Φοίβη Αθηναίου

Αν σας σφίγγει η πόλη γύρω, αν έχετε διάθεση να επικοινωνήσετε για το πρόβλημά σας, η κυρία Φοίβη Αθηναίου (που έχει τα νεύρα της από οκτώ ετών!) είναι εδώ, στην ηλεκτρονική διεύθυνση Ρhoebe@dolnet.gr (με ένδειξη: Για Φοίβη) και στην ταχυδρομική διεύθυνση «ΤΑ ΝΕΑ», «Ορίζοντες», Γ ια κ. Φοίβη Αθηναίου, Μιχαλακοπούλου 80, 11 5 28 Αθήνα

Πιγκουίνοι στο Αιγαίο

Κυρία Αθηναίου χαίρετε, Γ ια δύο μήνες ένας γνωστός μας έκανε τον κοκορίκο στους ναυτεργάτες. Και τι κατάλαβε;

«Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια». Η Ελλάδα έχασε κι αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Με τους πλοιοκτήτες θέλω να τον δω, το καλοκαιράκι. Απορία: Το Τουριστικής Ανάπτυξης τι μέτρα άραγε θα λάβει για να πάψει η αισχροκέρδεια στα νησιά, μπας και μείνει κανένας Έλληνας τουρίστας σ΄ αυτή τη χώρα;

Γ ιατί βλέποντας τους ξένους που πάνε δίπλα, Τουρκία, Ιταλία, Αφρική, την έχουμε ψυλλιαστεί ότι μας κλέβουν εδώ και την κάνουμε σιγά σιγά…

Με εκτίμηση, Ελευθέριος Χιόνης < Τι να κάνει και το (παρα)τουριστικής ανάπτυξης, αγαπητέ Ελευθέριε; Τ ο πολύ πολύ να στήσει πάλι καμιά διαφημιστική καμπάνια του στυλ «Ωωωωω κρουαζιέρα θα σε πάω, ωωωω Μύκονο και Σαντορίνη, σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι», μπας και ξεστραβωθεί κανένας Έλληνας τουρίστας . Αλλιώς μας βλέπω όλους για Μποντρούμ και Τυνησία…

Η σιωπή των αμνών

Αξιότιμη κ. Φοίβη Αθηναίου, Διάβασα με προσοχή το δημοσιευθέν στο φύλλο της 3ης Ιανουαρίου της έγκριτης εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ» σχόλιό σας, με τίτλο «Σεπτή λαοθάλασσά μου…», στην επιστολή του αναγνώστη σας κ. Κώστα Ορφ., στο πλαίσιο του οποίου πλειοδοτείτε ανοιχτά υπέρ της απόψεως που θέλει τον Αρχιεπίσκοπο να σιωπά για το ζήτημα της διαγραφής του στοιχείου του θρησκεύματος από τα δελτία αστυνομικών ταυτοτήτων (να «ποιεί, νωχελικά, την νήσσαν» όπως σημειώνετε), από τη στιγμή της ανόδου της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία, έναντι φημολογούμενων ανταλλαγμάτων οικονομικής φύσεως.

Επιτρέψτε μου απλώς ένα και μόνον σχόλιο. Η σύναψη μίας συμφωνίας οιουδήποτε τύπου (ενός «deal» όπως γράφετε) απαιτεί τουλάχιστον δύο μέρη, για την ακρίβεια τη σύμπτωση της βουλήσεως τουλάχιστον αυτών. Μονομερείς συμφωνίες δεν έχουν μέχρι σήμερα καταγραφεί στα χρονικά. Από τη στιγμή λοιπόν που το ένα μέρος- η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος και ο Πρόεδρός τηςδεν λαμβάνει μέρος στο «deal», γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν απόλυτα ανακόλουθο και αντίθετο με την αποστολή του, ούτε προτίθεται να αλλοιώσει τις αρχές του στο μέλλον έναντι οιουδήποτε ανταλλάγματος, «deal» δεν υπάρχει, ούτε πρόκειται να υπάρξει. Όλα δε τα λοιπά είναι, μάλλον, εκ του… πονηρού. Για την Εκκλησία, όπως άλλωστε έχει δηλώσει δημοσίως και πολλάκις ο Αρχιεπίσκοπος, το ζήτημα της επαναφοράς της (προαιρετικής)

αναγραφής του θρησκεύματος στις αστυνομικές ταυτότητες- που ο ίδιος έχει θέσει τρις στον Πρωθυπουργό από τον Μάρτιο του 2004- παραμένει ανοικτό. Και οι υπογραφές των τριών και πλέον εκατομμυρίων πολιτών, που αιτούνται τη διεξαγωγή σχετικού δημοψηφίσματος, συμφώνως με την (ανενεργή επί 27 έτη προς δόξαν της άμεσης δημοκρατίας) συνταγματική διάταξη της παραγράφου 2 του άρθρου 44, διατηρούν αμείωτο το ηθικό τους βάρος.

Φιλικά, Χάρης Κονιδάρης, Διευθυντής Γ ραφείου Τύπου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών < Χρήσιμη η διευκρίνιση, αγαπητέ κύριε Διευθυντά μου, όμως το ερώτημα- που καμία σχέση με πλειοδοσία δεν έχει- είναι πώς φτάσαμε έπειτα από τόσο νταβαντούρι περί των ταυτοτήτων προ του 2004 στη σιωπή μετά το 2004, που αφήνει τα πράγματα ανοιχτά σε (πολλές) υποψίες- ακόμη και «deal». Μήπως όπως λέει σπαρακτικά ο Δημήτρης Χορν στην «Οδό ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι… «Παρηγοριά στη λησμονιά… Κι ύστερα λες για δυο τρελές που μ΄ αγαπούν, γιατί σιωπούν, γιατί σιωπούν …».

Ανοίγει ο δρόμος στο ρουσφέτι

Καλά τα σουλουπώματα των ασουλούπωτων στο εκ-Πολιτισμού μας, αλλά κάποια πράγματα αφήνουν και υποψίες.

Κ αλό το νοικοκύρεμα των περίπου 850 υπαλλήλων στο Ταμείο Διαχείρισης Πιστώσεων Αρχαιολογικών Έργων , οι οποίοι ήταν ουσιαστικά αποσπασμένοι στο εκ-Πολιτισμού και καθώς τα ταμείο δεν μπορούσε να τους πληρώνει αναγκαζόταν να τους καλύπτει από τον ειδικό λογαριασμό (σχεδόν το 90% του λογαριασμού εκεί πήγαινε) το υπουργείο. Και κρατούσε 15 χρόνια αυτή η κολόνια…

Έτσι θα μπορεί πια το εκ-Πολιτισμού μας να διαθέτει σε πιο σημαντικά και αποδοτικά τον ειδικό λογαριασμό του κι όχι σε μισθοδοσία (αναγκαστικά).

Κ αλό το σουλούπωμα εδώ. Αλλά αλλού μάλλον ασουλούπωτοι δείχνουν να μένουν. Γιατί μπορεί να ταλαιπωρούσε κάθε χρόνο το εκ-Πολιτισμού το πόσους και ποιους ωρομίσθιους θα πληρώσει για τα έργα τών κατά τόπους Αρχαιολογικών Εφορειών (για σωστικές ανασκαφές, συντήρηση, αναστήλωση), αλλά η λύση που βρήκε αφήνει ανοιχτά πολλά «πονηρά» ενδεχόμενα.

Μέχρι τώρα τους ωρομίσθιους προσλάμβαναν- σχεδόν κατά βούληση- οι κατά τόπους Εφορείες και καθυστερούσαν να ενημερώσουν το (κεντρικό)

εκ-Πολιτισμού, με αποτέλεσμα να μην ξέρει πού χρωστάει.

Ας έβρισκε τρόπο να ελέγξει τις κοντά 50 Εφορείες ανά την Ελλάδα για την έγκαιρη ενημέρωση περί της πρόσληψης ωρομισθίων. Γιατί το να περάσει την αρμοδιότητα πρόσληψης στην κεντρική υπηρεσία, που δεν έχει ιδέα ούτε για την κατά τόπους ανασκαφή ή αναστήλωση ούτε για τις τεχνικές γνώσεις που προϋποθέτει κάθε προσλαμβανόμενος ωρομίσθιος, μόνον τον δρόμο για τα «ρουσφέτια» σε «δικά μας παιδιά» από την κεντρική υπηρεσία ανοίγει. Δεν έκανε ο κάθε έφορος τα δικά του «ρουσφέτια»; θα πει κανείς.

Μπορεί, αλλά και πάλι είχε και δύο τρεις ωρομίσθιους που πραγματικά βοηθούσαν το όποιο έργο. Ήταν οι κατάλληλοι. Τώρα το μόνο που θα γίνεται, θα είναι να τους στέλνουν άσχετους (και τελικά άχρηστους) με «μέσον». Μέση λύση δεν βρήκαν;