Παπαγάλοι δίχως… όρια

Ο Ζίγκι τα διέλυσε όλα. Το ειδύλλιο του Τσάρλι και της Σούζι στη Βρετανία

είναι πλέον παρελθόν· κι αυτό, χάρη στη μοιραία φράση που ξεστόμισε ο

αφρικανικός παπαγάλος: «Γκάρι, σ’ αγαπώ». Έτσι αποκαλύφθηκε το τρίτο πρόσωπο.

Και να ‘ταν μόνον αυτό. Αυτοί οι παπαγάλοι είναι ικανοί για όλα, λένε οι

ειδικοί. Έξοχα πουλιά, αλλά να μη σου τύχει…

Είναι σαν να μην ξέρουν από… ανθρώπινα όρια. Χωρίζουν ζευγάρια, διακρίνουν

τις γυναίκες σε αδιάφορες και «ευτραφείς» κοκκινομάλλες, τις προσβάλλουν,

ανασταίνουν ακόμη και νεκρούς.

Ο Πάκο, για παράδειγμα, αρκεί να δει παχουλές κοκκινομάλλες και ξεσηκώνεται.

Τα περισσότερα από αυτά που λέει δεν γράφονται, αλλά όταν αποφασίζει να φανεί

επιεικής, αρκείται στο εξής: «Έλα ‘δω, χοντρογελάδα!». Δεν απευθύνεται ποτέ

στους άνδρες με αυτόν τον τρόπο. Και δεν είναι τυχαίο. Ο Πάκο, πριν μεταφερθεί

στο Εθνικό Καταφύγιο Παπαγάλων στο Λίνκολνσαϊρ της Βρετανίας, ζούσε με ένα

ζευγάρι το οποίο δεν φημιζόταν για τη γαλήνια και ευτυχισμένη ζωή του… Όταν

εγκατέλειπε οργισμένη η σύζυγος τον σύζυγο στο εργαστήριό του, εκείνος

εξέφραζε τον δικό του θυμό επαναλαμβάνοντας μέσα από τα δόντια χαρακτηρισμούς

όχι ιδιαίτερα τιμητικούς για τη γυναίκα του. Σήμερα ο Πάκο είναι η ψυχή του

πάρκου!

Δίπλα του η Αμπιγκαΐλ, πλουμιστή και γηραιά, φαίνεται να έχει κολλήσει στο

παρελθόν. Εβδομήντα χρόνων πλέον, θυμάται και μιμείται όλους τους ήχους από

τον βομβαρδισμό του Λονδίνου κατά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ταλέντο της όμως

αναδεικνύεται σε βαθμό απόλυτο, όταν ανακαλεί στη μνήμη της το συχωρεμένο το

αφεντικό της: ο θόρυβος στις σκάλες, το «καλημέρα Αμπιγκαΐλ» με τη βαριά φωνή

του και, ύστερα, ο ήχος από το τρεχούμενο νερό στη βρύση. ΄Όλο το παρελθόν,

στη φωνή ενός παπαγάλου.

Και όλη η γκρίνια! Αρκετές φορές στη διάρκεια της μέρας, οι επισκέπτες

προσεγγίζουν τους φύλακες και τους κάνουν παράπονα επειδή δεν φροντίζουν

επαρκώς τους παπαγάλους. Οι φύλακες δεν παρεξηγούνται. Ξέρουν καλά ότι γι’

αυτό ευθύνεται ο αφρικανικός γκρίζος, με τη λεπτή φωνή: «Κάνει ψοφόκρυο εδώ»,

έμαθε να λέει στο σπίτι του…

Από τους ναύτες

Αυτά τα ωραία πουλιά διακρίνονται για την εκπληκτική τους μνήμη, την εμμονή

τους στη λεπτομέρεια και την εξαιρετική τους ικανότητα να μιμούνται ανθρώπινες

φωνές με απόλυτη ακρίβεια. Είναι γνωστά και ως «πουλιά της συντροφιάς». Αρχικά

συνόδευαν τους ναύτες στα μακρινά και μοναχικά ταξίδια τους, αγαπήθηκαν από

ηγέτες, ενώ δεν είναι λίγοι εκείνοι που στόλιζαν με την παρουσία τους τα

σαλόνια των κυριών τού 18ου αιώνα. Μαρία Αντουανέτα, Ουίνστον Τσώρτσιλ είναι

δύο μόνο από τα ιστορικά ονόματα που συνδέθηκαν στενά με τους προγόνους τού

Ζίγκι.

Ιστορίες αγάπης

Οι επιστήμονες δεν έχουν καταλήξει ακόμη αν οι συγκεκριμένοι παπαγάλοι

πράγματι μιλούν ή απλώς μιμούνται. H δρ Ιρένε Πέπερμπεργκ, από το Τμήμα

Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, επισημαίνει ότι αναγνωρίζουν τα

ανθρώπινα συναισθήματα. Είναι όμως πράγματι έτσι; Ο Στιβ Νίκολς, ο ιδρυτής του

Βρετανικού Πάρκου, δεν είναι βέβαιος. «Ο Τσάρλι ήταν 50 χρόνων και γνώριζα ότι

πέθαινε», γράφει στην «Daily Mail». «Ήταν αξιαγάπητος και ήσυχος, πάντα

ευγενικός. Εκείνη τη νύχτα τον κρατούσα στα χέρια μου, χάιδευα τα φτερά του

και του ψιθύριζα…Με όση δύναμη του είχε απομείνει, έστρεψε το κεφάλι του, με

κοίταξε και με πεντακάθαρη φωνή μού είπε: «Σ’ αγαπώ, σ’ ευχαριστώ» κι έσβησε.

Την ήξερε αυτήν τη φράση. Όμως την είπε την κατάλληλη στιγμή, με το ανάλογο

ύφος. Δεν ντρέπομαι να το πω, έκλαψα».

ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Θέλουν τον δάσκαλό τους

ΥΠΑΡΧΟΥΝ συγκεκριμένα είδη παπαγάλων τα οποία μπορούν να ζήσουν και ως

κατοικίδια, για παράδειγμα κονούρες, μακάο, αμαζόνες και κοκατού. Οι τιμές

τους αρχίζουν από 200-300 ευρώ και μπορεί να φτάσουν ή να ξεπεράσουν τις

3.000. Κάποια είδη μπορούν να ζήσουν μέχρι και 80 χρόνια ή και περισσότερο.

Πριν από δύο χρόνια η ηλικίας 104 ετών Τσάρλι, έγινε διάσημη ως ο αγαπημένος

παπαγάλος του Ουίνστον Τσώρτσιλ, όταν ήταν πρωθυπουργός της Βρετανίας κατά τη

διάρκεια του B’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι οι

παπαγάλοι-κατοικίδια έχουν ανάγκη να διδαχθούν από τους κατόχους τους και ποτέ

δεν είναι πολύ αργά γι’ αυτό. Προτείνουν λοιπόν στους ιδιοκτήτες να μιλούν στα

ζώα χαμηλόφωνα, για να μην τα τρομάζουν, να τα περιφέρουν στο σπίτι

γνωρίζοντάς τους τον χώρο, ακόμη και να τα παίρνουν μαζί τους – μεταφέροντάς

τα σε άνετα και ασφαλή κλουβιά – σε φιλικά σπίτια για να αλλάζουν περιβάλλον.

Οι ίδιοι προτείνουν ποικιλία παιχνιδιών σε διαφορετικά χρώματα, σχέδια και σχήματα.