Τα όσα λέει δημοσίως τον τελευταίο καιρό ο Πωλ Γούλφοβιτς, ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας, ακούγονται συνήθως σωστά. Γιατί λοιπόν τόσοι πολλοί άνθρωποι στην Τράπεζα- συμπεριλαμβανομένων και αρκετών μεγαλομετόχων- τον κοιτάζουν με μισό- κι αυτό καχύποπτο- μάτι;

Ο πρώην υπ΄ αριθμόν 2 του Πενταγώνου και νυν πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας έχει επικρίνει τις κινεζικές τράπεζες για την αδιαφορία που επιδεικνύουν έναντι του περιβάλλοντος και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όταν δανείζουν στην Αφρική, έχει πει στον Λευκό Οίκο ότι πρέπει να κάνει πολύ περισσότερα για την αντιμετώπιση της φτώχειας στη Μαύρη Ήπειρο και έχει υποσχεθεί πως δεν θα επιτραπεί σε διεφθαρμένους αξιωματούχους να καρπωθούν χρήματα από προγράμματα τα οποία πρέπει θεωρητικά να ωφελούν τους ενδεείς. Εντούτοις, πολλοί στην τράπεζα τον αντιμετωπίζουν με δυσπιστία.

Στην ετήσια συνεδρίαση που πραγματοποιήθηκε το περασμένο φθινόπωρο, οι Ευρωπαίοι υπουργοί επέμειναν πως το διοικητικό συμβούλιο της τράπεζας πρέπει να επιβλέπει το πρόγραμμα που εφαρμόζει ο Γούλφοβιτς για την καταπολέμηση της διαφθοράς, ώστε να διασφαλισθεί ότι καμία χώρα δεν θα τιμωρηθεί αυθαίρετα. Ούτε ψήφος εμπιστοσύνης είναι αυτό- σημειώνει η «Ιnternational Ηerald Τribune»-, ούτε υγιές.

Πολλοί επικριτές του Γούλφοβιτς απλώς δεν πρόκειται να του συγχωρέσουν ποτέ την υποστήριξη που παρέσχε στον πόλεμο του Ιράκ. Η αλήθεια όμως είναι ότι και αυτός τροφοδοτεί την καχυποψία τους: έχει περιβάλει τον εαυτό του με έναν στενό κύκλο πρώην αξιωματούχων της κυβέρνησης Μπους οι οποίοιπιστοί στις ρίζες τους- δεν δείχνουν την παραμικρή διάθεση να εξηγήσουν τις πράξεις τους, πόσο μάλλον να δεχθούν κριτική.

Όταν λοιπόν ο Γούλφοβιτς και οι συνεργάτες του αποφάσισαν να αναστείλουν ή να καθυστερήσουν τη χορήγηση δανείων ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων, επικαλούμενοι υποψίες διαφθοράς, το μόνο που πέτυχαν ήταν να εγείρουν φόβους πως «ξεκαθαρίζουν» παλιούς λογαριασμούς. Και όταν ο Χίλαρυ Μπεν, ο Βρετανός υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τη Διεθνή Ανάπτυξη, αμφισβήτησε δημοσίως τις πολιτικές της Παγκόσμιας Τράπεζας, ανώτερος αξιωματούχος της τελευταίας τον κατηγόρησε μιλώντας ανώνυμα στους «Financial Τimes» ότι δεν είναι παρά ένας «αριβίστας της πολιτικής». Ο Γούλφοβιτς έσπευσε να δηλώσει στην εφημερίδα πως αυτές δεν είναι οι δικές του απόψεις και μάλιστα επεσκέφθη το Λονδίνο σε μια προσπάθεια να «μπαλώσει» την κατάσταση, οι σχέσεις όμως παραμένουν ψυχρές.

Ο Γούλφοβιτς αξίζει επαίνους για τη θέση του υπέρ της διαγραφής τού χρέους των φτωχότερων χωρών του κόσμου. Και έχει δίκιο όταν λέει πως η Παγκόσμια Τράπεζα πρέπει να καταβάλει πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια προκειμένου να εξαλείψει τη διαφθορά. Για να εισακουσθεί, όμως, πρέπει πρώτα να βρει έναν τρόπο να εξασφαλίσει την εμπιστοσύνη του προσωπικού, των μετόχων και όλων όσοι νοιάζονται για την ανάπτυξη- με απλά λόγια, πρέπει να καταφέρει να τον εμπιστευθούν και άλλοι, πέραν της κυβέρνησης Μπους.