Αναζήτηση
|
|
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ
Καθήκον όλων είναι να διαφυλαχθεί το ιστορικό πρόσωπο της Αθήνας, που έχει
βιαστεί κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή, επισημαίνει ο Γρηγόρης Ψαριανός,
που εξελέγη με τον συνδυασμό Τσίπρα. Δεν θεωρεί πως ο κόσμος που ψήφισε τον
συνδυασμό μαζεύτηκε συγκυριακά, ενώ δηλώνει πως η Αριστερά είναι υπόθεση όλου
του κόσμου και όχι της Κουμουνδούρου ή του Περισσού.
Έκπληξη των εκλογών το ποσοστό Τσίπρα;
Ήταν περισσότερο από όσο περίμενα. Μπορεί να γίνει πολλαπλάσιο.
Πού το αποδίδετε;
Στην προσωπικότητα, στην ακτινοβολία, στον λόγο και στην παρουσία του Αλέξη,
που μίλησε πολιτικά και δεν υπέκυψε σε ένα λάιφ στάιλ. Επίσης στην
κινητοποίηση πολλών νέων ανθρώπων και στο ότι βρήκαν χώρο για να εκφραστούν
εκείνοι που συνήθως απέχουν ή ψηφίζουν λευκό και άκυρο.
Θα έχει διάρκεια;
Ελπίζουμε ότι θα έχει διάρκεια. Δεν πιστεύουμε ότι αυτός ο κόσμος μαζεύτηκε
συγκυριακά. Και χρησιμοποιούμε τη λέξη μαζεύτηκε γιατί δεν πιστεύουμε ότι μόνο
ψήφισε.
Γιατί Τσίπρα και όχι Κακλαμάνη;
Γιατί είμαστε αριστεροί, γιατί είμαστε κατά των δεσμεύσεων και των εργολαβιών
και γιατί πιστεύω ότι ο Κακλαμάνης δεν θα είναι παρά μία συνέχεια της γνωστής
παρουσίας στη δημαρχία.
Και γιατί όχι Σκανδαλίδη;
Σχεδόν για τους ίδιους λόγους.
Χαλβατζή ίσως;
Και οι τρεις μού είναι συμπαθείς, δεν θα ψήφιζα κανένα.
Πρώτος σε σταυρούς στον συνδυασμό Τσίπρα. Έπαιξε ρόλο η αναγνωρισιμότητα;
Νομίζω ότι έπαιξε ρόλο η παρουσία μου στον χώρο της Αριστεράς για πολλά χρόνια
και η παρουσία και η έκθεση των απόψεών μου από το ραδιόφωνο. Δεν νομίζω ότι
έχει να κάνει με την αναγνωρισιμότητα ενός μοντέλου, μιας ηθοποιού ή ενός
ποδοσφαιριστή.
Παρών στο δημοτικό συμβούλιο;
Βέβαια. Στην Αυτοδιοίκηση η προσωπική παρουσία έχει μεγάλη σημασία, ενώ στη
Βουλή ενδεχομένως να είναι περισσότερο μέλος μιας στρούγκας ένας βουλευτής.
Με ποια πρόταση;
Καθήκον όσων εκλέχθηκαν είναι να διαφυλάξουν ό,τι απέμεινε από το ιστορικό
πρόσωπο της Αθήνας που έχει βιαστεί κατ’ εξακολούθηση και κατά συρροή. Να
προστατεύσουμε τον ελεύθερο χώρο που έχει απομείνει και να εξασφαλίσουμε και
άλλες ανάσες. Να δούμε την Αθήνα πίσω από τις βιτρίνες.
Υποψήφιος για πρώτη φορά στην Αθήνα. Γιατί;
Γεννήθηκα στη Σόλωνος, μεγάλωσα στους Αμπελοκήπους… Δεν κατάφερα να λείψω
ποτέ πάνω από 15 μέρες από την Αθήνα.
Καθαρόαιμος ΑΕΚτζής. Γιατί όχι στη Νέα Φιλαδέλφεια;
Θα μπορούσα να ήμουν υποψήφιος στην Κωνσταντινούπολη, αλλά υπάρχουν
αντικειμενικές δυσκολίες. Όσο για την ΑΕΚ, είναι υπόθεση της Αθήνας και όλης
της Ελλάδας. Όχι μόνον της Νέας Φιλαδέλφειας. Όπως η Αριστερά είναι υπόθεση
όλου του κόσμου και όχι της Κουμουνδούρου. Πολλώ δε μάλλον του Περισσού.
Νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού. Ναι ή όχι;
Και για τον Παναθηναϊκό και για την ΑΕΚ πιστεύω ότι μπορούν να βρεθούν λύσεις,
έξω από τον δακτύλιο της Αττικής Οδού. Έτσι γίνεται στην Ευρώπη. Τα γήπεδα
μεταφέρονται από το κέντρο.
Μεγαλώσατε σε μια Αθήνα που δεν υπάρχει πια. Τι σας λείπει περισσότερο;
Αυτές οι εικόνες της παλιάς Αθήνας που έχω περπατήσει από παιδί. Που ήταν μία
πόλη φτωχή αλλά είχε φυσιογνωμία. Έβλεπες ένα σημείο της και έλεγες αυτό είναι
Αθήνα. Η Αθήνα «αναπτύχθηκε» με βιασμούς και από ανθρώπους που δεν την
αγάπησαν.
Τι ελπίζετε να αναβιώσετε ως δημοτικός σύμβουλος;
Ένας στους 45 δεν μπορεί να κάνει πολλά. Πρέπει να είμαστε 5, 15, 30. Ο
δήμαρχος μπορεί να κάνει περισσότερα και του ευχόμαστε να αποτρέψει τη
συνέχιση της καταστροφής.
Ποιο θεωρείτε μεγαλύτερο πρόβλημα της Αθήνας;
Ότι πίσω από την καλοφωτισμένη βιτρίνα είναι μία πόλη που ζει δύσκολα, ο
κόσμος πνίγεται και βουλιάζει.
Τι αγαπάτε στην πόλη;
Τις δονήσεις που εκπέμπει ο χώρος εδώ και χιλιάδες χρόνια. Έχει μία δύναμη ο
χώρος της Αθήνας σχεδόν μεταφυσική.
Δήμαρχος για μία ημέρα. Τι θα κάνατε;
Δεν υπάρχει τέτοιο θέμα. Δεν είμαι δήμαρχος για καθόλου.
Οι δημοτικές εκλογές έχουν πολιτικό μήνυμα;
Τα πάντα έχουν πολιτικό μήνυμα. Και η Αυτοδιοίκηση και το σχολείο και η
δουλειά και οι σχέσεις και ο αθλητισμός…
Ποιο τραγούδι θα αφιερώνατε στις εκλογές;
Έχουν γραφτεί δύο – τρία. Συμπτωματικά το πρώτο από αυτά το γράψαμε με τον
Τζίμη Πανούση ακριβώς μετά τη μεταπολίτευση. Αρχίζει «εκλογές, κόμματα με φρου
φρου και αρώματα» και συνεχίζει με τον γνωστό τρόπο ώς τις μέρες μας! Λένε ότι
αν οι εκλογές άλλαζαν τα πράγματα θα ήταν απαγορευμένες.
Και στην Αθήνα;
Να πούμε ένα; «Ο εφιάλτης της Περσεφόνης», του Χατζιδάκι και του Γκάτσου.
