OΠελεκάνος περιγράφει μια πραγματική ζούγκλα. Μια πόλη με πυρά εναντίον άοπλων υπόπτων, με πυρά κατά κινούμενων οχημάτων, με όλους τους εγκληματίες να έχουν πρόσβαση σε όπλα, με εν ψυχρώ δολοφονίες αστυνομικών. Η Ουάσιγκτον είναι μάλλον η πόλη των Ηνωμένων Πολιτειών με τη μεγαλύτερη εγκληματικότητα, και ο Πελεκάνος ξέρει να σε κάνει να το θυμάσαι. Στο συγκεκριμένο βιβλίο υπάρχει μια εξαιρετική κλιμάκωση των εντάσεων και ένα υποδειγματικό χτίσιμο των σχέσεων, ιδίως ανάμεσα στον Στρέιντζ και τον Κουίν που, από αντίπαλοι θα γίνουν συνεργάτες. Υπάρχει επίσης μια καταπληκτική λύση, καθώς ο δολοφόνος Κουίν αποδεικνύεται ότι ήταν άθελά του το οπλισμένο χέρι ενός άλλου, που πόνταρε στον ρατσισμό και την γενική προκατάληψη και κέρδισε. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα στα βιβλία του είναι βέβαια κοινή: όποιος έχει διαβάσει έστω και ένα βιβλίο του Πελεκάνου έχει ήδη εμβαθύνει στον κόσμο που περιγράφει. Στον οποίο σπουδαίο ρόλο παίζει πάντα η μουσική και δευτερευόντως η κουζίνα. Η σάλτσα- και η γεύση που αφήνει στο τέλος- είναι σχεδόν πάντα γλυκόξινη.