Τα δραματικά αδιέξοδα των εταιρειών Datamedia, Ιντερσόνικ, Ιpirotiκι Software

και Έμφασις σηματοδοτούν την αρχή του τέλους της «Μεγάλης Ιδέας» των ελληνικών

επιχειρήσεων πληροφορικής, πολλές από τις οποίες είχαν πιστέψει ότι μπορούσαν

να πρωταγωνιστήσουν στις αγορές προϊόντων και υπηρεσιών νέας τεχνολογίας της

Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Σήμερα, και ενώ η «Μεγάλη Ιδέα» δεν υπάρχει πια, οι περισσότερες από τις

ελληνικές εταιρείες πληροφορικής -άλλες λίγο και άλλες πολύ -«βλέπουν

εφιάλτες». Παράλληλα, την ώρα που η τεχνογνωσία στον τομέα της νέας

τεχνολογίας στην Ελλάδα υστερεί σημαντικά έναντι άλλων χωρών, η Ιντρακόμ, η

μεγαλύτερη εταιρεία του κλάδου, σκέπτεται σοβαρά να μεταφέρει, είτε την έδρα

της είτε σημαντικό μέρος της παραγωγικής της δραστηριότητας σε χώρα εκτός

Ελλάδος. Στην περίπτωση που τελικά συμβεί κάτι τέτοιο, η ούτως ή άλλως φτωχή

σήμερα ελληνική προστιθέμενη αξία σε προϊόντα νέας τεχνολογίας θα γίνει ακόμη

φτωχότερη. Γιατί, όμως, ένας ολόκληρος κλάδος, που υποσχόταν πολλά πριν από

μερικά χρόνια, βρίσκεται σήμερα σε φάση παρακμής -και μαζί του η ελληνική

οικονομία να χάνει μοναδική ευκαιρία να προσελκύσει ξένες επενδύσεις στους

κλάδους των τηλεπικοινωνιών και της πληροφορικής;

Γιατί χάσαμε την ευκαιρία

«Την ευκαιρία αυτή τη χάσαμε πριν από μερικά χρόνια, επειδή μας έλλειπε μια

εθνική αναπτυξιακή πολιτική στον τομέα των νέων τεχνολογιών», υποστηρίζει

στέλεχος της αγοράς πληροφορικής, προσθέτοντας ότι «θα μπορούσαμε σήμερα να

είμαστε κάτι ανάλογο με την Ιρλανδία, η οποία προσφέροντας γενναία φορολογικά

κίνητρα και φυσικά ένα σταθερό επιχειρηματικό περιβάλλον, κατάφερε να

προσελκύσει μεγάλες επενδύσεις από τα μεγαλύτερα ονόματα της παγκόσμιας αγοράς

πληροφορικής, όπως τη Microsoft». Ίσως να είναι λίγο υπερβολικό, αλλά δεν

είναι λίγα τα στελέχη της ελληνικής αγοράς πληροφορικής που υποστηρίζουν ότι

αν η Ελλάδα δεν είχε χάσει το τρένο της νέας τεχνολογίας, σήμερα το 10% του

ΑΕΠ της χώρας θα μπορούσε να προέρχεται από τον τομέα της νέας τεχνολογίας.

Φυσικά, για τα σημερινά αδιέξοδα των ελληνικών εταιρειών πληροφορικής δεν

φταίνε μόνο η έλλειψη της κατάλληλης εθνικής στρατηγικής και η στασιμότητα

στην αγορά των μεγάλων δημόσιων έργων. Φταίνε και οι καταστροφικές -στις

περισσότερες των περιπτώσεων -επιλογές των Ελλήνων επιχειρηματιών του κλάδου,

πολλοί από τους οποίους ξόδεψαν το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων που άντλησαν

από το Χρηματιστήριο για εξαγορές εταιρειών που δεν εξυπηρετούσαν

επιχειρηματικές στρατηγικές παρά μόνο χρηματιστηριακές σκοπιμότητες. Οι

εξαγορές αυτές αποδείχθηκαν μπούμερανγκ για τους ομίλους-αγοραστές, όταν τη

χρηματιστηριακή ευφορία διαδέχθηκε η κατάρρευση της Σοφοκλέους.

Στο… έλεος των τραπεζών

Το ποιες και πόσες από τις ελληνικές εταιρείες πληροφορικής θα καταφέρουν

τελικά να επιβιώσουν, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την υπομονή των

πιστωτριών τραπεζών, οι οποίες έχουν κάθε λόγο να εξαντλήσουν όλα τα περιθώρια

ανοχής στις παραπαίουσες εταιρείες. Μόνο για τις 20 εταιρείες που οι μετοχές

τους είναι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο Αθηνών, οι συνολικές υποχρεώσεις

(κυρίως από τραπεζικό δανεισμό) ανέρχονται σε 1,25 δισ. ευρώ! Μάλιστα, για

ορισμένες από τις επιχειρήσεις, οι υποχρεώσεις αυτές αποτελούν «βρόχο» που

απειλεί άμεσα τη βιωσιμότητά τους. Ο όμιλος Πουλιάδη, για παράδειγμα, που στην

περίοδο της χρηματιστηριακής ευφορίας είχε επιδοθεί σε ένα μπαράζ εξαγορών

εντός και εκτός Ελλάδος, στο τέλος του 2004 είχε δανειακές υποχρεώσεις

υπερδιπλάσιες των ιδίων του κεφαλαίων (264,5 εκατ. ευρώ, έναντι 105,6 εκατ.

ευρώ, αντίστοιχα), ενώ σε ανάλογα μεγέθη κινούνται και οι δανειακές

υποχρεώσεις άλλων μεγάλων ομίλων πληροφορικής.

Ο όμιλος Πουλιάδη, αλλά και άλλες εταιρείες του κλάδου, ποντάρουν για την

επιβίωσή τους, από τη μια στη «μεγαλοθυμία» των πιστωτριών τραπεζών (από τις

οποίες έχουν ζητήσει την αναχρηματοδότηση των χρεών του) και από την άλλη στις

πωλήσεις που κάποτε είχαν αγοράσει.

Τελευταία Νέα