Mε οδηγό τον Aπόλλωνα

«H μουσική σε οδηγεί σε τόπους που δεν περιγράφονται με λέξεις», έλεγε

πρόσφατα στα «NEA» ο προικισμένος Ιταλός συνθέτης Νικόλα Πιοβάνι, που τιμήθηκε

με Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας του Ρομπέρτο Μπενίνι «H ζωή είναι ωραία»

και θεωρείται ο «διάδοχος του Νίνο Ρότα».

Κι όμως, ο εμπνευσμένος συνθέτης, που έχει ντύσει μουσικά περισσότερα από

εκατό κινηματογραφικά έργα, θεωρεί ως δάσκαλό του τον Μάνο Χατζιδάκι. «Ο Μάνος

Χατζιδάκις μου έμαθε την ελευθερία της σκέψης, του στοχασμού, μου έμαθε ν’

αγαπώ τη μουσική, κυρίως του σινεμά, όπως μου έκανε και σαφές ότι “η μουσική

για τον κινηματογράφο μπορεί να είναι και φυλακή…”, έλεγε».

«Το νησί του φωτός», καντάτα για φωνή, όργανα και αφηγητή, είναι η

ιστορία της Δήλου. «Στην πρώτη παρουσίαση του έργου, ο χώρος συνδιαλέγεται

αρμονικά μ’ αυτήν τη σύνθεση», δήλωσε χθες ο συνθέτης, λίγο μετά τη μοναχική

περιπλάνησή του στο νησί που συνδέεται με τον μύθο της Γέννησης του Απόλλωνα,

δίπλα στην Ιερή Λίμνη. Μόλις εμφανίσθηκε ο γιος της Λητώς και του Διός το νησί

έλαμψε από το χρυσό φως του, οι υπερβόρειες παρθένες έφθασαν να τον

υπηρετήσουν, και το νησί που ήταν ως τότε «άδηλον» και επλανάτο μέσα στα

κύματα, στερεώθηκε στον βυθό με χρυσές αλυσίδες. Είναι παλιά η σχέση του

Νικόλα Πιοβάνι με τη χώρα μας. Ξεκίνησε το 1979 στο Φεστιβάλ Ανωγείων, με τον

Μάνο Χατζιδάκι να «συστήνει» τον μαθητή του στο ελληνικό κοινό. Με τον Πιοβάνι

στο πιάνο και τη Λίνα Σάστρι στο τραγούδι.

«Οι δεσμοί μου με την Ελλάδα είναι πάντα ισχυροί», δήλωνε ο Πιοβάνι, που

επισκέφθηκε για τρίτη φορά τη Δήλο, προκειμένου να διερευνήσει την ηχητική

κάλυψη της συναυλίας, τους φωτισμούς της σκηνής του μαρμάρινου ανοιχτού

θεάτρου και τις άλλες τεχνικές απαιτήσεις της συναυλίας.

«Μου είναι δύσκολο να ορίσω τη μουσική μου», έλεγε σε συνέντευξή του

στα «NEA». «Προτιμώ να την ορίζουν άλλοι. Αυτό που έχει σημασία είναι η

αίσθηση». Ο συνθέτης των Αδελφών Ταβιάνι, του Τζιουζέπε Τορνατόρε, του Ντούσαν

Μακαβέγιεφ, του Μάρκο Μπελόκιο, μιλώντας για τη μουσική, θυμόταν μια φράση του

Φελίνι: «Αν όλοι έκαναν περισσότερη σιωπή, ίσως τότε θα αρχίζαμε να

καταλαβαίνουμε κάτι ξανά… Ας κάνουμε λοιπόν λίγο περισσότερη σιωπή».

Στην έρημη Δήλο ακούγονται μόνο τα κύματα και τα θαλασσοπούλια. «Στην πρώτη

παρουσίαση του έργου, ο χώρος θα συνδιαλέγεται αρμονικά μ’ αυτήν τη σύνθεση»,

δήλωσε μετά την επίσκεψη-αστραπή. Οι θεατές, κοιτάζοντας γύρω τους, θα βρουν

μνήμες της μυθολογικής μήτρας απ’ όπου γεννήθηκαν οι πρωτογενείς μύθοι της

καντάτας, που είναι αφιερωμένη στην αιωνιότητα και τη διαχρονικότητα. Γυρίζω

στην Ιταλία φορτωμένος με ενέργεια και με τη βοήθεια του Απόλλωνα, θα

ολοκληρώσω αυτό το έργο».

Ο συνθέτης θα επιστρέψει στη Δήλο για την προετοιμασία της συναυλίας μία

εβδομάδα πριν από την πρεμιέρα, καθώς και ότι ο ίδιος έχει γράψει το λιμπρέτο.

Ένας Έλληνας ηθοποιός θα χρησιμοποιηθεί ως αφηγητής.