ΣANNY XATZHAPΓYPH «Kαταπιεζόμαστε από τον Παρθενώνα…»

Γεννήθηκε στη Φλόριντα. Μια μέρα με ήλιο λαμπερό. Εξ ου και το Σάννυ –

Ηλιόλουστη. Ο Έλληνας πατέρας της είχε πάει στην Αμερική για σπουδές

αρχιτεκτονικής και εκεί γνώρισε τη μητέρα της – με ρίζες ιρλανδέζικες και

μακρινές γερμανικές και αγγλικές.

Τη βάφτισαν Ελένη. Από τη γιαγιά της – τη μάνα του πατέρα της. Την Ελένη

Χατζηαργύρη. H Σάννυ Χατζηαργύρη, ηθοποιός πια, απόφοιτη 1997 της δραματικής

σχολής του Εθνικού Θεάτρου, με μερικά εξαιρετικά πρώτα επί σκηνής δείγματα, με

σπουδές μεταπτυχιακές δυόμισι χρόνων στο Λος Άντζελες, γύρισε και κάνει φέτος

στο νεανικό «Μόλις χώρισα» κάτι εντελώς διαφορετικό από την «εικόνα» της

αποδεικνύοντας – χιούμορ, χάρη, κομψότητα… – ότι δεν διαθέτει μόνο τάλαντο

αλλά και γκάμα.

Από ενός μηνός, στην Καλιφόρνια. Όταν οι γονείς της χώρισαν και ο πατέρας της

έφυγε στην Ελλάδα, έμεινε εκεί με τη μητέρα της έως τα τέσσερα. Μετά την

έφεραν στην Ελλάδα. Έζησε με την αδελφή τής γιαγιάς της και νονά της μέχρι τα

δώδεκα. Και μετά, την πήρε κοντά της «η Ελενάκι». Έτσι τη φώναζε πάντα.

«Μεγαλώνοντας, ντρεπόμουν να πω ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Έτσι είπα “θα γίνω

σκηνοθέτις”. Ήθελα να φύγω στην Αμερική. Μου ζήτησαν να τους στείλω μια κασέτα

με δύο μονολόγους. Προτού τους στείλω, μου λέει η γιαγιά μου: “Να τους δω;”.

“Να τους δεις”. Και τότε κατάλαβε ότι πρέπει να γίνω ηθοποιός – που καθόλου

δεν το ήθελε… Έδωσα τελικά στο Εθνικό, πέρασα και από την πρώτη μέρα στη

σχολή το συνειδητοποίησα: “Αυτό είναι! Αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου”».

Μετά τη σχολή, η Ξένια Καλογεροπούλου τής δίνει τον επώνυμο ρόλο στην «Ελίζα»

της, στη «Μικρή Πόρτα». Περνάει από το «Θέατρο Τέχνης», συνεργάζεται με τον

Πέτρο Σεβαστίκογλου στην Πειραματική Σκηνή του Εθνικού – «Ellis Island» – και

με το «Αμφι – Θέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου – στον Χορό της «Ελένης» και

Μαργαρίτα στον «Φάουστ». «Να με προσέχεις» στην τηλεόραση, και μετά “την

κάνει” στην Αμερική. Εκεί γνωρίζει τον ελληνικής καταγωγής Μίλτον Κατσέλας,

σκηνοθέτη και δάσκαλο – μέντορα, με σχολή στο Μπέβερλι Χιλς. «Τον είχα έναν

χρόνο δάσκαλο. Πέντε ώρες μάθημα και τον άκουγα με το στόμα ανοιχτό». Θα

μείνει στην Αμερική δυόμισι χρόνια.

Γυρίζει, κάνει στην τηλεόραση, τον χειμώνα, το «Singles» και τώρα, στο θέατρο,

το «Μόλις χώρισα».

Ένα ποπ εργάκι… Γιατί το κάνατε;

«Έχει άλλου είδους απαιτήσεις. Θέλει μια αμεσότητα που για το θέατρο δεν είναι

κάτι εύκολο. Και πολύ γρήγορο ρυθμό. Και μεγάλη ομαδικότητα. Νόμιζα ότι θα

ήταν βόλτα στο πάρκο. Δεν ήταν. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο. Και μου έμαθε πάρα

πολλά. Όσο κι αν η μεγάλη αγάπη μου είναι οι κλασικοί ρόλοι, δεν μπορώ να τους

αναλάβω αν δεν υπάρχουν ορισμένες προδιαγραφές. Δεν θέλω να φθείρω το όνειρό

μου. Προτιμώ να περιμένω και να κάνω κάτι άλλο καλά. Που μπορεί να μη σε βάζει

μετά σε σκέψεις. Αλλά που να μπορεί να σε “ανεβάσει”. Κι όταν είχα δει το

“Μόλις χώρισα”, την πρώτη φορά που είχε ανεβεί, το είχα νιώσει αυτό. Γι’ αυτό

και το ‘κανα».

Δεν νιώθετε ότι με την τηλεόραση, τη νεανική κωμωδία, τα εξώφυλλα, τη

δημοσιότητα αλλάζετε «κατεύθυνση»;

«Λειτουργώ συγκεκριμένα. Πιστεύω ότι ηθοποιός δεν είναι μανιέρα. Στο “Singles”

έκανα μια θεόμουρλη σεξουάλα που δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ ότι θα την

κάνω. Ήταν μεγάλη πρόκληση. Ειδικά γιατί ήταν τηλεόραση. Όπου εκτίθεσαι πιο

πολύ. Στο “Μόλις χώρισα” ενώ θα μπορούσα να παίξω τη Λου που σαν χαρακτήρας

είναι πιο κοντά σ’ αυτό που έκανα στο “Singles”, είπα να παίξω την Ηλέκτρα. Αν

δεν υπάρχει, δηλαδή, μια πρόκληση δεν πρόκειται να κάνω κάτι».

Πώς νιώθετε ζώντας εδώ που ζήσατε μαζί με την Ελένη Χατζηαργύρη;

«Δεν το σκέφτομαι ιδιαίτερα. Απλώς η Ελενάκι είναι μέρος μου. Υπάρχει πια στο

DNA μου. Είναι εδώ, παρούσα. Και δεν μπορώ να αποχωριστώ αυτό το σπίτι».

«Εδώ ο ηθοποιός είναι ο τελευταίος τροχός»

Πώς το βλέπει το ελληνικό θέατρο η Σάννυ Χατζηαργύρη ;

«Τα κακά της Αμερικής τα βλέπουμε και τα ξέρουμε όλοι. Φεύγοντας από εκεί

συνειδητοποιείς ποια είναι και τα κακά της Ελλάδας. Ζώντας έξω, αυτό που είδα

είναι ότι εδώ υπάρχει μια καταπίεση. Σαν να καταπιεζόμαστε από τον

Παρθενώνα… Ο καλλιτέχνης όμως πρέπει να αφεθεί, να εκτεθεί, να μη βαδίζει σε

ασφαλείς δρόμους. Και εννοώ επί της ουσίας. Πολύ δύσκολα στην Ελλάδα είμαστε ο

εαυτός μας. Γιατί υπάρχει συνέχεια γύρω μας μια κριτική.

Από την άλλη, εδώ, ο ηθοποιός είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Και έτσι

του συμπεριφέρονται. Εκεί του δίνουν μεγαλύτερη σημασία. Όχι γιατί αυτό

κολακεύει το εγώ του. Αλλά γιατί τον κάνει να νιώσει ασφαλής και να μπορεί να

δώσει. Αυτό μου λείπει. Διότι καλές και κακές παραστάσεις παντού υπάρχουν».

INFO

Στο «Μόλις χώρισα» στο Θέατρο «Λαμπέτη» (Λεωφ. Αλεξάνδρας 106, τηλ.

210-6463.685). Εισιτήρια: 24, 20, 16 ευρώ.