Τα… ντέρμπι με τους προέδρους

Ο Γιάννης Κυράστας έγινε πρόσφατα ο 13ος προπονητής που απολύθηκε στην Εθνική

Κατηγορία. Οι περισσότερες από τις ομάδες της κατηγορίας αυτής άλλαξαν τεχνικό

ηγέτη, κάποιες μάλιστα περισσότερες από μία φορές. Δεν ήταν πάντα η

ανικανότητα που χρεώθηκε στους απολυθέντες, αλλά απλώς η διαφορά αντιλήψεων με

τον πρόεδρο ή τους ισχυρούς άνδρες της εργοδότριας ΠΑΕ. Αυτό συνέβη και στη

περίπτωση του Κυράστα, όπως άλλωστε έχει συμβεί αμέτρητες φορές στο

ποδοσφαιρικό μας παρελθόν.

Ο Γιάννης Κυράστας είχε ανοίξει από νωρίς κόντρα με τον γενικό διευθυντή της

ΠΑΕ Ηρακλής Τέλη Μπατάκη και πολλά από τα επεισόδια αυτής της διαμάχης είδαν

το φως της δημοσιότητας. Φυσικά οι παράγοντες αρνούνται ότι παρεμβαίνουν στο

έργο του προπονητή, αλλά και οι προπονητές δεν το παραδέχονται γιατί δεν

θέλουν να δείξουν ότι βρίσκονται σε αδυναμία να επιβάλουν τη φιλοσοφία τους

μέσα και έξω από τα αποδυτήρια. Στη περίπτωση της ΠΑΕ Ηρακλής τα αποτελέσματα

δεν βοήθησαν τον προπονητή να κερδίσει τη μάχη με τον ισχυρό παράγοντα, αλλά

και ο Κυράστας φαίνεται ότι έκανε το μοιραίο λάθος αγοράζοντας παίκτες για την

ομάδα του σχεδόν αποκλειστικά από τον μάνατζερ κ. Τραυλό. Αυτή η τακτική

έπεισε τον μεγαλομέτοχο Βαγγέλη Μυτιληναίο να απομακρύνει τον προπονητή, ο

οποίος μερικούς μήνες πριν είχε ανέβει στη Θεσσαλονίκη με δόξες και τιμές.

Ο Γιάννης Κυράστας θα είχε φύγει πολύ νωρίτερα από τον Ηρακλή αν κ.

Μυτιληναίος, όπως και πολλοί πρόεδροι στη θέση του, δεν φοβότανε πιθανές

αναταράξεις στην ΠΑΕ. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο προπονητής πριν αφήσει τη

Θεσσαλονίκη είχε αποζημιωθεί στο ακέραιο από την εταιρεία, αλλά προηγουμένως

είχε υποσχεθεί εγγράφως ότι δεν θα έκανε δηλώσεις για το διαζύγιο ή για τις

ημέρες του στη ΠΑΕ, με σχετική ρήτρα 60 εκατ. δραχμών. Ο Κυράστας προτίμησε τα

εκατομμύρια και τη σιωπή και ο γάμος διαλύθηκε ήρεμα.

Μερικά χιλιόμετρα μακριά από το Καυταντζόγλειο στο γήπεδο της Τούμπας

εξακολουθεί να εργάζεται για τον ΠΑΟΚ ένας προπονητής με μακρά ιστορία

διενέξεων με προέδρους και παράγοντες των δύο ΠΑΕ, στις οποίες είχε δουλέψει

τα προηγούμενα χρόνια. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς πρωτογνώρισε τα.. ντέρμπι με τους

προέδρους από τα πρώτα χρόνια της προπονητικής του καριέρας στην Ελλάδα, με

αντίπαλο τον τότε ηγέτη της ΠΑΕ ΑΕΚ Στράτο Γιδόπουλο. Ο κ. Γιδόπουλος δεν

έχανε ευκαιρία να δηλώνει ότι γνωρίζει καλά τα μυστικά του προέδρου ως παλιός

ποδοσφαιριστής και να εκφράζει απόψεις σε τεχνικά θέματα, τις οποίες μπήκε στο

πειρασμό να προσπαθήσει να τις επιβάλει στον προπονητή του. Με έμμεσο τρόπο,

όσο πιο διακριτικά μπορούσε, επεδίωξε να πείσει τον Μπάγιεβιτς να ακολουθήσει

τη δική του γραμμή. Ο πρόεδρος γνώριζε καλά τα ερείσματα που είχε ο Μπάγιεβιτς

στην ΑΕΚ και τη λατρεία των οπαδών προς το πρόσωπό του. Η κόντρα των δύο

ανδρών κατέληξε στη απομάκρυνση του κ. Γιδόπουλου από την προεδρία της ΠΑΕ.

Ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που μια τέτοια μάχη την κέρδισε ο

προπονητής.

Ο Μιχάλης Τροχανάς αποδείχθηκε λιγότερο διακριτικός από τον Γιδόπουλο και πιο

σκληρό καρύδι για τον Μπάγιεβιτς. Οι παρεμβάσεις του στο έργο του προπονητή

δεν γίνονταν μόνο στο παρασκήνιο, αλλά και με απόψεις που διατύπωνε δημοσίως ο

τότε ιδιοκτήτης της ΠΑΕ ΑΕΚ. Παράλληλα, ο Μπάγιεβιτς έβλεπε τον πρόεδρο να

ασχολείται με θέματα που δεν τον αφορούσαν και να μην μπορέσει να λύσει εκείνα

που τον αφορούσαν, δηλαδή τα οικονομικά προβλήματα που βασάνιζαν την ΠΑΕ. Έτσι

ο Σερβοέλληνας τεχνικός αναγκάσθηκε να απαντήσει θετικά στην πολύ δελεαστική

πρόταση του Σωκράτη Κόκκαλη, αναζητώντας τις ιδανικές συνθήκες εργασίας που

είχαν λείψει πια από τη Νέα Φιλαδέλφεια. Φυσικά ο Τροχανάς δεν έκανε τη

παραμικρή κίνηση να μεταπείσει τον Μπάγιεβιτς. Μάλλον δέχθηκε με ανακούφιση

την αποχώρηση του, αλλά και ο ίδιος δεν επιβίωσε για πολύ στην ΠΑΕ.

Τα πρώτα χρόνια του Μπάγιεβιτς στον Πειραιά δικαίωσαν απόλυτα την επιλογή που

είχε κάνει το 1996. Ήταν απόλυτος κυρίαρχος στο ποδοσφαιρικό τμήμα σε μια ΠΑΕ

που όλα λειτουργούσαν ρολόι, με υψηλές αμοιβές και την οικονομική δυνατότητα

να αγοράζει ο προπονητής τους ποδοσφαιριστές της αρεσκείας του. Μάλιστα, ο κ.

Κόκκαλης δεν είχε καμία άλλη συμμετοχή παρά μόνο να πληρώνει σεβόμενος τις

επιθυμίες του προπονητή. Ιδανικές συνθήκες για έναν τεχνικό, που έγιναν ακόμη

καλύτερες χάρη στην άψοχη συνεργασία του Μπάγιεβιτς με τον γιο του ιδιοκτήτη

κ. Πέτρο Κόκκαλη, ο οποίος είχε αναλάβει να λύνει κάθε πρόβλημα που θα

μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στη δουλειά του Σερβοέλληνα τεχνικού.

Όλα τα ωραία, όμως, κάποτε τελειώνουν και το γεγονός ότι ο Μπάγιεβιτς

αναμφισβήτητα πρωταγωνίστησε στη μετάβαση του Ολυμπιακού από τα πέτρινα χρόνια

στην εποχή των τίτλων δεν άλλαξε αυτόν τον κανόνα της ζωής. Οι διαμάχες

ξέσπασαν αυτήν τη φορά όχι με τον ίδιο τον πρόεδρο, αλλά με τον γιο του, παρά

τις πολύ φιλικές σχέσεις που είχαν οι δύο άνδρες. Ο Μπάγιεβιτς κατηγορήθηκε

για πολλά, κάποιες φορές όχι άδικα και οι επιτυχίες σύντομα ξεχάστηκαν. Ο

Μπάγιεβιτς έχασε ξαφνικά την εμπιστοσύνη του προέδρου και σε πολύ σύντομο

χρονικό διάστημα και τη θέση του στον πάγκο του Ολυμπιακού που δήλωνε

ευγνωμοσύνη για τη δουλειά του Ντούσαν, αλλά και στροφή σε ευρωπαϊκούς

προσανατολισμούς, που ο Σερβοέλληνας τεχνικός δεν μπορούσε να υπηρετήσει. Όπως

άλλωστε και εκείνοι που τον διαδέχθηκαν.

Αν η ευτυχία ενός προπονητή είναι να διαθέτει ο πρόεδρος μεράκι για την ομάδα

και χοντρό πορτοφόλι, η δυστυχία του είναι να έχει ο εργοδότης του ισχυρή

προσωπικότητα και γνώση του πράγματος. Ο Γιώργος Βαρδινογιάννης τα είχε όλα

αυτά μαζί και οι σχέσεις του πρώην αφεντικού της ΠΑΕ Παναθηναϊκός με τους

προπονητές που πέρασαν από την Παιανία ήταν θυελλώδεις και στο ξεκίνημά τους

και στο τελείωμά τους. Ο Χέλμουτ Σενέκοβιτς ήταν μεγάλο όνομα την εποχή που

ήλθε στην Ελλάδα και σίγουρα δεν γνώριζε ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει τους

δικούς της, εντελώς διαφορετικούς κανόνες. Οι απόψεις του προπονητή δεν

έβρισκαν πάντα σύμφωνο τον πρόεδρο και αυτό φάνηκε καθαρά στο ημίχρονο εκείνου

του ντέρμπι του Παναθηναϊκού με την ΑΕΚ στο Στάδιο Καραϊσκάκη, όταν ο κ.

Βαρδινογιάννης κατέβηκε στα αποδυτήρια για να ζητήσει από έναν παίκτη του, τον

Σπύρο Λιβαθηνό, εξηγήσεις για την κακή απόδοσή του. Ο κ. Σενέκοβιτς

μεγαλωμένος σε αποδυτήρια από τα οποία οι πρόεδροι δεν επιτρέπεται ούτε να

περάσουν έξω από την πόρτα, ζήτησε από τον κ. Βαρδινογιάννη να αποχωρίσει. Στο

τέλος της περιόδου, με την λήξη του συμβολαίου του, κατάλαβε ότι είχε κάνει το

μοιραίο λάθος. Ο Γιάτσεκ Γκμοχ πάλι σε ντέρμπι με την ΑΕΚ έβγαλε από το

παιχνίδι τη μεγάλη βεντέτα της ομάδας, τον Βέλιμιρ Ζάετς. Εκείνο το ντέρμπι το

κέρδισε, αλλά έχασε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό. Ο Ίβιτσα Όσιμ έλεγε

πολλά και παράξενα για την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Κρίθηκε ότι

ήταν εκτός κλίματος και αυτό βάρυνε περισσότερο από το μεγάλο του όνομα. Ο

Βασίλης Δανιήλ έκανε το λάθος να περιφρονήσει τον Αργεντινό Χουάν Μπορέλι, τον

οποίο ο πρόεδρος είχε αγοράσει με 600 εκατ. δραχμές. Δεν μπορούσε να βλέπει το

καμάρι του εκτός ενδεκάδας και ο προπονητής έχασε την θέση του.

Οι περιπτώσεις που αναφέραμε είναι μόνο ενδεικτικές. Όλα αυτά δεν αφορούν μόνο

τους συγκεκριμένους προπονητές, ούτε μόνο τις συγκεκριμένες ομάδες. Το

παιχνίδι εξουσίας παίζεται καθημερινά στα αποδυτήρια και κανείς δεν μπορεί να

πει με βεβαιότητα ποια πλευρά έχει δίκιο. Ο προπονητής θέλει να κάνει

απερίσπαστος τη δουλειά του και το δικαιούται, αλλά και ο επιχειρηματίας δεν

μπορεί να επενδύει στα τυφλά τα δισεκατομμύριά του. Η σωστή χημεία είναι μία

δύσκολη υπόθεση και συνήθως την έλλειψή της πληρώνουν οι προπονητές. Και όχι

μόνο στις μεγάλες ΠΑΕ. Ο Μάκης Κατσαβάκης για παράδειγμα έχασε τη δουλειά του

στη διαδρομή από το ξενοδοχείο, στο οποίο είχε καταλύσει η αποστολή του

Πανιωνίου, προς το γήπεδο την ημέρα του αγώνα. Ο πρόεδρος Αχ. Μπέος είχε

ζητήσει από τον προπονητή να παίξει ο Κλάεβιτς, αλλά ο κ. Κατσαβάκης δεν

θέλησε να του κάνει το χατίρι. Τελικά έπαιξε ο παίκτης, αλλά χωρίς τον

προπονητή στο πάγκο.