Αναζήτηση
Έχουμε δύο σοβαρά πολιτικά δεδομένα. Το πρώτο προκύπτει από την ήττα της
κυβερνητικής πολιτικής στην υπόθεση του Ασφαλιστικού. Η απουσία οποιασδήποτε
στρατηγικής για την αναδιανομή του εισοδήματος είναι προφανές ότι προκαλεί
κοινωνικές εντάσεις. Το δεύτερο προκύπτει από την επικράτηση της σκληρής
Δεξιάς του Μπερλουσκόνι στη γειτονική Ιταλία. Στην περίπτωση αυτή έχουμε την
ήττα μιας στεγνής, διαχειριστικής, λογικής της Κεντροαριστεράς αλλά και την
επιστροφή στις πιο συντηρητικές εκδοχές της Δεξιάς στην εξουσία. Από αυτά τα
δύο δεδομένα οφείλουν όλοι να διδαχτούν. Πρώτα απ’ όλους οι ιθύνοντες του
κυβερνητικού κόμματος στη χώρα μας. Όσο το ΠΑΣΟΚ παραμένει εγκλωβισμένο στην
αλαζονεία της μονοκομματικής εξουσίας, όσο δεν αναζητεί κοινωνικές συμμαχίες
με τα συνδικάτα και πολιτική συνεννόησης με την Αριστερά είναι βέβαιο ότι θα
οδηγηθεί στην ήττα και την επικράτηση της Ν.Δ. Και οφείλουμε να ομολογήσουμε
ότι τότε θα εφαρμοστούν σίγουρα τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα εφόσον προκύπτουν
μέσα από τον βασικό πυρήνα της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας της συντηρητικής
παράταξης. Στη χώρα μας βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σταυροδρόμι. Ή θα
αναγεννηθεί μέσα από διαδικασίες αυτοκριτικής και τολμηρών επιλογών το
εγχείρημα της προσέγγισης της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς ή αναπόφευκτα
θα οδηγηθούμε στην ισχυροποίηση της Κεντροδεξιάς με τη συνδρομή του κ.
Αβραμόπουλου.
Τα πράγματα όμως έχουν και μια άλλη πλευρά. Αυτή που αφορά την Αριστερά. Η
οποία δεν πρέπει για μια ακόμη φορά να αποτελέσει τον μοχλό πίεσης για τη
διεκδίκηση της εξουσίας από ένα εκ των δύο εταίρων του δικομματισμού. Οι
δημοσκοπήσεις επιβεβαιώνουν μια αλήθεια.
Η κριτική ασκείται στην κυβέρνηση από τα αριστερά αλλά στην κάλπη ενισχυμένη
βγαίνει η Κεντροδεξιά, προφανώς ως πιο αποτελεσματικό αντίπαλο δέος στο
κυβερνητικό επιτελείο. Το μαζικό κίνημα ξαναμπαίνει στο προσκήνιο, αλλά η
Αριστερά δεν φαίνεται να κεφαλαιοποιεί τις αντιδράσεις των πολιτών. Έχουμε
άλλωστε ένα άκρως ενδεικτικό προηγούμενο. Οι σκληρές μάχες της Αριστεράς
απέναντι στη Ν.Δ. το 1980 οδήγησαν στη πανηγυρική νίκη του ΠΑΣΟΚ το ’81.
Σήμερα ο κίνδυνος είναι αντίστροφος. Η Αριστερά να χρησιμοποιηθεί χωρίς τη
θέλησή της από τη Ν.Δ. του κ. Καραμανλή. Φυσικά η αξία της εναλλαγής στην
εξουσία είναι πολύτιμο στοιχείο και μάλιστα αν συνυπολογίσουμε την κουραστική
καθεστωτική εικόνα του ΠΑΣΟΚ. Αλλά αυτό είναι η μία πλευρά του προβλήματος. Η
εύκολη! Το πιο σημαντικό έγκειται στο να δοθεί μια σοβαρή απάντηση στο
ερώτημα: ποιος θα κυβερνήσει θετικά αυτή τη χώρα! Στο πώς θα εφαρμοστούν
δηλαδή ριζοσπαστικές τομές στο πολιτικό σύστημα, στα διαρθρωτικά προβλήματα
της κοινωνίας, στην υπεράσπιση των εργαζομένων και των ανέργων.
Σε αυτή την οπτική οφείλει να σταθεί η Αριστερά. Να σταματήσει τα «μεροκάματα»
υπέρ του οποιουδήποτε πόλου του δικομματισμού και να απαιτήσει δικό της ρόλο.
Με την έννοια της πολιτικής ευθύνης για την αριστερή διακυβέρνηση του τόπου
και όχι φυσικά για μερικές θέσεις σε υπουργεία. Οι δυνατότητες μιας τέτοιας
προοπτικής φαίνονται σήμερα μικρές.
Οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ για τη διατήρηση του σημερινού εκλογικού συστήματος είναι
τεράστιες. Αξίζει όμως ν’ αλλάξει ο εκλογικός νόμος για να υπάρχουν ανοιχτοί
οι δρόμοι της προσέγγισης στο μέλλον, για να εκφραστεί μια νέα πολιτική
βούληση από όλες τις πλευρές.
Ο Συνασπισμός και η ευρύτερη Ανανεωτική Αριστερά έχουν όλα τα περιθώρια να
θέτουν στην κοινωνία τις πραγματικές προτεραιότητες. Να επιδιώκουν την
ισχυροποίηση της μόνης ρεαλιστικής γραμμής που αγωνίζεται για τις αναδιατάξεις
στο πολιτικό σκηνικό, για τη συμμαχία των δυνάμεων του δημοκρατικού
σοσιαλισμού και της οικολογίας. Επομένως από σήμερα μπορεί να υπάρξει ένας
ειλικρινής προγραμματικός διάλογος για τα μεγάλα προβλήματα του τόπου. Ο ΣΥΝ
από αυτόνομες θέσεις μπορεί να αποτελέσει κρίσιμο καταλύτη για νέες πολιτικές
εξελίξεις.
Η πρόσφατη εμπειρία από τη σύγκρουση για το Ασφαλιστικό αποδεικνύει ότι το
ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεχίσει τη συντηρητική πεπατημένη και ότι η Αριστερά
μπορεί επιτέλους να ξεφύγει από την αμυντική λογική οργανώνοντας επιθετικές
πρωτοβουλίες. Μια μόνη λύση πρέπει να απορριφθεί. Εκείνη που εφαρμόζει τη
μέθοδο της στρουθοκαμήλου!
Ο Θόδωρος Μαργαρίτης είναι μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του
Συνασπισμού.
