Έρωτας είναι η αιτία

Ο μικρούλης Μουσταφατζάν με μπαλαρινίστικα κολάν χοροπηδάει υπό τους ήχους του

Τσαϊκόφσκι. Ακούει ο μπαμπάς και γλυκαίνεται από τη μελωδία, την ακολουθεί,

ανοίγει την πόρτα του δωματίου και αντικρύζει τον κανακάρη του, τον παλικαρά

του, ανάλαφρο σαν πεταλουδίτσα να φέρνει γυροβολιές, άρυθμες, άγαρμπες,

αγορίστικες, αλλά έτσι που είναι ντυμένος και χοροπηδηχτός προκαλεί αποπληξία

στον παραδοσιακό Τούρκο μπαμπά. «Μπαλαρίνα» ο γιος του; Ασήκωτο!

H σκηνή από τις χαριτωμένες του σίριαλ «Στα σύνορα της αγάπης» (Mega).

Απολαυστική για το χιούμορ με το οποίο αποτυπώνει τη σύγκρουση καινούργιου και

συντήρησης χωρίς να προσβάλει κανένα από τα δύο. Και δεν είναι η μοναδική.

Ολόκληρο το σίριαλ είναι μια παιχνιδιάρικη, αστεία τραμπάλα ανάμεσα στα δύο. H

έμφαση είναι στο «καινούργιο», στα ήθη της Δύσης, εκείνα που oι δημιουργοί της

σειράς θεωρούν ότι κάνουν τη ζωή πιο ελεύθερη από τις βαριές παραδόσεις, πιο

ανάλαφρη. Συνδυάζει τον θαυμασμό γι’ αυτά και την προσμονή για το δημιουργικό

τους μπόλιασμα με τις αυστηρές ανατολίτικες παραδόσεις και τη γλύκα των

συναισθημάτων.

Μας θυμίζει πολύ εκείνες τις παλιές, ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες όπου ο

σύγχρονος δυτικός κόσμος εισέβαλε στην πιο παραδοσιακή και απομονωμένη Ελλάδα

με ταχύτητα. Αλησμόνητη «H θεία από το Σικάγο» και ο πατέρας της Ναζλί,

ευτραφής, με τα μουστάκια του, με τον θυμό του, που μπροστά του τρέμει η

σύζυγος ξέροντας όμως και τον τρόπο να τον κατευνάζει, θυμίζουν τον Μακρή.

Πατρική φιγούρα άλλης εποχής και εκείνος με τις αλλεπάλληλες κρίσεις

αποπληξίας όταν έβλεπε να φεύγει από το σπίτι το βαρύ σκαλιστό σκρίνιο του –

άλλο αν ακριβοπλήρωσε του είδους αυτού τα έπιπλα κατόπιν η ανερχόμενη τάξη στο

Μοναστηράκι – για να μπει στη θέση του ένα πικ-άπ και τις κόρες του να

χορεύουν ροκ εντ ρολ με γαμπρούς που είχαν διαλέξει οι ίδιες από το μπαλκόνι

σπάζοντας τις στάμνες.

Κάτι σαν νοσταλγική αναγνώριση της κοινότητας των αντιδράσεων και των

συγκρούσεων είναι που δίνει προφανώς στη σειρά το ξεχωριστό ενδιαφέρον της για

τους Έλληνες τηλεθεατές. Άλλωστε δεν είναι δα και τόσο μακρινή εκείνη η

Ελλάδα. Και μπορεί η χώρα μας να υιοθέτησε με υστερική ταχύτητα τον εμπορικό

αφρό της εκσυγχρονισμένης τότε Δύσης, αλλά για τους γείτονες Τούρκους όλα τα

στοιχεία του δυτικού πολιτισμού μοιάζουν καινούργια και διαφορετικά, από την

κλασική μουσική μέχρι τα ήθη των ερώτων.

Ο έρωτας φέρνει τον άνεμο του καινούργιου για τη σειρά. Αυτός ανοίγει

ορίζοντες, φέρνει την αλλαγή, κάνει την «επανάσταση», ειρηνική, γλυκιά και δεν

χάνει το χιούμορ του, όταν γίνεται έρωτας – καταφερτζής.

Ο μικρός Μουσταφατζάν για χάρη του έρωτά του γράφεται στο μπαλέτο. Και σαν

πονηρός μικρούλης επισκέπτεται τον παππού, που έχει πάρει των ομματιών του και

μένει σε γηροκομείο, θυμωμένος που η εγγονή του ερωτεύτηκε Έλληνα όταν ο ίδιος

έζησε μια ζωή με την έχθρα, και τον πείθει να τους δώσει χρήματα για το

μπαλέτο. Κοιτάει τον παππού αναστενάζοντας. Για να βρεθεί δίπλα στην αγαπημένη

του θέλει να γραφτεί στο χοροδιδασκαλείο. «Δημοτικούς χορούς» θα μάθει ο

εγγονός; Και μάλιστα χάριν του έρωτα; Υπερήφανος για τα αρσενικά σκιρτήματα

του μικρού και για την τήρηση της παράδοσης, δίνει ο παππούς τα χρήματα. Πού

νά ‘ξερε. Είδε όμως ο πατέρας τους χορούς και έφριξε.

Θυμός, φωνές, απαγορεύσεις. H μάνα στη μέση, σαν τις μανάδες που

ξέραμε, σαν τις μανάδες που μας μεγάλωσαν, σαν τις μανάδες που γνώριζαν τους

τρόπους να κατευνάζουν πατρικούς θυμούς και να κρατούν την ειρήνη στην

οικογένεια, να κρατούν την ισορροπία, πιο ανοιχτόμυαλες, για την αγάπη.

Το γέλιο ταιριάζει στην αγάπη

Για την αγάπη δέχεται να κάνει περιτομή ο Νίκος. Αφορμή για νέα τραγελαφικά

επεισόδια. Τρέμει. Βλέπει εφιάλτες όπου οι άντρες της οικογένειας της Ναζλί

τον κυνηγούν με άσπρες ιατρικές μπλούζες – μας θυμίζουν το Τρίο Στούτζες με

τις αστείες γκριμάτσες, ιδίως του μπαμπά που κρατάει το ξυράφι και δείχνει τα

δόντια του τάχα στον φακό. Περνούν τα μύρια βάσανα οι ερωτευμένοι, αλλά είναι

αυτοί που εισάγουν τα καινά δαιμόνια στην τοπική κοινωνία, στις οικογένειες. Ο

έρωτας είναι ο δαίμονας της αλλαγής. Έχει την τραγωδία του, αλλά έχει και τη

χάρη του, όταν ξεσηκώνει ολόκληρες κοινωνίες και «αερίζει» μυαλά, ακόμη και

όταν πρόκειται για έρωτα αισθηματικής τηλεκομεντί.