Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Π. Παπαφράγκου, 25ης Μαρτίου 30, Χαλάνδρι, γράφει:
«Κατ’ αρχήν, εύχομαι χρόνια πολλά με καλή υγεία και αίσιο το 2001! Λοιπόν,
πολλοί νομίζουν ότι το 2001 είναι το πρώτο έτος του 21ου αιώνα. Μεταξύ αυτών
και δύο συμπαθέστατοι δημοσιογράφοι (ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης και η κ. Μαρία
Χούκλη) τους οποίους έτυχε να παρακολουθήσω χθες το βράδυ αργά, σε μια εκπομπή
της ΝΕΤ.
Ασφαλώς θα ξέρετε ότι αυτό είναι λάθος, το οποίο προφανώς οφείλεται στο ότι ο
κόσμος (όσοι κάνουν λάθος) μετράει τα έτη σαν να είναι τεμάχια (όπως 1, 2, 3,
κ.ο.κ. μήλα, αυτοκίνητα, σπίτια κ.λπ.).
Όμως, τον χρόνο και κάθε άλλο μέγεθος που έχει διανυσματική έννοια δεν
αρχίζουμε να τον μετράμε από το ένα (1), αλλά από το μηδέν (0).
Δηλαδή, σημείο έναρξης για τη μέτρηση τής μετά Χριστόν χρονολογίας μας είναι
το μηδέν και όχι το ένα. Έτσι, η πρώτη δεκαετία σχηματίζεται ως εξής: ο χρόνος
που μεσολαβεί από το σημείο μηδέν μέχρι να συμπληρωθεί ένα έτος (12 μήνες),
δηλαδή μέχρι να φθάσουμε στη χρονολογία Ένα [ήτοι από το μηδέν (0) στο ένα
(1)] είναι το πρώτο έτος της δεκαετίας. Αυτός που μεσολαβεί από το έτος 1 στο
έτος 2 είναι το δεύτερο έτος της δεκαετίας, από το έτος 2 έως το 3 είναι το
τρίτο έτος κ.ο.κ. ώστε η δεκαετία συμπληρώνεται με δέκατο έτος το χρονικό
διάστημα που μεσολαβεί από το έτος 9 έως το έτος 10. Όχι και με το έτος 10. Το
έτος 10 είναι το πρώτο έτος της επόμενης δεκαετίας. Προχωρώντας έτσι, φθάνουμε
στο έτος 2000 (που είναι πολλαπλάσιο του 10) και βλέπουμε ότι αυτό είναι το
πρώτο έτος της δεκαετίας 2000-2009. Άρα: το 2001 είναι το δεύτερο έτος της
δεκαετίας αυτής και του 21ου αιώνα, βέβαια.
Θα συμφωνείτε και σεις ότι δεν είναι χαμένος κόπος να υπάρξει κάποιου είδους
πληροφόρηση γι’ αυτό το θέμα. Έτσι, αρκετοί άνθρωποι όχι μόνο θα καταλάβουν το
σωστό, αλλά θα αντιληφθούν επίσης ότι όπου στον κόσμο έγιναν εκδηλώσεις δήθεν
έναρξης του νέου αιώνα και του νέου Millennium, τώρα, έγιναν εκ του πονηρού
για ευνόητους λόγους της οικονομίας. Έχω ακούσει και κριτική σε βάρος της
Ελλάδας που δεν οργάνωσε τίποτα!».
Ο Στ. Φαλαγκάρας, Σωτήρα 42100, Τρίκαλα, γράφει:
«Αν ο μηνιαίος μισθός των συμβούλων και παρασυμβούλων του «Αθήνα 2004» είναι
πρόκληση ολκής, τότε τα 2.400.000 δραχμές τον μήνα του Τίτου Πατρίκιου είναι
πολλαπλάσια πρόκληση σε μια «εποχή δύσκολη που περνάμε, διαπλοκές, μίζες,
αμοραλισμός, μπόχα… » όπως πολύ σωστά σημειώνετε.
Είχα κι έχω, κ. Παπαδόπουλε, την πεποίθηση (ίσως και αφέλεια να ‘ναι) πως οι
πνευματικοί άνθρωποι οφείλουν κι έχουν χρέος να πρωτοστατούν και στα
οδοφράγματα αλλά και στις εθνικές προσπάθειες, όπως είναι η Πολιτιστική
Ολυμπιάδα, αμισθί και αφιλοκερδώς. Στην αντίθετη περίπτωση κινούνται στο ίδιο
πλαίσιο με τους πολιτικούς και τους τεχνοκράτες, οι οποίοι αδιαφορώντας για
τον λαό λύνουν και δένουν με βάση τα προσωπικά τους συμφέροντα».
Απάντηση: Δηλαδή, να πληρώνονται οι πάντες για τη δουλειά τους, εκτός
από τους πνευματικούς ανθρώπους; Δεν συμφωνώ καθόλου, φίλε…
