Ευτυχώς που εμείς οι γυναίκες έχουμε πλημμελή αντίληψη για την ουσία και την αναγκαιότητα της στρατιωτικής θητείας. Όθεν, χρησιμοποιώ το συγκεκριμένο πλεονέκτημα για να ξεφουρνίσω τα όσα ερωτήματα μού προκάλεσε ο πρόσφατος περί φανταρικού και λούφας χαμός.

1. Αν εξαιρέσουμε κάποια θλιβερά παραμεθόρια επεισόδια στα οποία πήραν μέρος ειδικές και ολιγομελείς στρατιωτικές ομάδες, προσωπικά δεν θυμάμαι ούτε μια φορά που να μας φάνηκε χρήσιμος ολόκληρος ο στρατός που με ευλάβεια συντηρούμε.

2. Αν εξαιρέσουμε την κτηνωδών διαστάσεων στρατιωτική γραφειοκρατία που όσο νά ΄ναι έχει ανάγκη από (απλήρωτους) υπαλλήλους, άλλο λόγο δεν βλέπω για πολύμηνη θητεία ανδρών στο άνθος της δημιουργικότητάς τους.

3. Αν εξαιρέσουμε τα ειδικά ειρηνευτικά σώματα που πάνε Κόσοβο ή όπου αλλού στον κόσμο υπάρχει αποσταθεροποίηση, και τα οποία κατά το μάλλον ή ήττον είναι εθελοντικά και ψιλομισθοφορικά, η υποχρεωτική στράτευση μού φαίνεται εθνικά και οικονομικά εντελώς ασύμφορη.

Μένει ασφαλώς η αβέβαιη ευρωπαϊκή συμμόρφωση της Τουρκίας που δικαιολογεί μια κάποια ανησυχία αλλά κι αυτή, είτε μας αρέσει είτε όχι, λύνεται πλέον με ένα απλό υπερατλαντικό τηλεφώνημα. Από την ώρα μάλιστα που η Κύπρος μάς έκοψε τα πολλά πολλά κολλητιλίκια, οι από Βορρά εχθροί μας έγιναν δόξη και τιμή Ευρωπαίοι και ο Μαλεζάνι περιόρισε την επεκτατικότητά του εντός Ιταλίας, προσωπικά άλλη απειλή δεν διακρίνω στα από ξηρά, αέρα και θάλασσα σύνορά μας. Εσείς τι λέτε στρατηγέ μου.

Τελευταία Νέα