διακοπές Στα μπαλκόνια του Aιγαίου

Με κοινό στοιχείο τις ευωδιές από τα μήλα που είναι διάχυτες παντού,

ξεκινάτε για να γνωρίσετε τρεις οικισμούς που είναι διαφορετικοί μεταξύ τους.

Ζωντανή αλλά και μοναχική, ορεινή και θαλασσινή, γαλήνια και άγρια, η

βορειοανατολική πλευρά του Πηλίου έχει τη δική της γοητεία.

Μια διαδρομή, τρεις βασικοί οικισμοί έντονα διαφορετικοί μεταξύ τους. Αυτή η

«πίσω» μεριά του Πηλίου «φλερτάρει» με το πάντα ταραγμένο Αιγαίο και ο καιρός

φτάνει εδώ αλλαγμένος. Αφού έχεις «καβατζάρει» τη ράχη στη διασταύρωση του

χιονοδρομικού, με θέα από τη μια το Αιγαίο και από την άλλη τον Παγασητικό,

κατηφορίζεις γρήγορα στην ανατολική πλευρά που οδηγεί στη Ζαγορά. Από τη θέση

Καράβωμα ο δρόμος στενεύει και με τα χιόνια μαζεμένα στις άκρες – χειμώνα

καιρό – εύχεσαι να μην «ανταμώσεις» με κανένα φορτηγό «Ζαγορίν» στη στροφή. Το

Μέγα Ρέμα ή Γαλανόρεμα, σύμφωνα με την αυτοσχέδια πινακίδα, το συναντάς λίγο

πριν από τη Ζαγορά κι έπειτα από αυτήν ψάχνεις να διακρίνεις τον καταρράκτη

του Καλοκαιρινού στη θέση Μεγαλοβράχος, ο οποίος την άνοιξη… δίνει ρεσιτάλ!

H βορειοανατολική μεριά του Πηλίου είναι ζωντανή και ορεινή όταν κοιτάς τη

Ζαγορά, μοναχική και πανοραμική όταν φτάνεις στο Πουρί, θαλασσινή κι ήσυχη

όταν κατεβαίνεις στο Χορευτό, στην Ανάληψη και στην Παρίσαινα. Παντού όμως, η

μυρωδιά του μήλου κυριαρχεί!

Ο γυναικείος συνεταιρισμός της Ζαγοράς

Με μια γλυκιά μυρωδιά μήλου που βράζει, σε υποδέχονται οι γυναίκες του

Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού στο ανακαινισμένο αρχοντικό «Δρακόπουλου».

Πενήντα ενεργά μέλη μετράνε σήμερα και οι δραστηριότητες των γυναικών έχουν

πολύ βαθύτερη σημασία από αυτή του κέρδους. Νοικιάζουν τα δωμάτια, διατηρούν

το καφεγλυκοπωλείο απέναντι, φτιάχνουν τα γλυκά και καταφέρνουν να ζουν σ’ ένα

από τα… χωριά για άντρες, χωρίς να μελαγχολούν. Αγοράστε από εδώ γλυκά,

μαρμελάδες κ.λ.π. (τηλ. 24260-23566).

Τα νοστιμότερα του… κόσμου

H ποικιλία τους ονομάζεται starkin delicious και είναι κατά γενική ομολογία τα

νοστιμότερα της Ελλάδας. Με ονομασία προελεύσεως Zagorin τα μήλα του Αγροτικού

Συνεταιρισμού Ζαγοράς Πηλίου από τη δεκαετία του 1960 έως σήμερα αποτελούν

σημείο αναφοράς στη Ζαγορά και γιατί όχι σ’ ολόκληρο τον κόσμο!

Αξίζει να δείτε

ΠΟΥΡΙ:

Ο τίτλος «μπαλκόνι στο Αιγαίο», με τον οποίο έχει στεφθεί το Πουρί,

επιβεβαιώνεται πανηγυρικά καθώς ανεβαίνεις τα απότομα σκαλιά που οδηγούν στην

πλατεία και στην τρίκλιτη βασιλική εκκλησία του Αγίου Δημητρίου(1743). Για να

καταλάβεις το Πουρί και τους ανένταχτους Πουριανούς, δεν φτάνει να επισκεφθείς

το σπίτι των αδελφών Μαργαρίτη ή να περπατήσεις στο δάσος με καστανιές που το

περιβάλλει. Θα πρέπει να ζήσεις μαζί τους εδώ που τελειώνει η άσφαλτος, εδώ

που τρέχει άφθονο το νερό (αιτία πολέμου ανάμεσα στα χωριά!), εδώ που μυρίζει

πιο έντονα «μήλο», εδώ που καταλήγει το εθνικό μονοπάτι Ο2 (Πήλιο – Όλυμπος),

εδώ που αρχίζει αυτή η υπέροχη περιπατητική κατηφόρα Πουρί – Χορευτό. Ψάξτε το

καλύτερα, αξίζει τον κόπο. Ίσως έτσι ανακαλύψετε και την Παλιά Μιτζέλα, ή τη

Μονή Φλαμουρίου.

ΖΑΓΟΡΑ:

Ο «τόπος πίσω από το βουνό», όπως σημαίνει το όνομά της, αθέατη καθώς είναι,

δεν προσελκύει πολλούς τουρίστες και οι Ζαγοριανοί δεν έχουν μάθει ακόμη το

παιχνίδι του τουρισμού. Είναι το μεγαλύτερο «χωριό» του Πηλίου με κοντά 3.500

κατοίκους που ασχολούνται κυρίως με… τα μήλα! Αυτά τα περίφημα και

περιζήτητα μήλα, με τη φίρμα «Zagorin». Οι τέσσερις συνοικίες της – η Αγία

Κυριακή, του Σωτήρα ή Μεταμόρφωση, η Αγία Παρασκευή ή Περαχώρα και ο Άγιος

Γεώργιος «συναρμολογούν» το κεφαλοχώρι της Ζαγοράς, όπου αξίζει να δεις τις 3

εκκλησίες – της Αγίας Κυριακής (1740), του Αγίου Γεωργίου (1765) και της Αγίας

Παρασκευής (1803), που είναι από τα πιο σημαντικά μνημεία της περιοχής.

Προσθέτοντας άλλες 35 εκκλησίες, την περίφημη βιβλιοθήκη με τα 1.200

παλαιότυπα βιβλία, κώδικες και χειρόγραφα και το Ελληνοσχολείο, όπου μαθήτευσε

ο Ρήγας Φεραίος, έχεις μια ολοκληρωμένη εικόνα για το ιστορικότερο χωριό αυτής

της πλευράς του Πηλίου που είναι πατρίδα του ιστορικού Γιάννη Κορδάτου.

ΧΟΡΕΥΤΟ:

Το επίνειο της Ζαγοράς λέγεται ότι πήρε το όνομά του από τον χορό των ντόπιων

για τη νίκη τους ενάντια στους Πέρσες, μετά την καταστροφή του στόλου τού

Ξέρξη, στη θέση Καραβοστασιά. Τότε έφευγαν τα ζαγοριανά καράβια γεμάτα μετάξι,

υφάσματα και τοπικά προϊόντα, για τη Σμύρνη και την Πόλη. Σήμερα, το Χορευτό

παραμένει ξακουστό για τη μεγάλη σε μήκος και πλάτος παραλία του, καθώς και

τις τουριστικές υποδομές του. Σίγουρα όμως δεν ήταν αυτές που προσείλκυσαν και

τον ποιητή και πεζογράφο Γεώργιο Δροσίνη, που λέγεται ότι εδώ έγραψε τον «Ύμνο

του Βουνού» – ύμνο του Πηλίου.

ΓΕΦΥΡΙΑ – ΚΡΗΝΕΣ

«Καλντερίμια» πάνω απ’ το νερό…

Παρ’ όλο που το Πήλιο δεν έχει πολλούς ορμητικούς χειμάρρους και απροσπέλαστες

όχθες, η κατασκευή γεφυριών θεωρήθηκε απαραίτητη, λόγω της έντονης εμπορικής

δραστηριότητας η οποία απαιτούσε την κατασκευή του πυκνού δικτύου μονοπατιών,

που έφταναν σε κάθε σημείο του βουνού.

Τα γεφύρια του Πηλίου δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά, αλλά αυτό συμβαίνει μάλλον

επειδή τα καλντερίμια τούς κλέβουν τη λάμψη. Τα έφτιαξαν Ηπειρώτες και

Ζουπανιώτες χτιστάδες όπως… καθετί χτισμένο που υπάρχει στο Πήλιο. Οι

«κιουπρουλήδες» μάστορες έπαιρναν τα μπουλούκια τους, τις συντεχνίες, με τον

πρωτομάστορα, τους πελεκητάδες, τους λασπάδες και τα τσιράκια – που ήταν

συνήθως Πηλιορείτες κι έτσι μάθαιναν τη δουλειά – κι έφτιαχναν τα γεφύρια κατά

παραγγελία των δημογερόντων των χωριών ή των ευεργετών του τόπου που έδιναν

στα γεφύρια και το όνομά τους: Τοπάλη, Φραγκάκη, Αποστόλου. Ο ερευνητής Νίκος

Χαρατσής τα μέτρησε 75 μαζί με αυτά της σιδηροδρομικής γραμμής Άνω Λεχώνια –

Μηλιές. Τα περισσότερα είναι μονότοξα, αλλά θα συναντήσετε και μερικά δίτοξα,

τρίτοξα και ένα πεντάτοξο (στο Χαλόρεμα). Από τα πιο εντυπωσιακά είναι τα

μεγάλα τοξωτά γεφύρια του Πόρου και του Διακουμή του 19ου αιώνα, στη ρεματιά

της Λαγωνίκας ανάμεσα στο Πουρί και την Παλιά Μιτζέλα, το γεφύρι της Καρυάς

πάνω από τη Μακρινίτσα προς Πουρί και το πολυφωτογραφισμένο μονότοξο γεφύρι

της Τσαγκαράδας.

… και βρύσες – έργα τέχνης

Απλές ή σκεπαστές, με ονόματα των κτητόρων τους. Λιθόκτιστες κατασκευές με

ανάγλυφες παραστάσεις, φυτών, ζώων, ιστορικών γεγονότων, εκκλησιαστικών

σύμβολων, αλλά και μύθων. Σημεία κοινωνικής επαφής, της «βουλής» και της

«παλαίστρας» κατά τα τέλη του 18ου και τον 19ο αιώνα, οπότε και χτίστηκαν. Σε

πλατείες, αυλές εκκλησιών, αλλά και σε άλλα σημεία των χωριών και του βουνού.

Σήμερα οι περισσότερες έχουν χαρακτηριστεί ιστορικά διατηρητέα μνημεία ή έργα

τέχνης. Ένας λιθόκτιστος τοίχος με μια τοξωτή εσοχή, με τη «χούφτα» από όπου

βγαίνει το νερό, τη «γούβα» από κάτω, που χρησίμευε κυρίως για το πλύσιμο των

ρούχων και το πότισμα των ζώων και στολισμένες με λιθανάγλυφα, με τις

επιγραφές των κτιτόρων και τη χρονολογία κατασκευής τους. Αυτές είναι οι

«απλές» κρήνες που τις αναγνωρίζεις εύκολα. Στις βόλτες σου όμως θα

συναντήσεις κι άλλες. Τις λεγόμενες «σκεπαστές». Στην ουσία είναι «απλές»

κρήνες, αλλά μεγαλύτερες και με ξύλινη στέγη, σκεπασμένη με σχιστολιθικές

πλάκες. Για να πάρουν το τετράγωνο σχήμα και να στηριχτεί η στέγη,

τοποθετούνταν απέναντι από την κρήνη δύο λίθινοι ή ξύλινοι στύλοι, ενώ τριγύρω

υπάρχουν πεζούλια. Στα τέλη του 19ου αιώνα ο νεοκλασικισμός που επηρέασε την

αρχιτεκτονική του Πηλίου «άγγιξε» και τις κρήνες, οι οποίες πλέον απέκτησαν

μορφή ναΐσκου, λευκό μάρμαρο, λεοντοκεφαλές στη «χούφτα», αετώματα και επιστήλια.

Διαμονή

Στη Ζαγορά:

«Αρχοντικό Δρακόπουλου» (24260-23.566). Ορτανσία, Κυκλάμινο, Γαρδένια,

Τριαντάφυλλο, Αχιλλεία: 5 δωμάτια διαφορετικά μεταξύ τους στον ιστορικό ξενώνα

της Ζαγοράς (το κτίριο είναι του 1906) που τον λειτουργούν από το 2000, οι

γυναίκες του Αγροτουριστικού Συνεταιρισμού. Τα δωμάτια είναι ιδιαίτερα

περιποιημένα, το πρωινό και οι λιχουδιές χειροποίητα!

«Αρχοντικό Κωνσταντινίδη – Γκαγιάννη» (24260-23.391). Το παλιό

αρχοντικό του Καρπενησιώτη Κωνσταντινίδη είναι κτίσμα του 1770. Ανακαινίστηκε

το 1990 από τον Νικόλα Γκαγιάννη και τη γυναίκα του που το λειτουργούν σήμερα,

διατηρώντας παραδοσιακά στοιχεία στη διακόσμηση. Εντυπωσιακός ο μεγάλος και

περιποιημένος κήπος του.

«Αρχοντικό Πρίγκου» (24260-23.627). Παραδοσιακό κτίριο του 1835

ανακαινισμένο με μεράκι από του ιδιοκτήτες του. Διαθέτει 6 δωμάτια σε δύο

διαφορετικά κτίρια, καθιστικό και χώρο στάθμευσης, ενώ είναι ιδανικό για

παρέες 8-12 ατόμων.

«Αρχοντικό Στάμου» (24260-23.880). Κτίσμα του 1863, ιδιοκτησίας Πάντου,

έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς μεγάλες μορφές της εποχής. Πλήρως ανακαινισμένο

σήμερα, διαθέτει 6 δωμάτια και 3 σουίτες, όλα με τζάκι και θέα.

«Χαραυγή» (24260-22.550). Μικρό, οικογενειακό ξενοδοχείο με 11

συμπαθητικά δωμάτια.

«Στεφανία» (24260-23.666). Όμορφα studios, με κουζίνα και τζάκι.

Βρίσκονται στην έξοδο της Ζαγοράς κι έχουν κοινόχρηστη βεράντα με ωραία θέα.

«Rousi» (24260-23.407). Νεόκτιστο, προσεγμένο ξενοδοχείο, με θέα στο

κέντρο της Ζαγοράς.

Στο Πουρί:

«Πανόραμα» (24260-23.168). Λιτός, οικογενειακός ξενώνας, με

καταπληκτική θέα.

Φαγητό

Στη Ζαγορά:

«Μεϊντάνι». Δοκιμάστε τράγο στη λαδόκολλα και χόρτα τσιγαριστά.

«Ο Πέτρος». Καλή ταβέρνα κοντά στην κεντρική πλατεία με νόστιμο

φαγητό και ζεστό περιβάλλον.

Στο Πουρί:

«Μπαλκόνι». Καφενείο – ταβέρνα στην πλατεία. Όταν το βρείτε ανοιχτό, θα

φάτε εξαιρετικά.

Στην παραλία Ανάληψη θα βρείτε ανοιχτή τα Σαββατοκύριακα την ταβέρνα

«Πλυμάρι» του Σπύρου (τηλ. 6977706151)