(ο αρθρογράφος,με αφορμή την παρότρυνση Καραμανλή προς τα Σκόπια να ξεφύγουν από το «βαλκανικό παρελθόν» τους)

Αλλά το βαλκανικό παρελθόν επιβιώνει στη χώρα μας και με άλλους τρόπους- π.χ., με το να μετράται το κύρος της όχι με την ποιότητα ζωής και τα έργα των κατοίκων της αλλά με το πόσες φορές ο Πούτιν ή ο Μπους συνάντησαν τον Κώστα Καραμανλή, διότι αυτό αποδεικνύει ότι η Ελλάδα έχει «ισχυρούς συμμάχους»- για να παίζει τα βαλκανικά παιχνίδια της, βέβαια. Το αν έχει αδύνατη οικονομία, υποβαθμισμένο περιβάλλον, κακά σχολεία, φτωχά πανεπιστήμια, κακές συγκοινωνίες, δεν έχει σημασία: σημασία έχει πως οι «μεγάλοι του πλανήτη» μεταγγίζουν στον Πρωθυπουργό κάτι από το απειλητικό μεγαλείο τους κάθε φορά που τον συναντούν, και αυτό εκτιμάται πολύ στα Βαλκάνια. Το βαλκανικό παρελθόν επιβιώνει στην αντίληψη ότι επειδή θα περάσει κάποιος αγωγός πετρελαίου ή αερίου, η Ελλάδα γίνεται μεγάλος γεωπολιτικός παίκτης- και ας περνούν από όλες τις χώρες της Ευρώπης τέτοιοι αγωγοί. Το «βαλκανικό παρελθόν» είναι παρελθόν μικρών και αδύναμων χωρών που επένδυσαν στον αλυτρωτισμό τις φαντασιώσεις τους για αρχαία μεγαλεία.

Δυστυχώς, πολλοί είναι όσοι, σε όλες τις χώρες των Βαλκανίων, προσπαθούν αυτό το παρελθόν να το κρατούν ζωντανό.

(«Το Βήμα»)