Ο κ. Δημήτρης Γ. Μπράνης, σχολικός σύμβουλος, γράφει για τη λέξη συμπόνια:
«24-4-2007. Ώρα 1.45 μ.μ. Ακούω από ιδιωτικό τηλεοπτικό σταθμό των Αθηνών: “Η λέξη συμπόνια προέρχεται από το ρήμα συμπάσχω”. Ίσως, η αγραμματοσύνη ορισμένων τηλεοπτικών προσώπων να μην έχει όρια. Ίσως να έχουν τηλεοπτική ασυλία και να λένε ό,τι θέλουν, ό,τι τους έρθει, ό,τι τους κατέβει.
Η λέξη συμπόνια ως προς την ετυμολογία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ρήμα συμπάσχω. Ετυμολογικώς σχετίζεται με το ρήμα συμπονώ. Είναι δηλ. παράγωγο του ρήματος συμπονώ. Σημασιολογικώς μόνο ταυτίζεται με το ρήμα συμπάσχω. Το ρήμα συμπάσχω δεν έχει παράγωγο.
Συμπόνια- και όχι συμπόνοια- είναι η συναισθηματική αλληλεγγύη και συμπάθεια προς τον συνάνθρωπο που πονάει, που πάσχει. Είναι η συναίσθηση του πόνου. Η λέξη έχει ως συνώνυμα τον οίκτο, την ευσπλαχνία και ως αντίθετα την απονιά, την απανθρωπιά».
