Αναζήτηση
«OTAN ΘΕΛΕΙΣ κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί για να το επιτύχεις», έχει
γράψει στον «Αλχημιστή» ο Πάουλο Κοέλιο.
Στην περίπτωση του κ. Αράπογλου και της εξαγοράς της τουρκικής Finansbank από
την Εθνική Τράπεζα τίποτε δεν προδικάζει επιβεβαίωση του παραπάνω
αποφθέγματος.
Το αντίθετο μάλιστα. Τα πράγματα δείχνουν να πάνε από το κακό στο χειρότερο.
H γειτονική Τουρκία απειλείται ευθέως από αναγέννηση των πληθωριστικών
πιέσεων. Αύριο η Κεντρική Τράπεζα της γειτονικής χώρας αυξάνει τα επιτόκια
προκειμένου να ανακόψει την άνοδο των τιμών, το Χρηματιστήριο υποχωρεί, το
νόμισμα υποτιμάται συνεχώς, η εσωτερική διαπάλη για την εξουσία αυξάνει, οι
ελληνοτουρκικές σχέσεις δοκιμάζονται και οι προσδοκίες του κ. Αράπογλου για
τραπεζικά υπερκέρδη υποχωρούν.
Την ίδια στιγμή στην Αθήνα πληθαίνουν οι αβεβαιότητες, η μετοχή της Εθνικής
έπεσε χθες στα Τάρταρα κάτω από τα 29 ευρώ και η Σοφοκλέους, εκεί που πήγαινε
να μοιάσει της Φρανκφούρτης, δείχνει να μετατρέπεται σε Κωνσταντινούπολη.
Από τις ώριμες η Σοφοκλέους δείχνει να επιστρέφει ξανά στις αναδυόμενες και
αβέβαιες αγορές, πιεζόμενη διπλά. Πρώτα από τους ξένους που αποχωρούν μαζικά
από τις αγορές υψηλού ρίσκου και επιπρόσθετα από τη μεγάλη αύξηση του
μετοχικού κεφαλαίου της Εθνικής, η οποία απαιτεί υψηλά ρευστά διαθέσιμα, με
αποτέλεσμα να ενισχύονται οι ρευστοποιήσεις.
Όπως λένε οι γνωρίζοντες, αν συνεχισθεί η κατρακύλα της μετοχής και
προσεγγίσει τα 22 ευρώ, δηλαδή την τιμή συμμετοχής στην αύξηση του κεφαλαίου,
τότε τα πράγματα αλλάζουν.
Μπορεί η αύξηση κεφαλαίου να έχει την ατυχή κατάληξη εκείνης του 1991, όταν οι
επενδυτές απογοητεύθηκαν από την υποχώρηση των τιμών και έμεινε ακάλυπτη.
Αναγκάσθηκε τότε το κράτος να την καλύψει και η Σοφοκλέους χρειάσθηκε άλλη μια
πενταετία να συνέλθει.
Στην τραπεζική και χρηματιστηριακή αγορά θεωρούν ότι η υπόθεση της Εθνικής θα
παρασύρει όλη την αγορά προς τα κάτω και θα ακυρώσει πλήθος σχεδίων.
Όπως και να έχει, τα σχέδια Αράπογλου αποδεικνύονται ατελή και εκτεθειμένα σε
πλήθος κινδύνων. H υπόθεση μόνο απλή δεν είναι. Κοινή είναι πια η πεποίθηση
πως όσο περνά ο καιρός θα γεννά περιπλοκές, οι οποίες θα κλονίζουν την
αξιοπιστία των εμπνευστών του όλου εγχειρήματος.
Ίσως η επερχόμενη και διαφαινόμενη κρίση να προσφέρει την ευκαιρία σωτηρίας
της Εθνικής Τράπεζας.
Να υπάρξουν δηλαδή τέτοιες περιπλοκές, ικανές να ανατρέψουν τους αρχικούς
σχεδιασμούς.
Το 1991 από εκείνη την ανεπιτυχή αύξηση κεφαλαίου όντως σώθηκε η Εθνική και το
κράτος. Οι μετατρέψιμες σε μετοχές ομολογίες που εξέδωσε το ελληνικό κράτος
για να καλύψει την αύξηση κεφαλαίου ενίσχυσαν τη θέση του Δημοσίου στην
Τράπεζα και όταν στα χρόνια της διοίκησης Καρατζά στάθηκε στα πόδια της,
εκείνες οι ομολογίες απεδείχθησαν χρυσοφόρες για το υπουργείο Οικονομικών. Τις
τελευταίες τις μοσχοπούλησε ο Γιώργος Αλογοσκούφης προκειμένου να καλύψει τις
τρύπες της δημοσιονομικής διαχείρισης.
Ποιος ξέρει, ίσως να είναι αυτή η λύση. Σίγουρα πάντως το σύμπαν δεν συνωμοτεί
υπέρ του κ. Αράπογλου, όσο και αν το επιθυμεί.
