ΣΥΖΗΤΗΣΗ στη Βουλή για τον προϋπολογισμό. Καθώς παρακολουθούσα, αισθανόμουν ντροπή και οργή. Με εξαιρέσεις μετρημένες στα δάχτυλα, δεν ήθελα να πιστέψω ότι τώρα παραμονές του 2008 θα ήταν τόσο χαμηλό το επίπεδο κατανόησης, ανάλυσης και αξιολόγησης ενός κατά τα άλλα ανέμπνευστου κειμένου, ερμαφρόδιτου και χάσκοντος. Άκουσα ανοησίες, λόγια άσχετα με την κριτική του προϋπολογισμού, υβριστικούς υπαινιγμούς, είδα την κακοποίηση της οικονομικής σκέψης. Τέτοια ένδεια!!! Τραυματίζει και τρομάζει. Κάποτε οι πολιτικοί δίδασκαν και τη Βουλή και το κοινό, δίδασκαν όχι ρητορική μόνον αλλά και τον τρόπο για το πώς να επιχειρηματολογεί κανείς γι΄ αυτό ή το άλλο.

Θυμήθηκα τον Γ. Παπανδρέου (εννοώ τον αείμνηστο), τον Καραμανλή, τον Μαύρο, τον Ζίγδη, τον Παπαληγούρα και τον αυστηρό λόγο του, τον ευγενή Ηλιού, για να απελπιστώ με τα σημερινά. Κάπου όμως θα υπάρχει ελπίδα για τους νεώτερους, δεν μπορεί. Ο τόπος είναι γεμάτος από σύγχρονους Έλληνες αληθινούς Ευρωπαίους, με ήθος και πνεύμα, με γνώση και αρετή. Αυτοί δεν παίρνουν στα σοβαρά παιδαριώδη καμώματα για αυτοπυρπόληση ως υποκατάστατου σύγχρονου πολιτικού λόγου! Πώς κατάντησαν έτσι!

Τελευταία Νέα