ΓΝΩΜΗ

Ένα βότσαλο στη λίμνη…

Σωτήρης Νίνης, ετών 16 και εννέα μηνών. Άγνωστος μέχρι προχθές και «θέμα» σε όλα τα εγχώρια ΜΜΕ, μετά το ντεμπούτο του με τη φανέλα του Παναθηναϊκού κόντρα στο Αιγάλεω. Βλέπετε το νεαρόν της ηλικίας του προκαλεί ποικίλα συναισθήματα. Τα λιμνάζοντα νερά του ελληνικού ποδοσφαίρου ήρθαν να ταράξουν δύο Ισπανοί προπονητές: ο Λορέντσο Σέρα Φερέρ και ο Βίκτορ Μουνιόθ. Ο πρώτος καθιερώνοντας το πασίγνωστο πλέον «ροτέισον», δίνοντας την ευκαιρία σε νεαρούς παίκτες της ΑΕΚ να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους και ο δεύτερος ρίχνοντας στη μάχη του πρωταθλήματος ένα δεκαεξάχρονο παιδί, τον Νίνη, αναλαμβάνοντας και το ανάλογο ρίσκο. Ενέργειες που μόνο υγεία αποπνέουν.

Βέβαια για να μην είμαστε άδικοι, κι άλλες ελληνικές ομάδες δίνουν ευκαιρίες σε νέα παιδιά να δείξουν το ταλέντο τους, με πρώτη και καλύτερη τη SΚΟDΑ Ξάνθη, η οποία ουσιαστικά έχει στήσει «εργοστάσιο» παραγωγής και αξιοποίησης νεαρών παικτών, τους οποίους στη συνέχεια «μοσχοπουλά» στους μεγάλους του κέντρου.

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει ανάγκη να μπει στη λογική να εμπιστευθούν οι μεγάλοι σύλλογοι τους νεαρούς ποδοσφαιριστές, καθώς μόνο με τέτοια πολιτική θα υπάρξει μέλλον. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, δεν είναι κορόιδα οι Βραζιλιάνοι, οι Αργεντινοί, οι Ισπανοί, οι Άγγλοι και τόσοι άλλοι που στηρίζουν τους νέους, και έξυπνοι εμείς, που για να δώσουμε κάποια ευκαιρία σε νεαρό παίκτη πρέπει πρώτα να τον αφήσουμε να… σιτέψει.

Τέλος, όσο κάποιοι παράγοντες και παραγοντίσκοι κατατρίβονται με το να «ξεφορτώνουν» καραβιές άσπρων, μαύρων, κίτρινων αμφιβόλου ποιότητας ποδοσφαιριστών, για να ξεγελάσουν τους οπαδούς των ομάδων τους, αποκομίζοντας παράλληλα οικονομικά οφέλη, το ποδόσφαιρό μας θα κινείται μεταξύ ανυποληψίας και κωμωδίας. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται…