Τον πρόδωσε το σώμα του

Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έβγαλε ποτέ η, μικρή σε

έκταση, αλλά μεγάλη σε ποδοσφαιρική ιστορία, χώρα του Βελγίου. Σήμερα ο παλιός

παίκτης της Άντερλεχτ, της Τορίνο, της Μπορντό, της Οσέρ, της Ίντερ και της

Μονακό είναι υποχρεωμένος να βάλει τέλος στην πλούσια καριέρα του εξαιτίας της

οστεοαρθρίτιδας που του προκαλεί αφόρητους πόνους στους γοφούς. Ο Έντζο Σίφο,

όμως, θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη Σαρλερουά, τη φανέλα της

οποίας φορούσε πριν από λίγο καιρό, από το πόστο του προπονητή, προσπαθώντας

να επιστρέψει στο ποδόσφαιρο όλα όσα τόσο απλόχερα αυτό του προσέφερε όλα αυτά

τα χρόνια…

Στα 34 του πια ο Σίφο ανήκει μαζί με τους Μέρμανς, Ζιριόν, Κέλεμανς και Βαν

Χιμστ (που ήταν και ο πρώτος του δάσκαλος) στην ελίτ των θρυλικών Βέλγων

ποδοσφαιριστών. Πέρα από την ασύγκριτη τεχνική του κατάρτιση η αξία του

αποδεικνύεται και από την ψυχρή λογική των αριθμών: 481 αγώνες και 120

τέρματα. Ο Σίφο στέφθηκε 84 φορές διεθνής σκοράροντας 19 φορές, ενώ έκανε

μεγάλη διεθνή σταδιοδρομία στα γήπεδα της Ιταλίας, της Γαλλίας και φυσικά της

χώρας του. Ο Βιντσέντζο, όπως είναι ολόκληρο το μικρό του όνομα, σίγουρα

περίμενε ένα καλύτερο τέλος, πίστευε πως θα διάλεγε ο ίδιος τον τόπο και την

ώρα που θα έλεγε το ποδοσφαιρικό του «αντίο». Το σώμα του, όμως, τον

πρόδωσε… Ο ίδιος θυμάται: «Όταν πήγα στον Μαρκ Γκόουσενς, έναν από τους

γιατρούς της Εθνικής Βελγίου, πίστευα πως θα ήταν μία επίσκεψη ρουτίνας. Ήξερα

βέβαια πως η καριέρα μου διέτρεχε συνεχώς έναν κίνδυνο και πως κάποια στιγμή

οι γοφοί μου, που τόσο είχαν ταλαιπωρηθεί όλα αυτά τα χρόνια, θα έπαιρναν

«εκδίκηση». Όταν όμως άκουσα πως θα έπρεπε να κρεμάσω οριστικά τα παπούτσια

μου μου έπεσε ο ουρανός στο κεφάλι. Η διάγνωση ήταν κατηγορηματική: έπασχα από

­ ανίατη ­ χρόνια οστεοαρθρίτιδα. Αν το είχα καταλάβει στα είκοσί μου θα

μπορούσα να κάνω μία εγχείρηση που θα με άφηνε, βέβαια, για μεγάλο χρονικό

διάστημα εκτός γηπέδων. Τώρα, όμως, είμαι 34. Είμαι πολύ γέρος για να

συνεχίσω»…

Ο Σίφο ανακοίνωσε το νέο στην οικογένειά του. Η σύζυγός του Μαρί Πιερ ξέσπασε

σε λυγμούς, οι τρεις μικρές κόρες του κατάλαβαν ότι δεν θα ξανάβλεπαν τον

πατέρα τους μέσα στο γήπεδο.

Ο Βέλγος άσος, πάντως, παραδέχεται πως τα προβλήματα υγείας δεν είναι

καινούργιο φαινόμενο γι’ αυτόν: «Έπαιζα ακόμα στη Μονακό όταν κατάλαβα πως οι

γοφοί μου θα με βάζανε σε μπελάδες. Οι γιατροί της ομάδας με είχαν

προειδοποιήσει. Είχα τότε σκεφτεί να σταματήσω, αλλά συνέχισα γιατί ο πόνος

ήταν τέτοιος που μπορούσα να τον αντέξω».

Το σίγουρο είναι πως ο Έντζο είχε και έχει δυνατό χαρακτήρα και έτσι δεν άφησε

την κατάσταση να τον πάρει από κάτω: «Δεν είμαι ούτε ο πρώτος ούτε ο

τελευταίος ποδοσφαιριστής στον οποίο συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σε τελική ανάλυση

είμαι πιο τυχερός από τον Ρονάλντο!

Είμαι 34 χρόνων, δεν τελείωσε δα και η ζωή μου. Θα συνεχίσω να δίνω το 200%

των δυνατοτήτων μου στη Σαρλερουά, τη νέα πρόκληση της καριέρας μου. Είμαι

μέτοχος του συλλόγου, αλλά παρααισθάνομαι ακόμα παίκτης του ώστε να μπορέσω να

πάψω να πηγαίνω στα αποδυτήριά του. Θέλω να μείνω στους αγωνιστικούς χώρους

και ευτυχώς το επάγγελμα του προπονητή μού το επιτρέπει αυτό. Είχα τη μεγάλη

τύχη να δουλέψω υπό τις οδηγίες των Βαν Χιμστ, Χάαν, Τραπατόνι, Ζακέ, Ρου,

Μοντόνικο, Βενγκέρ, Τιγκανά, Βαντερέικεν, Ντοκξ και Βερκότερεν και δεν γίνεται

να ξεχάσω το καλό που προσφέρει ένας προπονητής στους παίκτες του. Γι’ αυτό

και ο Γκι Ρου παραμένει ο αγαπημένος μου τεχνικός. Στην Οσέρ με έκανε να νιώσω

ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο. Με έκανε να ξανααισθανθώ εμπιστοσύνη

στον εαυτό μου. Χάρη σ’ αυτόν έφτασα στην κορυφή. Θα προσπαθήσω να κάνω κάτι

ανάλογο με τους δικούς μου παίκτες».

Οι εικόνες που σημάδεψαν την σταδιοδρομία του πολλές και γεμάτες χρώματα. Το

πρώτο του ματς με την Άντερλεχτ, σε ηλικία 17 ετών, στο Μπέρσοτ, στις 16

Αυγούστου 1983. Ο αγώνας Βέλγιο – Γιουγκοσλαβία 2-0 στη Λανς για το Εύρω 1984

που προειδοποίησε την Ευρώπη για τη γέννηση ενός μεγάλου σταρ. Οι δύο

εντυπωσιακές σεζόν του στην Οσέρ (1990-91). Τέσσερις τελικές φάσεις Παγκοσμίων

Κυπέλλων (1986, ’90, ’94 και ’98), αλλά και η αντικατάστασή του από τον Τζορτζ

Λέικενς στο ματς με την Κορέα, στο Παρκ ντε Πρενς για την τελευταία διοργάνωση

που τον πόνεσε τόσο…

Ο Έντζο Σίφο ξέρει πως δεν θα αποφύγει την εγχείρηση στους γοφούς. Ο αριστερός

είναι σε πολύ κακή κατάσταση, ο δεξιός λίγο καλύτερα. Αυτό δεν τον πειράζει

και τόσο, «κάποτε θα γινόταν», παραδέχεται ο ίδιος. Σε τελική ανάλυση ανάλογη

τύχη είχε και ο Πολ βαν Χιμστ, ένας άλλος μεγάλος του βελγικού ποδοσφαίρου…