Από τις χαρακτηριστικές «σκληρές» φάτσες του αμερικανικού σινεμά ο Τζακ

Πάλανς, που έγινε διάσημος ως «κακός», έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 87 ετών. Το

αληθινό του όνομα ήταν Ουόλτερ Παλάνουικ, γεννήθηκε 18 Φεβρουαρίου 1919 στο

Λάτιμερ της Πενσυλβάνιας από οικογένεια Ουκρανών μεταναστών. Έπαιξε σε

περισσότερες από 80 ταινίες, κυρίως ρόλους δολοφόνων και ψυχοπαθών που

«ταίριαζαν» στα αδρά χαρακτηριστικά του.

Είχε τιμηθεί με το βραβείο Όσκαρ β’ ανδρικού ρόλου το 1991 για την ταινία «Τι

έκανες μπαμπά στην Άγρια Δύση», αφού κατά τη δεκαετία του ’70 διέτρεξε την

έρημο της ανωνυμίας κάνοντας ταινίες για να ζήσει, καθώς είχε απορρίψει το

Χόλιγουντ επειδή τον περιόριζε σε αντιπαθητικούς ρόλους.

Το 1947 αντικατέστησε τον Άντονι Κουίν και στη συνέχεια τον Μάρλον Μπράντο στο

θεατρικό «Λεωφορείον ο πόθος» με σκηνοθέτη τον Ελία Καζάν. Υποδύθηκε τον

Αττίλα στο «Σημάδι του ειδωλολάτρη» του Ντάγκλας Σερκ (1954), τον Τζακ τον

Αντεροβγάλτη στον «Δολοφόνο του Λονδίνου» του Ούγκο Φρεγκονέζε (1955) και τον

άνδρα που προσπαθεί να σκοτώσει την ωραία Τζόαν Κρόφορντ στη «Βγαλμένη μάσκα»

του Ντέιβιντ Μίλερ (1952), για την οποία ήταν υποψήφιος για Όσκαρ.

Το 1955 ο Ρόμπερτ Όλντριτς του πρόσφερε τον πρώτο ψυχολογικό ρόλο του στο

«Μεγάλο μαχαίρι», όπου αποκάλυψε μία άλλη πτυχή του ταλέντου του. Παρά τις

κάποιες προσπάθειες, όπως «Ο φόβος στην κοιλιά» του Στιούαρτ Χέισλερ (1955) ή

«Η περιφρόνηση» του Γκοντάρ (1964), ο Πάλανς επέστρεψε στους συνηθισμένους

ρόλους του. Το 1987 εμφανίστηκε στο «Καφέ Μπαγκντάντ» του Πέρσι Άλεν και το

1988 στον «Μπάτμαν» του Τιμ Μπάρτον.