Φλόγες μετά μουσικής

Ατσαλάκωτο το σακάκι του Πρωθυπουργού με φόντο τις φλόγες. H έκφραση σοβαρή.

Της ανησυχίας προφανώς. Είναι και το σπίτι του εκεί. Στην περιοχή της Ραφήνας

που την ζώνουν οι φλόγες – και προχωρούν Βουτζά, Καλλιτεχνούπολη. Πιο σπορτίβ

ο κ. Βουλγαράκης δίπλα του. Ο φακός της NET ζουμάρει στα επίσημα πρόσωπα. Να

δούμε οι τηλεθεατές το ενδιαφέρον. Αλίμονο! H φωτιά έχει πάρει διαστάσεις

ανεξέλεγκτες. H κάμερα παρούσα. Λεπτό προς λεπτό η αναμετάδοση από το κρατικό

κανάλι.

H εικόνα της στιγμής που απλώνονται οι χάρτες πάνω στο τζιπ για να

πληροφορηθεί ο Πρωθυπουργός τα ακριβή στοιχεία της κατάστασης συμπληρώνει το

θέαμα που θα δώσει την αίσθηση ασφάλειας στους πολίτες. Σκύβουν με ύφος

εξαιρετικώς συνοφρυωμένο τα επίσημα πρόσωπα πάνω από τους χάρτες.

Τι να δουν; Τι να δούμε και εμείς όλοι; Τη φωτιά και τον καπνό επί ώρες. Τα

ελικόπτερα να πετούν πάνω από τις φλόγες ρίχνοντας νερό. H κρατική κάμερα

είναι εκεί για να καταγράφει την κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, τις

προσπάθειες των πυροσβεστών, υπεράνθρωπες είναι αλήθεια. H κάμερα των άλλων

καναλιών είναι εκεί για να καταγράφει εικόνες ανθρώπινες, ξεσπάσματα. Άνθρωποι

στις αυλές τους πανικόβλητοι, φωνές, ουρλιαχτά, ένας με λάστιχο καταβρέχει.

Είναι και η ευκαιρία για λυρικές περιγραφές και λογοτεχνίζουσες

μεταφορές, όπως «η φύση πώς να παλέψει άραγε με το ένα της στοιχείο, το νερό,

τα άλλα δύο, τη φωτιά και τον άνεμο;». Το ακούσαμε από το Alter. Έλα μου ντε;

Πώς να παλέψει; Παλέψαμε και εμείς με τις αντοχές της ακοής μας, ακούγοντας

επί ώρες τη νιαουριστή φωνή της Λίνας Κλείτου να προφέρει αργά και σέρνοντας

τις συλλαβές κατά τη μαραθώνια αναμετάδοση που έκανε η NET.

Το δελτίο ειδήσεων του Alter βρίσκει την ευκαιρία για ακόμη ένα

«πολεμικό» θέαμα, λες και η φωτιά που έκαψε περιουσίες ήταν σπέσιαλ εφέ σε

χολιγουντιανή ταινία. Μουσικές, μοντάζ αγχωτικό με κοντινά πλάνα σε πρόσωπα

απελπισμένα, σε βουρκωμένα μάτια – και στην οθόνη με τεράστια γράμματα

κεφαλαία η λέξη «φλόγες». Λες και δεν τις βλέπαμε στο πλάνο.

Στο έκτακτο δελτίο του ο Alpha έχει αναζητήσει και την «ανθρώπινη

πινελιά» στην καταστροφή. Επικοινωνεί τηλεφωνικώς με κυρία που σπεύδει να

σωθεί εγκαταλείποντας το σπίτι της στην Καλλιτεχνούπολη Δεν φτάνει ο τρόμος

της, έχει και την παρουσιάστρια να την ρωτάει αν το σπίτι της καίγεται. Πριν

από δέκα λεπτά καιγόταν το διπλανό τους, εκείνοι έφυγαν για να γλιτώσουν, πού

να ξέρουν, η φωνή της κυρίας σπάει… Οι ερωτήσεις συνεχίζονται. Το θέαμα

χρειάζεται το συναίσθημα, χρειάζεται πάθος και κραυγή – αν είναι δυνατόν, και

οργή. Τα πυροσβεστικά οχήματα δεν ήταν αρκετά. Ή μήπως τα μέτωπα ήταν πολλά;

Μήπως απλώς δεν υπήρξε η αντιπυρική φροντίδα; «Δεν μας άφηνε η δασική υπηρεσία

ούτε κλαράκι να κόψουμε, πώς θα φτιάχναμε αντιπυρική ζώνη;», λέει ένας

κάτοικος της περιοχής.

Αναδάσωση, αναδάσωση

H ανακοίνωση από το Μαξίμου φέρνει πικρά χαμόγελα: θα αναδασωθούν όλα τα

καμένα, παντού θα φυτευθούν δένδρα. Χρόνια ολόκληρα ακούμε τέτοιες επίσημες

ανακοινώσεις και εν τω μεταξύ βλέπουμε όλες τις εξοχές της Αττικής να μοιάζουν

με την Ομόνοια. Λίγο ακόμη και θα πιστέψουμε πως οι εμπρηστές είναι πρόσκοποι,

που βάζουν φωτιά για να έχουν μετά τη χαρά να αναδασώνουν.

Για όσους έχασαν τα σπίτια τους, τις αυλές τους, ακόμη και τα γεράνια τους,

τη θέα των πράσινων δένδρων κάθε πρωί, για όσους η έκκληση για βοήθεια δεν

βρήκε απάντηση, για όσους το θέαμα της φωτιάς δεν ήταν εικόνα μετά μουσικής σε

δελτίο ειδήσεων, το θέαμα της ενημέρωσης

μετά κραυγών και υποσχέσεων ούτε καν την εκτόνωση δεν μπορεί να προσφέρει.

Παραμένει

ένα επαναλαμβανόμενο τελετουργικό της δυστυχίας.