Χωρίς όριο ηλικίας

Στον δρόμο για την πρόκριση στην επόμενη φάση του Τσάμπιονς Λιγκ, ο Ολυμπιακός θυμίζει την πορεία που έκανε το ΄98- ΄99. Όχι τόσο στο αγωνιστικό στυλ του παιχνιδιού όσο κυρίως στον άνθρωπο που έκρινε και κρίνει τα (περισσότερα) ματς: τον σέντερ φορ. Τότε ήταν ο Σίνισα Γκόγκιτς, τώρα ο Ντάρκο Κοβάσεβιτς. Τόσο ίδιοι (Σέρβοι σε προχωρημένη ποδοσφαιρικά ηλικία) και τόσο διαφορετικοί.

ΑΜΦΟΤΕΡΟΙ ήρθαν ως έσχατες επιλογές. Για τον Γκόγκιτς επέμενε ο Μπάγιεβιτς, ο Κοβάσεβιτς αποτελούσε διακαή πόθο του Ίβιτς. Ο τρόπος που εντάχθηκαν στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού ήταν (και είναι…) ένα καλό σχολείο για τους υπόλοιπους παίκτες της ομάδας. Ο Γκόγκιτς, με ελαφρύ σκελετό, μάρκαρε τους αμυντικούς, έτρεχε δεξιά κι αριστερά, ενώ άνοιγε χώρους για τον παρτενέρ του, τον Αλεξανδρή. Πέτυχε πολύτιμα γκολ απέναντι στην Πόρτο, την Κροάσια και τη Γιουβέντους και ξεχώρισε ιδιαίτερα στα ευρωπαϊκά ραντεβού. Γιατί- πολύ απλά- έβρισκε διαδρόμους να ξεδιπλώσει το μεγάλο του όπλο, την ταχύτητα.

Ο ΚΟΒΑΣΕΒΙΤΣ δείχνει ο παραδοσιακός βαρύς σέντερ φορ, ο άνθρωπος που στα 16 μέτρα της μεγάλης περιοχής δεν χαρίζεται. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, που απαιτεί αδιάκοπη κίνηση και πίεση, ο Ντάρκο δεν μπορεί να αποδώσει τα μέγιστα. Αντίθετα, διασπά με άνεση κλειστές άμυνας και αυτό επιβεβαιώνεται από τα εντός έδρας γκολ του με τον ΠΑΟΚ, την Καλαμαριά, τον Πανιώνιο, τον ΟΦΗ και τη Βέροια. Ο Λεμονής δεν είναι κουτός που τον χρησιμοποιεί κυρίως στο Καραϊσκάκη ούτε αδικεί τον Σέρβο όταν τον βάζει αλλαγή στα εκτός έδρας παιχνίδια. Όταν έρχεται από τον πάγκο ο Κοβάσεβιτς και με τα γκολ του φέρνει τούμπα την κατάσταση, το κάνει όχι μόνο με την κλάση του, αλλά και επειδή οι αντίπαλοι έχουν χαλαρώσει στους κρίσιμους τομείς της αντοχής και της φυσικής κατάστασης.

ΓΚΟΓΚΙΣ και Κοβάσεβιτς. Ο πρώτος έμαθε σε όλους τη σημασία του πρέσινγκ στην επίθεση. Ο δεύτερος διδάσκει τους πάντες στον τομέα της τακτικής. Και οι δύο επιβεβαίωσαν πως δεν ήρθαν για πρόωρη σύνταξη, αλλά με στόχο να συνδράμουν στην αγωνιστική μεταρρύθμιση του Ολυμπιακού.

ΤΑ ΑΓΚΑΘΙΑ στις σχέσεις Ίβιτς- Λεμονή πρωτοβγήκαν αμέσως μετά το ματς του Ολυμπιακού εναντίον της Λάτσιο στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Τότε ο τεχνικός διευθυντής άφησε ξεκάθαρα να εννοηθεί πως ο προπονητής φοβήθηκε τους Ιταλούς και δεν ακολούθησε η ομάδα την καλύτερη δυνατή τακτική. Έκτοτε τα προβλήματα εμφανίζονταν συχνά- πυκνά. Μετά τον θρίαμβο του Ολυμπιακού στη Ρώμη, ασφαλώς και θα περιμέναμε από τον Ίβιτς κάποια ευνοϊκή τοποθέτηση υπέρ του Λεμονή. Να του αναγνωρίσει δημοσίως το μεγάλο μερτικό στη σημαντική επιτυχία και να αξιολογήσει ως άκρως θετική τη διαχείριση ενός υλικού που δεν βρίθει αστέρων. Άλλωστε για το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν διαθέτει μπόλικες εναλλακτικές λύσεις ευθύνες έχουν όλοι και σίγουρα όσοι κάνουν τις μεταγραφές. Και μην πει κάποιος ότι ο Ίβιτς ξεκαθάρισε εδώ και καιρό πως κόβει τις δηλώσεις γιατί δεν επιθυμεί να τον παρεξηγούν. Αν το θέλει κάποιος, μιλά και λέει την άποψή του. Άλλωστε κανείς απεσταλμένος δεν θα αρνείτο να τον ακούσει.

ΤΟ ΜΙΝΙ πάρτι που στήθηκε στα αποδυτήρια του Ολύμπικο είχε και συνέχεια. Οι εκστασιασμένοι παίκτες αμέσως μόλις επιβιβάστηκαν στο λεωφορείο με προορισμό το ξενοδοχείο (τούτη τη σεζόν, κατόπιν επιθυμίας του Ίβιτς, υπάρχει διανυκτέρευση μετά το ματς) άρχισαν να… ξεσαλώνουν! Τα γέλια ήταν μόνιμα στα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών. Ο Γκαλέτι, λες και βγήκε από τη… θύρα 7 (!), χτυπούσε παλαμάκια και χοροπηδούσε «τρελαμένος». Ο δε Κοβάσεβιτς, καθισμένος δίπλα στο παράθυρο, έδειχνε ίσως πιο χαρούμενος από όλους.

ΜΙΑ ΚΑΙ έγινε αναφορά στον Κοβάσεβιτς. Με ποιον είναι κολλητός ο στράικερ; Κάνει παρέα με τον Κωνσταντίνου. Το γεγονός από μόνο του είναι σπουδαίο. Γιατί οι δύο παίκτες διεκδικούν μία θέση και συνήθως οι αντίζηλοι αλληλοϋποβλέπονται.

ΤΟ ΟΞΥΜΩΡΟ στον εφετινό Ολυμπιακό; Στο Τσάμπιονς Λιγκ ήδη μετρά «δύο στις τρεις» νίκες σε αγώνες μακριά από το Νέο Φάληρο. Στην ελληνική Σούπερ Λίγκα η αποτυχία του να επικρατήσει στα εκτός έδρας ματς θεωρείται παροιμιώδης. «Μηδέν στα τέσσερα» γράφει ο κατάλογος. Ωστόσο υπάρχει εξήγηση: ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη βασίζεται σε τακτική αντεπιθέσεων και αφήνει τους ισχυρούς να απλωθούν στο γήπεδο με την προοπτική να βρει ελεύθερους χώρους. Αντίθετα, στην Ελλάδα καλείται να αναλάβει πρωτοβουλίες, να διασπάσει οχυρωμένες άμυνες και εδώ ανακύπτει το αληθινό πρόβλημα.

ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΟ αντίστοιχο με την επομένη του αγώνα κόντρα στη Βέρντερ ακολούθησε το πούλμαν του Ολυμπιακού. Ο οδηγός σχεδόν πλεύρισε το αεροσκάφος και έτσι επιβιβάστηκαν τα μέλη της αποστολής των «κόκκινων». Γιατί έγινε αυτό; Διότι οι αρμόδιοι ήθελαν να αποφύγουν οι παίκτες την ταλαιπωρία και να φτάσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα στα αυτοκίνητά τους (ήταν σταθμευμένα στο πάρκινγκ). Μόνο ο Νικοπολίδης και ο εκ των φυσικοθεραπευτών Μπαλλίδης προτίμησαν να πορευτούν μόνοι τους μέχρι την έξοδο. Όσο για τον κόσμο, κατάλαβε τι συμβαίνει και περίμενε τους άσους του Ολυμπιακού από κει που θα έβγαινε το πούλμαν. Η αποθέωση δεν μπορούσε να περιμένει!