σημείο: στοχοποιήθηκαν από την αντιπολίτευση κατά τις δύο Εξεταστικές Επιτροπές που συγκροτήθηκαν στη Βουλή, για το Βατοπέδιο και την υπόθεση Παυλίδη. Η πρώτη Εξεταστική «αφορά» τον πρώην υφυπουργό Εξωτερικών Πέτρο Δούκα ο οποίος δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο Άμπου Ντάμπι και τον Γιώργο Βουλγαράκη ο οποίος απέχει από τα κοινά, ενώ η δεύτερη «έστειλε στο σπίτι του» τον Αριστοτέλη Παυλίδη.

Η «εκδίκηση» του αουτσάιντερ

Η ΕΣΩΚΟΜΜΑΤΙΚΗ αναμέτρηση της Ντόρας Μπακογιάννη και του Αντώνη Σαμαρά, είναι βέβαιο πως θα εγγραφεί ως υπόδειγμα ήττας του φαβορί, ή νίκης του αουτσάιντερ. Η πρώην υπουργός Εξωτερικών εγκλωβίστηκε στην τακτική του αντιπάλου αποδεχόμενη να γίνει η εκλογή από τη βάση και χρειάστηκε να υπενθυμίσει δημοσίως τη δεύτερη ημέρα του συνεδρίου τη «δεξιά» ταυτότητά της, αφού ο Αντώνης Σαμαράς την προηγουμένη έδωσε «δεξιά περηφάνια» στον μέσο ψηφοφόρο της Ν.Δ. Η μάχη του φαβορί με το αουτσάιντερ κρίθηκε στις τελευταίες εμφανίσεις τους προτού ανοίξουν οι κάλπες και…

800.000 μέλη της Ν.Δ. (!) εκλέξουν αρχηγό- αριθμός πρωτοφανής για τη συντηρητική παράταξη στην οποία πρώτη φορά επελέγη αρχηγός απευθείας από τη βάση.