Ο Παντελής Μπουκάλας, έπειτα από δέκα χρόνια- το 1999 είχε κυκλοφορήσει η ποιητική συλλογή του Οπόταν πλάτανος -, επανέρχεται με τη συλλογή Ρήματα (Εκδόσεις Άγρα 2009), μια συλλογή που ακουμπά στα δημοτικά τραγούδια και σε λαϊκά στοιχεία της παράδοσής μας, εκείνα κυρίως που προβάλλουν τις συναισθηματικές και «ιδεολογικές» επιλογές του δημιουργού. Ο ποιητής πότε τρυφερά πότε περισσότερο ακαδημαϊκά- χωρίς όμως να χάνεται η ικμάδα της σκέψης και του λόγου- «μιλά» για την αγάπη, τον πόθο, τον έρωτα, αλλά και για τη δύναμη της μνήμης, το γρήγορο πέρασμα του χρόνου, το εφήμερο και τον θάνατο, δίνοντας έτσι στο έργο του υπαρξιακές πινελιές. Γι΄ αυτό άλλωστε οι αντιθέσεις και οι αναγραμματισμοί είναι πολλοί.

Οι λέξεις δίνουν διέξοδο στο εσωτερικό ηφαίστειο, στην αγάπη του ποιητή για τη ζωή, για κάθε τι μικρό και ασήμαντο. Η συναισθηματική «συνομιλία» με τα μέρη, αλλά και το όλον, καταλήγει σ΄ ένα διαρκές ταξίδι αναζήτησης.

Το παιχνίδι με τις λέξεις γίνεται η αντανάκλαση ενός άλλου παιχνιδιού, πιο μοιραίου και άρα συνεχώς επαναλαμβανόμενου:

αυτού ανάμεσα στη ζωή και τον θάνατο, αν και ο τελευταίος «δεν υποκορίζεται», ενώ οι εναλλαγές στη χρήση της στίξης, ακόμα κι όταν αυτή καταργείται, οδηγούν στη σιωπή ή τη συνέχιση του ποιήματος και της δημιουργίας στο διηνεκές.

Η ποίηση του Μπουκάλα, στιβαρή και πυκνή, κινείται άνετα ανάμεσα στην παράδοση και το μοντέρνο, το πειθαρχημένο και το απείθαρχο, ορίζει το ατομικό και το συλλογικό μέσω των μύθων. Και η ποίηση, η καλή ποίηση, «συμβαίνει», όπως «απλώς συμβαίνει η αγάπη.

Όπως συμβαίνει η θάλασσα».

Η Χρύσα Σπυροπούλου είναι συγγραφέας και κριτικός

Τελευταία Νέα