Διαστάσεις Να αποτύχεις καλύτερα

«Δεν υπάρχει πρόβλημα. Να προσπαθήσεις ξανά. Να αποτύχεις ξανά. Να

αποτύχεις καλύτερα». Σάμιουελ Μπέκετ

Το 2001, ο Αμερικανός Έρικ Βαϊχενμάγιερ έγινε ο πρώτος τυφλός που έφτασε στην

κορυφή του Έβερεστ. Όταν έγινε γνωστό το κατόρθωμά του, η τυφλή Γερμανίδα

Σαμπρίγιε Τένμπερκεν που ίδρυσε το πρώτο σχολείο για τυφλούς στο Θιβέτ τού

έγραψε και τον κάλεσε να τους επισκεφθεί. Ο Βαϊχενμάγιερ όχι μόνο

ανταποκρίθηκε στην πρόσκληση, αλλά έφερε μαζί του στη Λάσα μια ομάδα δικών του

ορειβατών για να εκπαιδεύσουν τους μαθητές να ανεβούν και αυτοί στο Έβερεστ. Η

περιπέτεια αυτή ενέπνευσε τη Λούσυ Γουόκερ να γυρίσει την ταινία «Blindsight»,

που προβλήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο.

Η τυφλότητα αποτελεί στίγμα στο Θιβέτ, όπου τη θεωρούν τιμωρία για κακές

πράξεις που έγιναν στην προηγούμενη ζωή. Από την άποψη αυτή, η ταινία κάνει

καλό στους 30.000 τυφλούς της επαρχίας, βοηθώντας τους να βγουν από την

απομόνωση. Δίνει όμως και ένα κακό παράδειγμα. Προσπαθώντας να επαναλάβει τον

άθλο του Βαϊχενμάγιερ, ο τυφλός Αυστραλός Τζέραρντ Γκόσενς έπεσε σε ένα

φαράγγι 7.000 μέτρων και τραυματίστηκε σοβαρά. Ένας άλλος τυφλός, ο Γερμανός

Τόμας Βέμπερ, προσβλήθηκε από την ασθένεια του υψομέτρου λίγο πριν φτάσει στην

κορυφή και πέθανε. Το Έβερεστ δεν σκοτώνει μονάχα τους τυφλούς: το 20% των

ανθρώπων που έχουν προσπαθήσει να ανεβούν στην κορυφή έχουν πεθάνει. Κι όμως,

όλο και περισσότεροι Δυτικοί κάνουν ουρά για να βγάλουν αυτή την ιστορική

φωτογραφία. Ορισμένες ημέρες του Μαΐου έχει παρατηρηθεί ότι η μακρά αναμονή

στους πρόποδες του βουνού απορροφά υπερβολικές ποσότητες οξυγόνου.

Όταν η Γουόκερ ρώτησε Δυτικούς ορειβάτες γιατί ανεβαίνουν στο Έβερεστ, οι

περισσότεροι είπαν ότι οι στερήσεις στο βουνό είναι ο μόνος τρόπος να

εκτιμήσουν τις πολυτέλειες της καθημερινότητάς τους. Οι Βουδιστές, πάλι, δεν

έχουν τέτοιες ανάγκες. Επιπλέον, θεωρούν ιεροσυλία να ανεβούν σε ένα βουνό

(εκτός αν τους πληρώνουν τα δυτικά πρακτορεία ταξιδιών). Η αγαπημένη τους

ασχολία, γράφει η Βρετανίδα σκηνοθέτις στην Τορόντο Σταρ, είναι να

περπατούν γύρω από το ιερό τους βουνό Καϊλάς, κάνοντας ένα πλήρες «προσκύνημα»

σε κάθε βήμα: ξαπλώνουν μπρούμυτα, με το σώμα τεντωμένο, δηλώνοντας πλήρη

υποταγή στον ήλιο. Κάθε βήμα χρειάζεται περί τα 30 δευτερόλεπτα, κάθε

χιλιόμετρο χρειάζεται μήνες. Αν οι Δυτικοί σκαρφαλώνουν, οι Θιβετιανοί έρπουν.

Αν οι πρώτοι θέλουν σώνει και καλά να επιτύχουν, οι δεύτεροι κινούνται ανάμεσα

στην επιτυχία και την αποτυχία. Γιατί ξέρουν ότι όσο η επιτυχία μπορεί να

καταστρέψει, άλλο τόσο η αποτυχία μπορεί να σώσει.

«Ένα από τα ωραιότερα πράγματα τού να είσαι τυφλός είναι ότι σε αναγκάζει να

βλέπεις τη φωτεινή πλευρά της ζωής» λέει ο Τάσι, ένας 19χρονος τυφλός, που

σύμφωνα με τη Γουόκερ είναι ο συγκλονιστικότερος χαρακτήρας της ταινίας. Μα

συγκλονιστική δεν είναι και αυτή η φράση του;

LINK: http://diastaseis.blogspot.com