«Για κάθε θαλάσσια χελώνα που βρίσκεται νεκρή, θα πρέπει δυστυχώς να υπολογίζουμε τουλάχιστον άλλα 20 τέτοια περιστατικά που δεν έχουν εντοπιστεί», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Θοδωρής Τσιμπίδης, διευθυντής του Ινστιτούτου Θαλάσσιας και Περιβαλλοντικής Έρευνας Αιγαίου «Αρχιπέλαγος».


Σε διάστημα μόλις τριών εβδομάδων τον μήνα Ιούνιο, έξι ήταν οι καταγεγραμμένες περιπτώσεις εκθαλάσσωσης χελωνών στην περιοχή μεταξύ Ζακύνθου και Πατραϊκού Κόλπου. Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία του συλλόγου για την προστασία της θαλάσσιας χελώνας «Αρχέλων» αλλά και του Εθνικού Δικτύου Διάσωσης Θαλασσίων Χελωνών, από τον Μάιο μέχρι τις αρχές Ιουνίου περισσότερες από

ΣΥΝΑΓΕΡΜΟΣ

Από τον Μάιο μέχρι τα μέσα Ιουνίου έχουν καταγραφεί περισσότερα από 26 περιστατικά στις ελληνικές θάλασσες

20 βρέθηκαν νεκρές. «Είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει πάρει ανησυχητικές διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Η έξαρση που παρατηρήθηκε πέρυσι με τις 230 νεκρές χελώνες- δεύτερος μεγαλύτερος αριθμός από τη στιγμή που ιδρύθηκε το Εθνικό Δίκτυο Διάσωσης το 1990- αλλά και οι μέχρι τώρα αριθμοί θα πρέπει να μας ανησυχούν», επισημαίνει η υπεύθυνη οργάνωσης προγραμμάτων του συλλόγου «Αρχέλων», κ. Αλίκη Παναγοπούλου. Σπάνια είδη

Στατιστικά, οι περισσότερες από τις νεκρές χελώνες στις ελληνικές θάλασσες ανήκουν στη σπάνια ομάδα των καρέτα- καρέτα ενώ δεν γλιτώνουν οι πράσινες χελώνες, οι οποίες γεννούν στην Τουρκία και την Κύπρο, ούτε οι δερματοχελώνες, που είναι οι μεγαλύτερες σε μέγεθος και βάρος- φτάνουν τα τρία μέτρα μήκος και μπορεί να ζυγίζουν έως και 600 κιλά.

Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις βλέπουν ως κύριο υπεύθυνο της κατάστασης την ανθρώπινη παρέμβαση και πιο συγκεκριμένα την αλιευτική δραστηριότητα. «Τις πιο πολλές φορές οι χελώνες πιάνονται στα δίχτυα των ψαράδων και μη μπορώντας να ξεφύγουν πεθαίνουν εγκλωβισμένες. Ενώ δεν αποκλείεται να πεθαίνουν από κάποιο αγκίστρι, το οποίο είχαν καταπιεί σε κάποια φάση της ζωής τους», σημειώνει η κ. Παναγοπούλου.

Προσθέτει δε ότι υπάρχει μία μερίδα ψαράδων- ευτυχώς δεν αποτελούν την πλειονότητα- οι οποίοι σκοτώνουν τις χελώνες χτυπώντας τες στο κεφάλι. «Κι αυτό γιατί τις θεωρούν υπαίτιες για τις ζημιές που παθαίνουν τα αλιευτικά τους εργαλεία. Οι χελώνες όμως είναι από τα θαλάσσια είδη που δύσκολα καταστρέφουν τον εξοπλισμό των ψαράδων, σε αντίθεση με τα δελφίνια και τις φώκιες που κάνουν μεγάλες ζημιές». Πάντως, δεν πρόκειται μόνο για ελληνικό φαινόμενο καθώς εκτιμάται ότι κάθε χρόνο στη Μεσόγειο πιάνονται από αλιευτικά σκάφη περίπου 60.000- 80.000 θαλάσσιες χελώνες.

Τα απορρίμματα

Δεν θα πρέπει όμως, όπως επισημαίνει, να ξεχνάει κανείς και τη ρύπανση των ελληνικών θαλασσών. «Είναι ένας σημαντικός παράγοντας. Αρκεί μόνο να αναφέρω ότι παλαιότερα, κατά τη διάρκεια νεκροψίας σε θαλάσσια χελώνα, βρήκαμε στο στομάχι της περίπου 10 τ.μ.- για την ακρίβεια 9,83 τ.μ.- πλαστικής σακούλας! Όσο δηλαδή είναι ένα δωμάτιο σπιτιού», θυμάται η υπεύθυνη προγραμμάτων του «Αρχέλων».

Οι επικίνδυνες ζώνες


ΟΙ ΘΑΛΑΣΣΙΕΣ περιοχές στην Ελλάδα που εκπέμπουν SΟS για τις θαλάσσιες χελώνες είναι η Πελοπόννησος, η Κρήτη, το Βόρειο Αιγαίο και πιο συγκεκριμένα το Θρακικό Πέλαγος, η Ζάκυνθος και η Κυπαρισσία. «Στις δύο τελευταίες περιοχές μάλιστα, οι οποίες είναι οι σημαντικότερες για την αναπαραγωγή της χελώνας καρέτα- καρέτα, οι εκβρασμοί το τελευταίο διάστημα έχουν αυξηθεί. Εξετάζουμε τους λόγους αλλά όπως όλα δείχνουν το πιο πιθανό είναι να χρησιμοποιήθηκε κάποιο νέο αλιευτικό εργαλείο, το οποίο τραυμάτισε θανάσιμα τις χελώνες».

Τελευταία Νέα