Το σύνθημα, να, το έχω ολοζώντανο μπροστά στα μάτια μου, έτσι όπως φιγουράριζε

τυπωμένο στις αφίσες των τρόλεϊ «Ο επιμένων ελληΝΙΚΑ». Έξυπνο σύνθημα για ν’

αγοράζουμε ελληνικά προϊόντα, είχε γίνει και σποτ στην τηλεόραση. Η φωνή

ακουγόταν σίγουρη και πειστική στο τέλος του: «Ο επιμένων ΕλληΝΙΚΑ» και αμέσως

σε «ζουμ» ο αντίχειρας με την ελληνική σημαία στην ψιχοδαχτυλιά, σαν

αδιαμφισβήτητη σφραγίδα της επιλογής μας. Περίοδος… ηρωική κι αυτή,

αντίστασης στα πάσης φύσεως εισαγόμενα, από ρούχα σινιέ και μη μέχρι

μουστάρδες και κέτσαπ. Επίσημη αντίσταση, της κυβέρνησης, όχι τίποτε…

περιθωριακών.

Ε, αλλάζουν οι καιροί, πάντα αλλάζουν, αλλά και τόσο πολύ; Τόσο, που τα μισά ­

και παραπάνω ­ από τα όσπρια που τρώμε να είναι από την Τουρκία, το Πακιστάν,

την Αργεντινή, τον Καναδά; Τόσο, που σχεδόν να είναι σίγουρο πως η ελληνική

φασολάδα στα μισά ελληνικά τραπέζια δεν είναι ελληνική; Τόσο, που από καθαρή

τύχη οι φακές και η ρεβιθάδα να είναι με δικής μας προέλευσης προϊόντα; Αχ,

ήξερα ότι ντόπιο κρέας μπορώ στα σίγουρα ν’ αγοράσω από τον γνωστό χασάπη της

ιδιαίτερης πατρίδας που είναι και παραγωγός. Για τα όσπρια πού να τρέχω;

Έκανε, λέει, λάθος η αγροτική μας πολιτική που δεν υποστήριξε την επιδότηση

των καλλιεργειών ψυχανθών οσπρίων. Και τώρα, δηλαδή, είναι αργά; Τώρα που η

Ευρώπη στρέφεται στη μεσογειακή διατροφή, ισχύει ακόμη το «γράψε λάθος» με…

πέντε αυγά Τουρκίας;

Τελευταία Νέα