EINAI απόλυτα φυσική και δικαιολογημένη η δυσφορία που εκδηλώνουν

πολλοί βουλευτές για την παρουσία σήμερα του κ. Χριστόδουλου στην ορκωμοσία

του κ. K. Παπούλια…

ΚΑΘΩΣ ο Αρχιεπίσκοπος με λόγια και έργα έχει δείξει ότι δεν είναι

διατεθειμένος να προχωρήσει στην κάθαρση και να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο –

αντιθέτως προσπαθεί εναγωνίως να εμφανίσει εαυτόν θύμα ανομολόγητων

συνωμοσιών.

KAI είναι επίσης δικαιολογημένη η πρόθεση που εξέφρασαν πολλοί με

κάποιο τρόπο να εκδηλώσουν την αποδοκιμασία τους.

ΑΥΤΟ, ωστόσο, δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε κανενός είδους υποβάθμιση

της τελετής: τα άγρια δεν μπορεί να διώξουν τα ήμερα.

ΓΙΑΤΙ, βέβαια, σήμερα η ημέρα δεν είναι αφιερωμένη στον κ. Χριστόδουλο

αλλά στον νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας και η ορκωμοσία του δεν παύει να

αποτελεί κορυφαία στιγμή του δημοκρατικού μας πολιτεύματος.

THN ίδια στιγμή όμως θα πρέπει να είναι σαφές ότι το ζήτημα του

διαχωρισμού Εκκλησίας και Κράτους έχει πλέον τεθεί στην ελληνική κοινωνία.

KAI αν η κρίση στην Εκκλησία συνέβαλε ώστε να τεθεί με τρόπο απότομο

που να προκαλεί αναμενόμενες αντιδράσεις…

ΘΑ πρέπει να γίνει σαφές ότι ο διάλογος που έχει ξεκινήσει είναι ανάγκη

να συνεχιστεί.

ΣΤΟ κάτω κάτω, το να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι δεν είναι

μόνο απαίτηση μιας ευνομούμενης δημοκρατικής πολιτείας…

ΑΛΛΑ και προϋπόθεση για την αναγέννηση της ίδιας της Εκκλησίας.