Αναζήτηση
Όλοι ξέρουν ότι οι άνδρες είναι από τη φύση τους σεξουαλικά πιο δραστήριοι. Είναι γενετικά προγραμματισμένοι με αυτόν τον τρόπο, ώστε να υποβοηθάται η αναπαραγωγή του είδους. Οι γυναίκες, πάλι, είναι προγραμματισμένες να προσκολλώνται σ΄ έναν άνδρα για να μεγαλώσει τα παιδιά τους.
Oι έρευνες επιβεβαιώνουν αυτήν τη διαφορά ανάμεσα στα δύο φύλα. Σε κάθε έρευνα, όπου κι αν γίνεται, οι άνδρες δηλώνουν ότι είχαν στη ζωή τους περισσότερες, συχνά πολύ περισσότερες, συντρόφους απ΄ ό,τι οι γυναίκες. Σε μια έρευνα που έγινε στην Αμερική, η αναλογία ήταν 7 προς 4. Σε μια άλλη έρευνα στη Βρετανία, η αναλογία ήταν 12,7 προς 6,5.
Αλλά οι μαθηματικοί επισημαίνουν ότι υπάρχει ένα πρόβλημα. Είναι λογικά αδύνατο να έχουν οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες περισσότερες συντρόφους
ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ
«Είναι λογικά αδύνατο στις έρευνες τα αρσενικά να δηλώνουν ότι είχαν στη ζωή τους περισσότερες συντρόφους απ΄ ό,τι τα θηλυκά»
κατά μέσο όρο απ΄ όσους έχουν οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες. Τα αποτελέσματα των παραπάνω ερευνών είναι προφανώς εσφαλμένα.
Ένα παράδειγμα
Ο Ντέιβιντ Γκέιλ, επίκουρος καθηγητής Μαθηματικών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, χρησιμοποιεί ένα παράδειγμα. Ας πούμε ότι γίνεται κάπου ένα πάρτι αποφοίτησης, και την επομένη κάθε κορίτσι ερωτάται με πόσα αγόρια χόρεψε. Το άθροισμα αυτών των αριθμών είναι χ. Η ίδια πληροφορία αποσπάται από τα αγόρια, και το άθροισμα είναι ψ. Ο αριθμός χ είναι αναγκαστικά ίσος με τον ψ. Και ο λόγος είναι απλός: τόσο ο χ όσο και ο ψ είναι ίσοι με τον αριθμό ω, που αντιστοιχεί 
Οι ειδικοί που κάνουν τις έρευνες λένε πως ο δρ Γκέιλ έχει προφανώς δίκιο. Οι άνδρες και οι γυναίκες σε μια κοινότητα πρέπει να έχουν ίσους αριθμούς συντρόφων. Οι διαφορές που εμφανίζονται στις έρευνες μπορεί να οφείλονται σε διαφόρους λόγους, όπως ότι οι άνδρες κάνουν έρωτα όταν ταξιδεύουν σε άλλες χώρες ή ότι αναφέρουν και τις πόρνες οι οποίες δεν περιλαμβάνονται στις έρευνες. Αναξιόπιστοι
Αλλά ο δρ Γκέιλ δεν πείθεται. Οι πόρνες δεν μπορούν να εξηγήσουν μια διαφορά της τάξης του 75% ή του 100%. Η πιθανότερη εξήγηση, λοιπόν, είναι ότι οι άνδρες ή οι γυναίκες, ή και οι δύο, λένε ψέματα. Οι αριθμοί είναι αναξιόπιστοι.
«Για κάθε δύο συντρόφους που αναφέρουν, η μία είναι στο μυαλό τους»
«ΟΙ ΑΝΔΡΕΣ διογκώνουν τον αριθμό των συντρόφων τους», υποστηρίζει και ο Ρόναλντ Γκρέιαμ, καθηγητής Μαθηματικών και Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, συμφωνώντας με τον δόκτορα Γκέιλ, «για κάθε δύο συντρόφους που αναφέρουν, η μία είναι στο μυαλό τους». Ο δρ Γκέιλ επισημαίνει ακόμη ένα πρόβλημα. Κάθε φορά που δημοσιεύεται μια έρευνα, χωρίς να υπάρχει ένας αστερίσκος που να λέει ότι οι αριθμοί δεν μπορεί λογικά να είναι σωστοί, ενισχύονται τα στερεότυπα των σεξουαλικά αχαλίνωτων ανδρών και των αγνών γυναικών.
Με την έννοια αυτή, τα στοιχεία των ερευνών αποτελούν μέρος του προβλήματος. Διότι όταν ερωτάται ένας άνδρας πόσες συντρόφους είχε στη ζωή του, αισθάνεται υποχρεωμένος να διογκώσει τον αριθμό, ενώ στην αντίστοιχη ερώτηση η γυναίκα αισθάνεται υποχρεωμένη να υποβαθμίσει το παρελθόν της. «Κι έτσι», καταλήγει ο δρ Γκέιλ, «τα ψευδή συμπεράσματα που βγαίνουν από τις έρευνες ανακυκλώνονται».
