«H άμεση αποχώρηση των Aμερικανών θα ήταν εφιάλτης για όλο τον κόσμο»

ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ η διαπραγμάτευση με το Ιράν για τον τερματισμό του

πυρηνικού προγράμματός του πρέπει να περιλαμβάνει και κίνητρα και αντικίνητρα.

Θεωρεί πως μια άμεση αποχώρηση των Αμερικανών από το Ιράκ θα είχε εφιαλτικές

συνέπειες για ολόκληρο τον κόσμο. Χαρακτηρίζει τον τρόπο με τον οποίο

χειρίζεται ο Βλαντίμιρ Πούτιν τις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας του μη

δημοκρατικό· κρίνει ωστόσο πως οι ΗΠΑ πρέπει να προσεγγίσουν τη Ρωσία με

διάθεση κατανόησης και όχι αντιπαράθεσης. Σε κάθε περίπτωση, έχει μεγάλη

εμπιστοσύνη στην Κοντολίζα Ράις… Ένας από τους κυριότερους διαμορφωτές της

εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ο πρώην υπουργός Εξωτερικών (1973 – 1977) Χένρι

Κίσινγκερ, μιλάει για όλα.

Για το Ιράν: «H σημερινή κατάσταση επιδέχεται δύο ερμηνείες. H μία

είναι ότι οι Ιρανοί προσπαθούν να απομονώσουν τις ΗΠΑ και πιστεύουν ότι

μπορούν να «κρατήσουν» έως το τέλος της θητείας του προέδρου Μπους, σε δύο

χρόνια. H άλλη, ότι αν οι ΗΠΑ καταφέρουν να εξασφαλίσουν, με τη βοήθεια της

ευρωπαϊκής πολιτικής, μια συναίνεση, τότε οι Ιρανοί, απομονωμένοι, θα θελήσουν

ίσως να εξερευνήσουν την οδό μιας λύσης. Προσωπικά, τείνω προς τη δεύτερη

ερμηνεία. Αν καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε ένα λογικό ψήφισμα στον ΟΗΕ, τότε

εμείς, οι ΗΠΑ, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να συμμετάσχουμε σε

διαπραγματεύσεις για την εφαρμογή του».

Για το Ιράκ: «Ας αναλογιστούμε λίγο τις συνέπειες μιας ταχείας

αποχώρησης: η Τουρκία θα ήθελε να αναλάβει δράση στις κουρδικές περιοχές.

Παρομοίως, οι Ιρανοί θα ήθελαν να κυριαρχήσουν στον Νότο. Τα σουνιτικά

μουσουλμανικά κράτη θα έμπαιναν στον πειρασμό να ορθώσουν ένα είδος τείχους

εναντίον των σιιτών. Και παράλληλα, υπάρχει ο κίνδυνος εμφυλίου πολέμου: ένας

εφιάλτης για ολόκληρο τον κόσμο… Δεν μου αρέσει η πολιτική συζήτηση που

διεξάγεται σήμερα στις ΗΠΑ. Τα ίδια είχαν γίνει και με το Βιετνάμ. Όταν

αρχίζουμε τους πολιτικούς ανταγωνισμούς, ο εχθρός αποκτά ένα τεράστιο

πλεονέκτημα».

Για τη Ρωσία: «Αυτό που θέλει ο Πούτιν είναι να αποκτήσει η Ρωσία

πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς σχέσεις, να ανακτήσει την αξιοπρέπειά της

και να ενθαρρυνθούν έτσι οι συμπατριώτες του να κάνουν τις απαραίτητες

προσπάθειες στο εσωτερικό. Αυτό που θέλει περισσότερο είναι να αναγνωριστεί,

κυρίως από τις ΗΠΑ, ως ισότιμος εταίρος… Όσο περισσότερο υιοθετούμε μια

στάση αντιπαράθεσης, τόσο περισσότερο βγαίνει μπροστά η άγρια πλευρά της

ρωσικής ιστορίας».

Για την υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ: «Με ρωτάτε αν μπορεί να γίνει ο

Κίσινγκερ του 21ου αιώνα. Όταν ο Γερμανός καγκελάριος Αντενάουερ έκλεισε τα

85, κάποιος του ευχήθηκε να «πιάσει» τα 120 και εκείνος απάντησε: γιατί να

θέτουμε όρια στη χάρη του Θεού; Θα έλεγα το ίδιο και για την Κόντι: γιατί να

τη συγκρίνουμε απλώς μαζί μου;»