ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ χτυπάει η τεχνολογική καρδιά των ΗΠΑ, στη Σίλικον Βάλεϊ, οι επιστήμονες εργάζονται πυρετωδώς για την ανάπτυξη ενός νέου μοντέλου οικολογικών καυσίμων, που θα καταστήσει τα βαρέλια του μαύρου χρυσού από τη Σαουδική Αραβία απλώς περιττά. Τελευταίο τους επίτευγμα, η παραγωγή αργού πετρελαίου από βακτήρια τα οποία τρέφονται με γεωργικά απορρίμματα.

«Πριν από δέκα χρόνια δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα το έκανα αυτό», λέει ο Γκρεγκ Παλ. Αναφέρεται στους μικροσκοπικούς μικροβιακούς οργανισμούς- τους γενετικώς τροποποιημένους οργανισμούς, για την ακρίβεια- οι οποίοι, όταν τρέφονται με γεωργικά απορρίμματα όπως τα άχυρα σιταριού, αντιδρούν με τρόπο που εκπλήσσουν ακόμη και τους ειδικούς: αφοδεύουν αργό πετρέλαιο ή «πετρέλαιο 2.0» όπως το ονομάζουν.

Δεν πρόκειται για απόσπασμα από ταινία επιστημονικής φαντασίας. Ο Παλ κρατά στα χέρια του ένα μικρό γυάλινο δοχείο πειραμάτων που περιέχει έκκριμα αυτών των μονοκύτταρων οργανισμών και το οποίο, θεωρητικά τουλάχιστον, θα μπορούσε να «ταΐσει» το ρεζερβουάρ του μεγάλου τζιπ που είναι σταθμευμένο έξω από τα γραφεία της LS9, της εταιρείας την οποία διευθύνει.

Ο ανταγωνισμός

Η LS9 είναι μόνο μία εταιρεία από τις πολλές στη Σίλικον Βάλεϊ, οι οποίες ανταγωνίζονται για να καταστήσουν περιττά και ξεπερασμένα τα βαρέλια με τον μαύρο χρυσό από τη Σαουδική Αραβία, που ήδη κοστίζουν 140 δολάρια το βαρέλι. Το αξιοσημείωτο στην περίπτωσή τους είναι ότι προσπαθούν να δημιουργήσουν ένα προϊόν βασικά εναλλάξιμο του πετρελαίου που θα παρασκευάζεται εύκολα και όχι κάτι που θα απαιτεί τροποποίηση στις κατασκευές των μηχανημάτων που θα το χρησιμοποιούν, όπως το καύσιμο υδρογόνο. Παράλληλα, η ποσότητα άνθρακα που θα εκπέμπει θα είναι μικρότερη της αντίστοιχης που απορροφάται από την ατμόσφαιρα. Στα πλεονεκτήματά του περιλαμβάνεται και ότι στα τελευταία στάδια της παραγωγής του η διαδικασία της διύλισης ουσιαστικά απαλείφεται, γιατί το έκκριμα των μικροοργανισμών είναι σχεδόν έτοιμο για άντληση.

Ωστόσο, με τον βαρύ εξοπλισμό που χρησιμοποιείται για το νέο προϊόν παράγεται ένα βαρέλι την εβδομάδα. Το γεγονός αυτό αποδεικνύει ότι η διαδικασία παραγωγής πετρελαίου 2.0 βρίσκεται ακόμη στα πρώτα στάδια, ταυτόχρονα όμως επιβεβαιώνει το έντονο ενδιαφέρον της επιστημονικής και τεχνολογικής κοινότητας για εναλλακτικές του πετρελαίου λύσεις.