Ζητάμε από την κυβέρνηση να πατάξει την ανεργία κι ύστερα γκρινιάζουμε που μας

περιλαμβάνει το πόθεν έσχες. Γιατί, παιδιά; Είναι σαφές ότι θα δημιουργηθούν

εν μια νυκτί δεκάδες μικρομικρές επιχειρήσεις που θα συντάσσουν πόθεν έσχες,

και θα νοικιαστούν επιτέλους όλα αυτά τα μαγαζάκια που έχουν χτιστεί στα

ισόγεια των πολυκατοικιών και δεν μπορούν τυροπιτάδικα, φωτοτυπάδικα,

ψιλικατζήδικα και φαρμακεία να τα καλύψουν όλα. Αμέσως αμέσως λοιπόν

ενισχύεται ο κλάδος των μικροϊδιοκτητών, αυξάνουν τα φορολογικά έσοδα από τα

ενοίκια, καθαρίζονται οι σκονισμένες προσόψεις και βγάζουν κι ένα σωρό

άνθρωποι το ψωμάκι τους. Τι άλλο θέλετε; Νομίζω μάλιστα ότι είναι αγαθή τύχη

που δημοσίευσαν «TA NEA» χθες και το ερωτηματολόγιο της Μινεσότα, αυτό το

καταπληκτικό για το ψυχολογικό προφίλ, που σε ρωτάει αν σου άρεσε η Χιονάτη

και οι εφτά νάνοι κι άλλα τέτοια αδιάκριτα αλλά τόσο ενδιαφέροντα, τα οποία

προορίζονταν για φύλακες τραπέζης. Αν είναι δυνατόν, τέτοια φαντασία και

εμβάθυνση, τέτοιες ψαγμένες ερωτήσεις να τις χαίρονται μόνο οι φύλακες

τραπέζης… Δηλαδή οι υπόλοιποι δικαιούμαστε να κυκλοφορούμε ελεύθεροι όσο κι

αν μας άρεσε η Χιονάτη και οι επτά νάνοι; Γι’ αυτό πάμε κατά διαόλου μετά, δεν

υπάρχει ιερό και όσιο σ’ αυτή την κοινωνία και οι νέοι παίρνουν τον κατήφορο.

Πρέπει να κατέβουμε στους δρόμους και να απαιτήσουμε διεύρυνση του μέτρου.

Διότι, όπως αρχίζουν να καταλαβαίνουν και οι φύλακες, όχι της τραπέζης αλλά

και της κλίνης και ημών των ιδίων, δεν είναι μόνο ό,τι έσχες που οφείλουν να

γνωρίζουν, αλλά και ό,τι πολύ επιθύμησες, ό,τι πολύ αγάπησες κι ό,τι ποτέ δεν

έσχες.