[ ΠΡΟΒΟΛΕΙΣ ]

ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ στο Ιράκ και τις εικόνες φρίκης που ξετυλίγονται εκεί

καθημερινά, ξεχάσαμε έναν άλλο πόλεμο που μαίνεται εδώ και χρόνια στην περιοχή

μας, χωρίς ευτυχώς να έχει την ίδια αγριότητα, αλλά τις συνέπειες του οποίου

ακόμη δεν έχουμε πλήρως αντιληφθεί. Ο πόλεμος για τις χωματερές της Ανατολικής

Αττικής κλείνει δεκαετία, συνεχίζεται αδιάκοπα και μπορεί να μην έχουμε

νεκρούς ή τραυματίες, αλλά είναι βέβαιο ότι με την υποβάθμιση του

περιβάλλοντος που προκαλεί η συνέχισή του, δεν θα αργήσουμε να θρηνήσουμε και

ανθρώπινα θύματα. Είναι στ’ αλήθεια ωραίοι εκεί στην Ανατολική Αττική: καμία

αντίρρηση δεν έχουν στο να παράγουν σκουπίδια, ούτε να καρπώνονται τις

ευεργετικές συνέπειες του τουρισμού και της γειτνίασής τους με την πρωτεύουσα.

Μόνο που δεν θέλουν τα σκουπίδια αυτά να τα ρίξουν στην αυλή τους: βρίσκουν

πιο σωστό, δίκαιο και βολικό, να τα ρίχνουν στην πόρτα του γείτονα! Νομάρχες,

δήμαρχοι, κοινοτάρχες, ομάδες πολιτών, εξωραϊστικοί ή όπως αλλιώς τους λένε

σύλλογοι, καμία αντίρρηση δεν προβάλλουν στη συνεχή πολεοδομική και οικιστική

επέκταση της Ανατολικής Αττικής και στην πληθυσμική έκρηξη των τελευταίων

δεκαετιών, αφού αυτό τους φέρνει λεφτά, αλλά με τα σκουπίδια παθαίνουν

αλλεργία. Ωσάν η διαχείριση των απορριμμάτων της περιοχής τους να μην είναι

μέρος των καθηκόντων και υποχρεώσεων τόσο των ίδιων των κατοίκων όσο και των

νομαρχιακών ή δημοτικών αρχών τις οποίες εκλέγουν. Και είναι θλιβερό, συνάμα

και πρωτάκουστο για οργανωμένη κοινωνία να εκλέγει τις τοπικές αρχές με βάση

τον βαθμό άρνησης των υποψηφίων στον πλειστηριασμό αδιαλλαξίας για να μη γίνει

Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων στην περιοχή. Δεκάδες μελέτες από

ειδικούς επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων και πανεπιστημιακούς έχουν γίνει για

να βρεθεί λύση. Εκατοντάδες εκατομμύρια δραχμές ξοδεύτηκαν για μελέτες,

έρευνες, σχέδια και προγράμματα. Όλα στον βρόντο. Λες κι αυτοί οι ειδικοί

συνωμοτούν για να βλάψουν την Ανατολική Αττική. Βρίσκουν όμως και τα κάνουν.

Ας υπήρχε μια κεντρική εξουσία με θάρρος, αποφασιστικότητα και χωρίς να

υπολογίζει το κομματικό κόστος και θα βλέπατε για πότε το θέμα θα είχε λυθεί.

Όπως έγινε παντού στην υπόλοιπη Ελλάδα. Ακόμη και στον περιβόητο Κορουπητό

βρέθηκε λύση. Μόνο στην Ανατολική Αττική εξακολουθούμε να φοβόμαστε και να

χαϊδεύουμε, άραγε τι και ποιους;