Yιοθέτησε ένα… ελάφι

Σχεδόν κάθε πρωί περνάει μπροστά από το σπίτι της και ξεκόβει από το κοπάδι

για να τη χαιρετήσει. H ιστορία της Μπίρμπα, της υιοθετημένης ελαφίνας,

μοιάζει με παραμύθι. Όμως η Λουτσία, το δεκαεπτάχρονο κορίτσι που έσωσε το

τραυματισμένο ζώο, ξέρει πως είναι αληθινή. Το κορίτσι μένει με τους γονείς

του, τη μεγαλύτερη αδελφή του και ένα σωρό κατοικίδια ζώα στην αυλή του, στο

Εθνικό Πάρκο Καζαντινέζι, στην Ιταλία. Πριν από δύο χρόνια, η Λουτσία έτυχε να

περνάει από το δάσος και ένιωσε σαν κάποιος να την παρακολουθούσε. Ξαφνικά,

είδε να ξεπροβάλλει από μια φυλλωσιά η μουσούδα μιας ελαφίνας με το μικρό της.

Οι ματιές τους συναντήθηκαν μονάχα λίγες στιγμές. Ύστερα η ελαφίνα το έβαλε

στα πόδια.

Την άλλη μέρα, πάνω κάτω την ίδια ώρα, η συνάντηση επαναλήφθηκε στον ίδιον

τόπο. Κάτι που έγινε κι άλλες μέρες, πολλές… H Λουτσία έδωσε στην ελαφίνα το

όνομα Μπίρμπα, που στα ιταλικά σημαίνει παμπόνηρη. Ώσπου, κάποτε, η ελαφίνα

έκανε μία εβδομάδα να φανεί. Κανένα ίχνος της. Ύστερα, ένα απόγευμα, η Λουτσία

τη βρίσκει πεσμένη λίγα μέτρα πιο πέρα από το σπίτι, αιμόφυρτη, με ένα βαθύ

τραύμα στον λαιμό και με σπασμένα πλευρά – σημάδια αδιάψευστα πως είχε παλέψει

για τη ζωή της. Το μικρό της, άφαντο! H ελαφίνα και το μωρό της, όπως

ανακάλυψε αργότερα η Λουτσία, είχαν δεχθεί επίθεση από αγέλη λύκων.

H θεραπεία. Μόλις είδε την τραυματισμένη ελαφίνα, η Λουτσία αποφάσισε

να τη γιατρέψει. Έτρεξε στο σπίτι και επέστρεψε στην Μπίρμπα με φαγητό και

αντιβιοτικά. H ελαφίνα δεν άφηνε κανέναν άλλον να την αγγίζει εκτός από τη

Λουτσία· ούτε την αδελφή της ούτε τους γονείς της. Μόλις εμφανιζόνταν, η

Μπίρμπα το ‘σκαγε στο δάσος. H ελαφίνα διάλεγε μόνη της τις ώρες της

θεραπείας, τρεις φορές την ημέρα. Τα φάρμακα και η αγάπη τής Λουτσία την

έκαναν καλά. Από τότε, κάθε πρωί, στον δρόμο της για την κορυφή του βουνού, η

Μπίρμπα σταματάει πάντα στο σπίτι της Λουτσία και ρίχνει μια ματιά μέσα. H

αγάπη τού ανθρώπου για το ζώο έκανε τη Λουτσία να θέλει να καταταγεί στη

δασική υπηρεσία.