«ΓΙΑΤΙ ΟΙ
ΚΑΤΑΣΚΟΠΟΙ
ΕΙΝΑΙ ΟΙ
ΑΛΗΘΙΝΟΙ
ΑΙΩΝΙΟΙ
ΕΦΗΒΟΙ, ΟΧΙ
ΟΙ
ΠΟΙΗΤΕΣ»,
ΣΗΜΕΙΩΝΕΙ
Η ΜΑΡΙΑ
ΤΟΠΑΛΗ
Γενέτειρα: Θεσσαλονίκη, 1964 Σπουδές/ Σταδιοδρομία: Ολοκληρώνει τις εγκύκλιες σπουδές της στη Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης και σπουδάζει νομικά στο Παν/μιο Αθηνών και στο Παν/μιο της Φρανκφούρτης, όπου και εκπονεί διδακτορική διατριβή. Εργάζεται στο ΕΚΚΕ. Διδάσκει μετάφραση γερμανικής ποίησης στο ΕΚΕΜΕΛ.

Ρίλκε : Το πάθος της Τοπάλη για τον κορυφαίο Γερμανό ποιητή αποτυπώνεται στην εξαιρετική της απόδοση στη γλώσσα μας των Ελεγείων του Ντουίνο, σύνθεσης που αποτελεί σταθμό στην ευρωπαϊκή ποίηση του 20ού αιώνα. (Ποίηση, τ. 22-27). Η συστηματική της ενασχόληση εξάλλου με τη γερμανική ποίηση και στοχασμό έφερε στο προσκήνιο το έργο σημαντικότατων, αλλά άγνωστων μέχρι σήμερα στον τόπο μας, ποιητών, όπως της Έλζε Λάσκερ-Σίλερ, της Ανέτε φον ΝτρόστεΧίλσχοφ και του Πέτερ Χούχελ, αλλά και κορυφαίων φιλοσόφων και στοχαστών. Αναφέρω ενδεικτικά τις μελέτες Πολιτική και Πολιτισμός του Χανς Μάγκνους Έντσενσμπέργκερ (Scripta, 2000), Η εποχή των μεταβάσεων του Γιούγκερν Χάμπερμας (σε συνεργασία με την Ε. Παπαδάκη, Scripta, 2006), O πολιτισμός της Αναγέννησης στην Ιταλία του Γιάκομπ Μπούρχαρντ (Νεφέλη, 1997), Το μέλλον της ανθρώπινης φύσης του Γιούγκερν Χάμπερμας Scripta, 2004), O δρόμος για την επιτυχία σε δεκατρείς θέσειςτου Βάλτερ Μπένγιαμιν (Ποίηση, τ. 20)

Κριτική ετυμηγορία: Το μικρό σε όγκο, αλλά μεστό σε περιεχόμενο έργο της αρδεύεται από ποικίλες πηγές. Η Τοπάλη συνομιλεί ελεύθερα, πάντα όμως δημιουργικά και αναθεωρητικά, και με τη μοντερνιστική ποίηση του Σεφέρη, του Έλιοτ, και του Ρίλκε (η οποία αποτελεί ένα είδος portal μέσα από το οποίο νιώθει την ανάγκη να περάσει για να προχωρήσει στις ενδότερες περιοχές της τέχνης της) και με τη μεταμοντέρνα του Στίβενς, του Άσμπερι και του Γουόλκοτ (στην οποία οφείλει πολλά από τη ρυθμική της αγωγή) και με την αγγλόφωνη γυναικεία (πάνω στην οποία επεξεργάζεται πολλά από τα μοτίβα της): στα ποιήματά της ανιχνεύονται γόνιμες επιρροές από ποιήτριες του 19ου, όπως η Ντίκινσον και η Σίλερ, από κλασικές πια ποιήτριες του 20ού, όπως η Μουρ, η Μπίσοπ, η Πλαθ, η Σέξτον, αλλά και σύγχρονες όπως η Κάρολ Αν Ντάφι και η Τζάκι Κέι. Ο λόγος της, διαυγής και στέρεος, ενίοτε παιγνιώδης και ανατρεπτικός, ανιχνεύει σε βάθος ζητήματα που σχετίζονται με την ποιητική μας παράδοση, τη συγκρότηση της ταυτότητας και το φύλο, αλλά και με τις δυνατότητες της γλώσσας να αποκρυσταλλώσουν και να αποτυπώσουν τις ψυχολογικές εντάσεις που αυτά προκαλούν.

Βιβλιογραφία: Σερβίτσιο τσαγιού (Νεφέλη, 1999), Λονδίνο και άλλα ποιήματα (Νεφέλη, 2006)

Στίχοι: « Οι μεν λένε: Σκύψε να περάσει από πάνω ο καιρός,/Να μη σου γδάρει την πλάτη με τις αιχμές του./ Οι δε λένε: Σκύψε και πέρνα γρήγορα κάτω από τον καιρό,/ Καθώς κοιμάται, να μη σε νιώσει ».

Τελευταία Νέα