Διαπλεκόμενα συμφέροντα ανάμεσα στα πανεπιστημιακά ιδρύματα και στους

τηλεοπτικούς σταθμούς, ερωτικά τρίγωνα παγιδευμένα στη δίψα για εκδίκηση,

ασήμαντες αφορμές που λειτουργούν σαν χιονοστιβάδες για δολοφονίες. Η

καθημερινότητα στην Ελλάδα έχει μια πολύ σκοτεινή πλευρά. Μια πλευρά που

γίνεται ακόμα σκοτεινότερη καθώς οι μηχανισμοί του εγκλήματος στον υπόκοσμο

και στον «καλό» κόσμο διασταυρώνονται μεταξύ τους και οργανώνονται σε ένα

αδίστακτο σύστημα που, σιγά σιγά, αποκτά μια αυτονομία. Όπως συμβαίνει εδώ και

πολλά χρόνια στις μεγάλες μητροπόλεις του κόσμου…

«ΤΑ ΝΕΑ» προσκάλεσαν τους πιο πολυδιαβασμένους και έμπειρους Έλληνες

συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, για να φωτίσουν ορισμένες από τις πλέον

χαρακτηριστικές όψεις του εγκλήματος στην Ελλάδα. Ο Ανδρέας Αποστολίδης, η

Νένη Ευθυμιάδη, ο Πέτρος Μάρκαρης, ο Πέτρος Μαρτινίδης και ο Φίλιππος Φιλίππου

συλλαμβάνουν, ο καθένας με τον ιδιαίτερο τρόπο του, τις σκοτεινές όψεις της

ελληνικής κοινωνίας.

Ο ένας επιλέγει ως θύμα μια τηλεοπτική σταρ των κίτρινων ρεπορτάζ, ο άλλος

έναν μεσήλικο ποιητή, η τρίτη μια φαινομενικά αδιάφορη μικροαστή κ.ο.κ., όμως

οι φόνοι δεν είναι παρά αφορμές για έναν πολύ βαθύτερο σχολιασμό. Το

επιβεβαιώνουν τα διηγήματά τους που θα αρχίσουν να δημοσιεύονται από σήμερα,

καθημερινά στους «Ορίζοντες» -και τα οποία στη συνέχεια θα κυκλοφορήσουν σε

βιβλίο από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».

Η ελληνική αστυνομική λογοτεχνία παρουσιάζει την τελευταία δεκαετία μια νέα

άνθηση που την καταξιώνει όλο και περισσότερο στο πλαίσιο της νεοελληνικής

πεζογραφίας, αλλά και τη συντονίζει με την εξέλιξη του είδους διεθνώς.

Στην Αγγλία, όπου τα αστυνομικά μυθιστορήματα έχουν μεγάλη παράδοση, η

αναζήτηση του ενόχου ως κλειδί μιας εγκεφαλικής αστυνομικής λογοτεχνίας έχει

δώσει εδώ και τρεις – τέσσερις δεκαετίες τη σκυτάλη στην αναζήτηση των

κινήτρων (βλ. Ρουθ Ρέντελ, Πι. Ντι. Τζέιμς και crime novels). Στην ηπειρωτική

Ευρώπη, ο Ζαν-Πατρίκ Μανσέτ, ο Τονίνο Μπενακουίστα, ο Ζαν-Κλοντ Ιζό, ο Μανοέλ

Βάσκεθ Μονταλμπάν χρησιμοποιούν τη φόρμα του αστυνομικού μυθιστορήματος για να

προχωρήσουν σε έναν κοινωνικό και πολιτισμικό σχολιασμό της νέας τάξης

πραγμάτων.

Αλλά και στην Αμερική, η παράδοση του «νουάρ» μυθιστορήματος και οι

detective stories – που αποτέλεσαν καινοτομία στη δεκαετία του ’20 καθώς

προσγείωσαν στην πιο άχαρη πραγματικότητα το αστυνομικό μυθιστόρημα –

εκφυλίστηκαν από τις πολλές μιμήσεις. Ώσπου ο Τζέιμς Ελρόι ανανέωσε το είδος

με αναλύσεις σε βάθος των μηχανισμών του οργανωμένου εγκλήματος και της

διαφθοράς στους κόλπους των φυλάκων του Νόμου.

Οι Έλληνες συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών έχουν λιγοστούς προδρόμους – τον

Γιάννη Μαρή με τα αστικά αστυνομικά του και ενδεχομένως την Αθηνά Κακούρη με

τα διηγήματά της. Ωστόσο, από τη δεκαετία του ’90 το είδος ανανεώθηκε και

κυρίως απέκτησε μεγαλύτερη εμβέλεια, χάρη στους πέντε παραπάνω συγγραφείς.

Μεταξύ τους, ο Μάρκαρης κάνει ήδη λαμπρή ευρωπαϊκή καριέρα.