Αναζήτηση
Κάθε φορά που η Ευρωπαϊκή Ένωση «μας ρίχνει στ’ αυτιά», από τη μια
στενοχωριέμαι, αλλ’ από την άλλη χαίρομαι. Στενοχωριέμαι, γιατί τα χρήματα για
το πρόστιμο τα πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι – εσύ κι εγώ. Και χαίρομαι,
γιατί έχω, πλέον, πεισθεί, ότι για να στρώσουμε, εμείς, εδώ, δεν
καταλαβαίνουμε καμιά άλλη γλώσσα, εκτός από τον «βούρδουλα».
Διάβαζα, προχτές, ότι «η Ελλάδα αναδείχθηκε πρωταθλήτρια, σχεδόν, στην
παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, για το 2005! Με 100 καταγεγραμμένες
παραβιάσεις, η χώρα μας καταλαμβάνει την τρίτη θέση στη «λίστα της ντροπής».
Πρώτη, βέβαια, έρχεται η Τουρκία, με 270 υποθέσεις, δεύτερη η Ουκρανία (119)
και ακολουθούν την Ελλάδα, η Ρωσία, η Ιταλία, η Γαλλία και η Πολωνία».
Δεν ενδιαφέρομαι, ιδιαιτέρως, για τη συμπεριφορά των Τούρκων ή των Γάλλων, αν
και θα ‘πρεπε. Ενδιαφέρομαι απολύτως, όμως, για τον τόπο μου, όπου, απ’ αυτά
που μαθαίνω, η Αστυνομία, σύμφωνα με τις επώνυμες καταγγελίες στο Ευρωπαϊκό
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, «κακομεταχειρίζεται τους κρατουμένους».
Και, ιδίως, μετανάστες και Τσιγγάνους. Αναφέρεται, μάλιστα, η περίπτωση δύο
αστυνομικών, στο Μεσολόγγι, που ξυλοκόπησαν Τσιγγάνους· πληρώσαμε, γι’ αυτό,
20.000 ευρώ και οι «πταίσαντες» δεν τιμωρήθηκαν. Τιμωρήθηκε μόνον ο ένας, με
πρόστιμο-χάδι, 59 ευρώ!
Φαίνεται πως, στην Ελλάδα, ο κρατούμενος δεν θεωρείται άνθρωπος με δικαιώματα.
Πολύ συχνά, αντιμετωπίζεται με μεγάλη βαναυσότητα, ακόμη και στα Τμήματα
Μεταγωγών. Είδα μια εκπομπή στην TV για τα Τμήματα Μεταγωγών και άκουσα τον –
πολύ καλό – συνάδελφο Μάκη Γεωργίου να λέει ότι «η κατάσταση που επικρατεί σ’
αυτά τα Τμήματα είναι άθλια! Δέκα φορές χειρότερη από «τριτοκοσμικής χώρας»:
ένας χώρος με σιδερένια κάγκελα, όπου οι άνθρωποι ξαπλώνουν κάτω, χωρίς
κουβέρτες, σαν να ‘ναι ζώα!».
Ένας γνωστός μου, που πέρασε μια νύχτα από το Μεταγωγών, για μια πέτσινη
επιταγή, μου είχε πει, κάποτε, και θυμάμαι, λέξη προς λέξη, τα λόγια του, ότι
πρόκειται για «χοιροστάσιο». «Ήμουν κατάκοπος και αναγκάσθηκα να ξαπλώσω. Και
έπεσα πάνω σε ούρα! Αφόρητες συνθήκες!». Δεν ξέρω, αν είναι έτσι ακριβώς τα
πράγματα. Μπορεί να ‘ναι και χειρότερα…
«Δεν ξανακάνω φυλακή με τον Καπετανάκη…» τραγουδούσαν οι ρεμπέτες, τα παλιά
χρόνια. Φαίνεται πως βρισκόμαστε ακόμη σ’ αυτή την εποχή, τουλάχιστον σε ό,τι
αφορά τα Τμήματα Μεταγωγών. Και αναρωτιέμαι: δεν θα πάει ποτέ σ’ αυτά τα
«χοιροστάσια» ένας υπουργός, για να δει με τα μάτια του τι συμβαίνει και να
πάρει αποφάσεις;
