Φωτιά στο σπίτι της Γαλλίας

Για πέμπτη φορά μέσα σε δέκα ημέρες, χιλιάδες φοιτητές διαδήλωσαν και χθες

στο Παρίσι εναντίον του Συμβολαίου Πρώτης Πρόσληψης (CPE), πυρπολώντας

αυτοκίνητα και λεηλατώντας καταστήματα τη στιγμή που ο Βιλπέν έδινε υποσχέσεις

στα συνδικάτα των εργαζομένων.

Την ίδια ώρα, ο αντιπολιτευόμενος Τύπος εξεγείρεται εναντίον του Ντομινίκ ντε

Βιλπέν και του Νικολά Σαρκοζί, οι οποίοι χρησιμοποιούν το CPE «για να λύσουν

τους λογαριασμούς τους», σε μια μάχη μέχρις εσχάτων για τη γαλλική προεδρία.

«H χώρα έχει αρχίσει να παραλύει. Δεκάδες χιλιάδες νέοι θέτουν σε κίνδυνο τις

σπουδές τους καταλαμβάνοντας Πανεπιστήμια και Λύκεια. Ο κίνδυνος ενός βίαιου

εκτροχιασμού εντείνεται. Ο επίμαχος νόμος μοιάζει να γεννήθηκε νεκρός. Το

σπίτι της Γαλλίας έχει πιάσει φωτιά αλλά ο Μαρκήσιος του πρωθυπουργικού

μεγάρου σιγοτραγουδά «όλα πάνε καλά». Σε αυτό το πολιτικό θέατρο του

παραλόγου, το παρασκηνιακό ξεκαθάρισμα λογαριασμών των πρωταγωνιστών είναι

ιδιαίτερα γελοίο και επαχθές. Ο υπουργός Εσωτερικών καθιστά σαφές πως βλέπει

τον αντίπαλό του στο Ματινιόν ως έναν Νέρωνα, τόσο άθλιο ποιητή όσο και

επικίνδυνο τύραννο· παράλληλα, κρυφοκοιτάζει προς την έξοδο κινδύνου σε

περίπτωση που η φωτιά φουντώσει. Από την πλευρά του, ο πρωθυπουργός βάζει τα

δυνατά του προκειμένου να απαξιώσει τον «αδελφό εχθρό του» στα μάτια του

κοινού εκλογικού τους σώματος, ωθώντας τον να εγκαταλείψει το πεδίο της μάχης

που ο ίδιος δημιούργησε, επιμένοντας ότι μπορεί να νικήσει σε αυτό, έστω και

ως άλλος Πύρρος. Αυτοί οι δύο κωμικοί ηθοποιοί μοιάζει να ενδιαφέρονται

λιγότερο για τις μεταρρυθμίσεις και περισσότερο για την προσωπική τους μοίρα».

Πατρίκ Σαμπατιέ, «Liberation».

Υπ’ ατμόν. Από νωρίς χθες το πρωί, το Παρίσι βρισκόταν υπ’ ατμόν. H

διαδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον του Συμβολαίου Πρώτης Πρόσληψης επρόκειτο να

ξεκινήσει αργά το μεσημέρι – λεωφορεία γεμάτα φοιτητές όμως είχαν αρχίσει ώρες

πριν να φτάνουν στη γαλλική πρωτεύουσα από τη Νάντη και άλλες πόλεις. Την ίδια

ώρα, τα εργατικά συνδικάτα ετοιμάζονται πυρετωδώς για τη «Μαύρη Τρίτη», στις

28 του μηνός, τη μεγάλη απεργία που θα κάνει όπως ελπίζουν να παραλύσει όλη η

χώρα. H κρίση διευρύνεται. Τόσο που ακόμα και βουλευτές της κυβερνώσας

παράταξης συγκρίνουν πλέον, υπό την κάλυψη της ανωνυμίας, τον πρωθυπουργό Ντε

Βιλπέν «με τον καπετάνιο του Τιτανικού».

Ο Ζιλ είναι 30 ετών και ζει στη Λυών. Έχει σπουδάσει αποθηκάριος, αλλά επί του

παρόντος ψάχνει για δουλειά. Το CPE θεωρητικά δεν τον αφορά, απευθύνεται στους

νεοπροσλαμβανόμενους νέους κάτω των 26 ετών, παρά ταύτα δηλώνει κατηγορηματικά

αντίθετος. «Το να σε υποχρεώνουν να κάθεσαι επί δύο χρόνια σε ένα

εκτινασσόμενο κάθισμα είναι ανυπόφορο», λέει. «Έτσι δεν μπορείς να κάνεις

κανένα σχέδιο, ούτε στην επιχείρηση ούτε στη ζωή σου. Οι νέοι αυτοί άνθρωποι

θα φοβούνται πάντα μήπως αντικατασταθούν, μετά την πάροδο της δοκιμαστικής

περιόδου, από ένα άλλο Συμβόλαιο Πρώτης Πρόσληψης».

Έξω φρενών. Από την πλευρά του, ο 26χρονος Φλοράν, θεωρεί πως «δεν

είναι κακό να μπορείς να διώχνεις τα άτομα που δεν δουλεύουν σωστά. Το

πρόβλημα όμως είναι ότι οι εργοδότες δεν θα σέβονται πλέον ούτε καν τα σοβαρά

προσωπικά προβλήματα που μπορεί να συναντήσει κάποια στιγμή ένας εργαζόμενος,

απλώς θα τον απολύουν». «Οι δυνατότητες που μπορεί να έχει ένας νέος δεν

φαίνονται από την πρώτη στιγμή. Με αυτό το συμβόλαιο διατρέχουν τον κίνδυνο να

αποπέμπονται με το πρώτο λάθος», προσυπογράφει ο Καντούρ.

«Όταν τους ακούω να λένε ότι το CPE είναι πάντως καλύτερο από την ανεργία,

γίνομαι έξω φρενών. Είναι σα να λέμε ότι το να τρως σκατά, είναι καλύτερο από

το να πεθαίνεις στην πείνα!», εξεγείρεται ο Φλοριάν.

Στην αντίπερα όχθη

Φλοράν, Καντούρ, Φλοριάν, είναι όλοι νέοι άνεργοι. Στην αντίπερα όχθη, η

συντριπτική πλειοψηφία των φοιτητών στο Essec, μια φημισμένη γαλλική σχολή

διοίκησης επιχειρήσεων, αντιτίθενται στο CPE όχι επειδή το παρακάνει «αλλά

επειδή δεν είναι αρκετά τολμηρό». «Αυτό που χρειαζόμαστε στη Γαλλία είναι

θεμελιώδεις αλλαγές, όχι απλώς χασομέρι στα περιθώρια. Αντί για ένα

περισσότερο ελαστικό συμβόλαιο εργασίας για τους νέους, καλύτερο θα ήταν ένα

περισσότερο ελαστικό συμβόλαιο εργασίας για όλους, ανεξαρτήτως ηλικίας».

Σεβαστή η άποψη. Να σημειωθεί, ωστόσο, ότι οι απόφοιτοι της Essec σπάνια, πολύ

σπάνια αναγκάζονται να ψάξουν για δουλειά. Συνήθως αυτή τους περιμένει έτοιμη.