Αναζήτηση
Μαντίλα: σύμβολο πολιτισμού ή δείγμα τρομοκρατίας; Γυναίκες από Ιταλία, Υεμένη, Ιράν και Ελλάδα τοποθετούνται στο Πολιτιστικό Διήμερο «Συμφιλίωση μέσα από την τέχνη: Αντιλήψεις για τη μουσουλμανική μαντίλα»
Στην Αζαντέ, μουσουλμάνα μετανάστρια από το Ιράν, ο άντρας της επιβάλλει τη μαντίλα. Η Μαίρη είναι Ελληνίδα ορθόδοξη, μητέρα δύο παιδιών και ιδιοκτήτρια καταστήματος παπουτσιών. Στην παρέα βρίσκεται και η Άννα, Ελληνίδα ορθόδοξη δασκάλα που ασπάστηκε το Ισλάμ και επέλεξε να φορά μαντίλα.
«Παρακολουθούμε επί σκηνής τις προκαταλήψεις της Ελληνίδας ορθόδοξης απέναντι στις μουσουλμάνες. Θέτουμε έτσι ερωτήματα όπως ΄΄θα μπορούσε η Ελλάδα να γίνει πολυπολιτισμική και πολυθρησκευτική; ΄΄ και ΄΄πώς θα διατηρήσουμε μια ισορροπημένη στάση απέναντι στις υπόλοιπες θρησκείες;΄΄». «Στα δημόσια βρετανικά σχολεία διδάσκονται παράλληλα επτά θρησκείες» λέει στα «ΝΕΑ» η Σιρίν Γιουσεφιάν Μανιάν, σκηνοθέτις της παράστασης «Ηijab Frappe», που θέτει επί τάπητος το ζήτημα της μουσουλμανικής μαντίλας και τον ρόλο της θρησκείας- και του Ισλάμ – στη ζωή των τριών γυναικών.
Είναι μία από τις θεατρικές παραστάσεις που συμπεριλαμβάνει από αύριο το Πολιτιστικό Διήμερο «Συμφιλίωση μέσα από την τέχνη: Αντιλήψεις για τη μουσουλμανική μαντίλα», στον Πολυχώρο «Αθηναΐς» στον Βοτανικό.
Το έργο είναι αποτέλεσμα των εμπειριών 15 γυναικών, ηλικίας 14-60 ετών, που συμμετείχαν σε εξάμηνο θεατρικό εργαστήριο της ReconcΑrt. Η καταγωγή τους ήταν από Ιράν, Μαρόκο, Πακιστάν Τουρκία, Αφγανιστάν, Υεμένη, Αγγλία, Ελλάδα και οι περισσότερες δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με το θέατρο. Εννέα από αυτές συμμετέχουν στην παράσταση.
«Οι Έλληνες είναι επιφυλακτικοί απέναντι στο Ισλάμ» υποστηρίζει η σκηνοθέτις Σιρίν Γιουσεφιάν Μανιάν. «Ίσως επειδή δεν έχουν δει ένα θετικό δείγμα ή πρότυπο μουσουλμάνου στην κοινωνία τους. Η αρνητική γνώμη τους προέρχεται από τους Τούρκους».
Οι τρεις ηρωίδες συναντιούνται σε μια στάση λεωφορείου. Η Μαίρη σκέφτεται για την Ελληνίδα μουσουλμάνα: «Γιατί επέλεξε τον Αλλάχ; Δεν της έκανε ο Ιησούς; Αν ήταν δασκάλα των παιδιών μου θα τους μιλούσε για το Ισλάμ;». Σε άλλη σκηνή καθαρίζει το πάτωμα και ενώ ο άντρας της τής ζητεί τα σιδερωμένα ρούχα του, εκείνη του λέει: «Είναι δυνατόν οι μουσουλμάνες να ζούνε καταπιεσμένες από τον άντρα τους;».
«Θέλαμε να δείξουμε με χιούμορ ότι υπάρχουν και Ελληνίδες που φροντίζουν τον άντρα περισσότερο απ΄ όσο πρέπει. Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες, όπως «καταπιεσμένες μουσουλμάνες» και «ελεύθερες ορθόδοξες»» προσθέτει η Σιρίν Γιουσεφιάν Μανιάν.
«Οι περισσότερες Ελληνίδες θεωρούν τη μαντίλα δείγμα τρομοκρατίας και τις μουσουλμάνες θύματα της κοινωνίας» λέει στα «ΝΕΑ» η Φούλη Παπαγεωργίου, διοργανώτρια του Διημέρου. «Ισχύει αυτό;» αναρωτιούνται πέντε φοιτήτριες ευρωπαϊκού πανεπιστημίου- τρεις μουσουλμάνες, μία χριστιανή και μία Εβραία- στη βουλγαρική παράσταση «Μαντίλα στον ήλιο», σε σκηνοθεσία Νίνα Μπέροβα, που συμμετέχει επίσης στο Διήμερο.
«Κάθε μουσουλμάνα φοράει τη μαντίλα για διαφορετικούς λόγους, όπως για τη διατήρηση της οικογενειακής γαλήνης, την έκφραση της θρησκευτικής πίστης και του πολιτισμού, από σεβασμό στον άντρα. Ακόμη, για το Ισλάμ τα μαλλιά είναι σύμβολο σεξουαλικότητας που πρέπει να καλύπτεται. Υπάρχουν και γυναίκες που φορούν μαντίλα επειδή οι ίδιες το θέλουν» εξηγεί η Φούλη Παπαγεωργίου.
Επτά γυναίκες από χώρες όπως Παλαιστίνη, Μαρόκο, Βραζιλία, Ιταλία και Αλγερία συζητούν με θέμα το «Ηijab. Το σύνορο, φωνές γυναικών και ματιές ανάμεσα στον κρυφό και στον ιερό κόσμο της καλύπτρας», στην ιταλική παράσταση του Διημέρου, σε σκηνοθεσία Λετίτσια Κουινταβάλα.
Ένα διεθνές συνέδριο (15 Μαΐου) και μία έκθεση συμπληρώνουν το πρόγραμμα του Πολιτιστικού Διημέρου, με τη στήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής «Πολιτισμός 2000». Δεκαεννέα καλλιτέχνες- όπως οι Ηώ Αγγελή, Νεφέλη Κονταρίνη, Σωτήρης Δανέζης, Ειρήνη Γκόνου, Καλλιρρόη Μαρούδα – συμμετέχουν στην έκθεση «Προστασία και σύμβολα: Από την αρχαία καλύπτρα στη μουσουλμανική μαντίλα».
«Γυναίκες που φορούν μαντίλα ως σύμβολο κοινωνικής τάξης, θρησκείας και πένθους ή για προστασία από τον ήλιο, πρωταγωνιστούν στην έκθεση» λέει η επιμελήτρια και ιστορικός τέχνης Λουίζα Καραπιδάκη. Το ένδυμα αυτό το συναντάμε στην αρχαιότητα, το Βυζάντιο, τη Δυτική Τέχνη, τη σύγχρονη μόδα αλλά και στην ελληνική επαρχία».
ΙΝFΟ
Πολιτιστικό Διήμερο «Συμφιλίωση μέσα από την τέχνη:
Αντιλήψεις για τη μουσουλμανική μαντίλα», στον Πολυχώρο «Αθηναΐς» (Καστοριάς 34-36, Βοτανικός) στις 15 και 16 Μαΐου.
Ωράριο παραστάσεων: 18.00-23.00.
Είσοδος ελεύθερη.
Κρατήσεις στο τηλ.
210-7525.660.
Η μπούρκα… γοήτευσε τους Έλληνες
Δέκα από τις γυναίκες του ελληνικού θεατρικού εργαστηρίου συμμετείχαν σε ένα πείραμα. Φόρεσαν μπούρκα ή μαντίλα και έκαναν βόλτα σε κεντρικούς σταθμούς του Μετρό και μπροστά από τη Βουλή για να δουν τις αντιδράσεις από τους περαστικούς. «Οι άντρες μάς έλεγαν ότι είμαστε ελκυστικές, καθώς φαντάζονταν τι κρύβεται κάτω από τα ρούχα μας. Κυρίες μεγαλύτερης ηλικίας φώναζαν «φύγετε από τη χώρα μας΄΄. Άλλοι κοιτούσαν επίμονα, ενώ κάποιοι έκαναν τους αδιάφορους» λέει η σκηνοθέτις Σιρίν Γιουσεφιάν Μανιάν.
«Ένιωσα ελεύθερη. Είχα καλύψει το πρόσωπό μου με μπούρκα και δεν με ενδιέφερε τι έλεγαν οι γύρω μου. «Κρυβόμουν» πίσω από το ένδυμα σαν να ήταν προστατευτική ομπρέλα» λέει. Στην παράσταση «Ηijab Frappe» υπάρχουν εμβόλιμοι μονόλογοι όπου κάθε μουσουλμάνα μιλάει για την πρώτη φορά που φόρεσε μαντίλα. «Έβαλα τα κλάματα» λέει μία, ενώ άλλη ένιωσε ότι «κανείς δεν μπορούσε να με πειράξει».
