Ένα από τα αρχαιότερα παιχνίδια στην ιστορία της ανθρωπότητας, το γιο-γιο,

φεύγει και επιστρέφει στα χέρια μας τα τελευταία 2.500 χρόνια. Αν και οι ρίζες

του εντοπίζονται στην αρχαία Ελλάδα, οι Φιλιππινέζοι είναι αυτοί που το

ενσωμάτωσαν σε μεγάλο βαθμό στην κουλτούρα τους, η λέξη γιο-γιο στην τοπική

διάλεκτο σημαίνει «έλα, έλα», και το έκαναν γνωστό στον υπόλοιπο κόσμο. Επί

400 χρόνια το χρησιμοποιούσαν ως όπλο, μέχρι που αποφάσισαν να αφαιρέσουν τις

κοφτερές λάμες και να ανακαλύψουν την πιο… ανάλαφρη πλευρά του.

Στην Ευρώπη το γιο-γιο έφθασε το 1800 και ένα από τα ονόματα που του έδωσαν οι

Άγγλοι ήταν «το παιχνίδι του Πρίγκιπα της Ουαλίας». Στην Εθνική Πινακοθήκη του

Λονδίνου μάλιστα, υπάρχει πίνακας που απεικονίζει τον βασιλιά Γεώργιο Δ’ να

παίζει με το δικό του γιο-γιο. Στην σημερινή του μορφή, το πασίγνωστο

παιχνίδι, εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1920, στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, από τον

Φιλιππινέζο μετανάστη Πέντρο Φλόρες.

Όπως και το ίδιο το παιχνίδι, η τρέλα για το γιο-γιο συνεχώς φεύγει και

επιστρέφει. Το πιο πρόσφατο ξέσπασμα παρατηρήθηκε το 1996 στην Αυστραλία. Στη

συνέχεια πέρασε στην Ιαπωνία, όπου 45.000 διαγωνίστηκαν στους αγώνες του 1998.