ΗΘΟΠΟΙΟΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Εμ… πώς αλλιώς!!

ΑΓΑΠΑ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ: Το χιούμορ.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΙ: Τη βλακεία γιατί είναι πιο επικίνδυνη από την κακία.

ΔΕΝ ΑΠΟΧΩΡΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ: Τις βιταμίνες του.

ΣΥΓΚΙΝΕΙΤΑΙ: Εύκολα.

Τον εθνικό μας ποιητή Διονύσιο Σολωμό ενσαρκώνει ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος

στην ταινία και το μίνι σίριαλ που γυρίζεται αυτή την περίοδο στην Κέρκυρα υπό

τις σκηνοθετικές οδηγίες του Διονύση Ζουρμπάνου.

Ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, παιδί του θεάτρου ­ με ελάχιστη παρουσία στην

τηλεόραση ­, θεωρεί τα χρόνια του πλάι στον Κάρολο Κουν και στο Θέατρο Τέχνης

«μαγικά» και πιστεύει ότι το Θέατρο του Νότου (του Γιάννη Χουβαρδά) ήταν ο

μεγαλύτερος σταθμός στην καριέρα του.

ΕΡ.: Είναι βαρύς ο ρόλος του Διονυσίου Σολωμού;

ΑΠ.: Ασήκωτος.

ΕΡ.: Τι σας δυσκολεύει πιο πολύ;

ΑΠ.: Ότι όλοι έχουν μια εικόνα γι’ αυτόν.

ΕΡ.: Και τι σας χαροποιεί;

ΑΠ.: Ότι κι εγώ έχω μια εικόνα γι’ αυτόν.

ΕΡ.: Ο λόγος που είπατε «ναι, θα τον ενσαρκώσω»;

ΑΠ.: Είναι ο αγαπημένος μου ποιητής.

ΕΡ.: Το στοίχημα που βάλατε με τον εαυτό σας;

ΑΠ.: Να μην τον προδώσω… πολύ.

ΕΡ.: Γιατί πιστεύετε ότι σας επέλεξε ο Διονύσης Ζουρμπάνος για τον ρόλο του

εθνικού μας ποιητή;

ΑΠ.: Δεν ξέρω. Πρέπει να κάνετε «30 ερωτήσεις» και στον σκηνοθέτη Διονύση

Ζουρμπάνο.

ΕΡ.: Τι σας έχει γοητεύσει στη ζωή του Διονυσίου Σολωμού;

ΑΠ.: Η απεγνωσμένη προσπάθειά του να πλησιάσει το «τέλειο».

ΕΡ.: Η συνεργασία σας με τον Γιάννη Βόγλη, την Τζένη Ρουσσέα και τον Γιώργο

Νινιό;

ΑΠ.: Άψογη.

ΕΡ.: Με τη Μαρία Ναυπλιώτου με την οποία ήσασταν μαζί και στον «Ντον Ζουάν»

(Εθνικό Θέατρο);

ΑΠ.: Ελπίζω να τριτώσει το «κακό».

ΕΡ.: Τι έχετε κρατήσει από το «Θαμμένο παιδί» του Σέπαρντ;

ΑΠ.: Τη διδασκαλία του Καρόλου Κουν.

ΕΡ.: Τα χρόνια σας πλάι στον Κάρολο Κουν, στο Θέατρο Τέχνης, ήταν…

ΑΠ.: Μαγικά.

ΕΡ.: Τι θυμάστε με νοσταλγία από εκείνη την περίοδο;

ΑΠ.: Την αστείρευτη ενέργεια και τον κοινό στόχο.

ΕΡ.: Και για ποιον λόγο αποχωρήσατε;

ΑΠ.: Για λόγους ενηλικίωσης.

ΕΡ.: Το Θέατρο του Νότου («Αμόρε») του Γιάννη Χουβαρδά ήταν σταθμός στην

καριέρα σας;

ΑΠ.: Ο μεγαλύτερος.

ΕΡ.: Ο Γιάννης Χουβαρδάς ήταν ο άνθρωπος που σας εμπιστεύτηκε και σας πίστεψε;

ΑΠ.: Ναι, και αυτός και άλλοι. Δεν έχω παράπονο.

ΕΡ.: Τρία έργα με τον Νικήτα Μιλιβόγιεβιτς. Το κέρδος από αυτή τη συνεργασία;

ΑΠ.: Κατ’ αρχήν μια φιλία.

ΕΡ.: Η παρουσία σας στις παιδικές σκηνές της Ξένιας Καλογεροπούλου;

ΑΠ.: Μόνον μια φορά στην «Ελίζα».

ΕΡ.: Ήταν… σχολείο εκείνα τα χρόνια πλάι της;

ΑΠ.: Ναι, σχολείο… πρωινό. Πολύ πρωινό.

ΕΡ.: Η σχέση σας με την τηλεόραση: Την αποφεύγετε ή σας αποφεύγει;

ΑΠ.: Απλώς τα τελευταία χρόνια δουλεύω πολλές ώρες στο θέατρο και δεν έχω

χρόνο για τίποτε άλλο.

ΕΡ.: Το πέρασμά σας από την «Ανατομία ενός εγκλήματος» ήταν…

ΑΠ.: Αιματηρό. Γύρω στους 6 – 7 φόνους.

ΕΡ.: Στις «Σκιές στο Περιστύλιο» (του Γιώργου Παπαχρήστου) πόσο έχετε

ταυτιστεί με τον ρόλο του δημοσιογράφου;

ΑΠ.: Πόσο μπορείς να ταυτιστείς με έναν δημοσιογράφο; Πλάκα, πλάκα κάνω!!!

ΕΡ.: Όταν μεγαλώσει το μωρό σας θα θέλατε να ακολουθήσει τα χνάρια σας;

ΑΠ.: Θα ήθελα να μπορεί να κάνει αυτό που θέλει.

ΕΡ.: Τι μετράει περισσότερο για σας στη ζωή;

ΑΠ.: Μα η ίδια η ζωή.

ΕΡ.: Ένας στίχος που σας έχει σημαδέψει;

ΑΠ.: Πολλοί, π.χ., «Συχνά τα στήθια εκούρασα, ποτέ την καλοσύνη».

ΕΡ.: Τι σας πληγώνει στον χώρο σας;

ΑΠ.: Η μικροψυχία.

ΕΡ.: Και τι σας κάνει έξω φρενών στην τηλεόραση;

ΑΠ.: Το να κάθομαι να βλέπω τηλεόραση.

ΕΡ.: Εάν δεν ήσασταν ηθοποιός τι θα θέλατε να είστε;

ΑΠ.: Μουσικός.