[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

ΔΕΝ ΞΕΡΩ πόσους πείθει το ΠΑΣΟΚ όταν λέει ότι η συναίνεσή του με τη Νέα

Δημοκρατία αφορά μόνο στην εκλογή Προέδρου, αλλά εμένα αυτή η ξαφνική

συναίνεση ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα και μάλιστα την ώρα που το ένα έχει

καθίσει στο σκαμνί το άλλο δεν μου φαίνεται και πολύ σόι. Γιατί τα σημάδια

δείχνουν ότι δεν στοχεύει στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των πολιτών, αλλά

κυρίως γιατί, στη συγκεκριμένη συγκυρία που περνά η χώρα, βολεύει εκείνα και

τους αρχηγούς τους. Είναι φανερό ότι οι δύο φερέλπιδες νέοι, οι οποίοι

διαχειρίζονται τις τύχες μας, προχώρησαν σε μια συμφιλίωση που είναι εντελώς

επιφανειακή γιατί δεν ακουμπά κανένα από τα σημαντικά προβλήματα του τόπου.

Γιατί, βέβαια, η συναινετική εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας δεν έχει

αντίκτυπο στον κόσμο πλην του ότι αποφεύγονται οι εκλογές. Αντίθετα, είναι

υπαρκτός ο κίνδυνος να χρησιμοποιηθεί για την αναίμακτη επιβολή τής (από καιρό

αναμενόμενης) λιτότητας, της προκαταβολικής αθώωσης της κυβέρνησης από την

αδυναμία της να τηρήσει τα προεκλογικώς υπεσχημένα ή αν δεν καταφέρει να

διασφαλίσει τα εθνικά συμφέροντα εν όψει της Συνόδου Κορυφήςτην ερχομένη

Παρασκευή. Μα είναι κακό να υπάρχει συναίνεση στην πολιτική ζωή; Ασφαλώς όχι.

Ειδικά αν πρόκειται να λυθούν προβλήματα όπως η ανεργία, η ακρίβεια, η

οικονομική δυσπραγία, αν ήταν να βελτιωθεί η Παιδεία, η Υγεία, η προστασία του

περιβάλλοντος. Αλλά εδώ βρήκαν να συναινέσουν σε ένα θέμα που σκασίλα μας αν

δεν συμφωνούσαν. Το χειρότερο είναι ότι μέχρι πριν από δέκα μήνες μάς είχαν

πρήξει ότι τα προβλήματα είναι τόσο σοβαρά που χρειάζονται ρήξεις για να

λυθούν. Τι άλλαξε λοιπόν τώρα και οι ρήξεις έγιναν συναίνεση; Έδειξε μήπως η

κυβέρνηση δείγματα υπερκομματικής άσκησης της εξουσίας, που δεν άφησε Πασόκο

ούτε για δείγμα σε δημόσιο πόστο; Τήρησε μήπως τις προεκλογικές δεσμεύσεις της

και στερεί από το ΠΑΣΟΚ αντιπολιτευτικά επιχειρήματα; Αναγνώρισε όσα έγιναν τα

προηγούμενα χρόνια, ώστε να δικαιούται τουλάχιστον ανοχής; Τίποτα. Και όμως,

το ΠΑΣΟΚ της παρέχει συναίνεση. Προφανώς βλέπει το τυρί, αλλά όχι τη φάκα.

Δικαίωμά του. Αλλά και δικαίωμα των πολιτών να κρίνουν τα παιχνίδια που είναι

ολοφάνερο πλέον ότι παίζονται στην πλάτη και την τσέπη τους.