Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Θαν. Νικολαΐδης, Γιαννιτσά, τηλ. 0382/27165, γράφει:
«Δεν έμεινε καιρός να δούμε τα δικά μας. Η Ευρώπη, η… διατηρησιμότητα, το
Χρηματιστήριο… Τώρα που όλα κι όλοι στροφάρουν σταθερά και δεξιά, χωρίς
αντίρροπη δύναμη, με τον καπιταλισμό υπέρτατη «ιδεολογία»… άντε να πέσεις
στα «Δεκεμβριανά», ξεφυλλίζοντας τη νεώτερη ιστορία μας. Θα σε κοιτάξουν με
απορία ευρωλάγνοι, θα σου κόψουν την «καλημέρα» Ευρωπαίοι εταίροι και
συνεταίροι.
Εμείς επιμένουμε. Κι ας μας δρομολόγησαν σε διαδικασία απεμπόλησης και
λησμονιάς. Επιμένουμε ελληνικά, ξεφυλλίζοντας γκρίζες σελίδες και ενθυμούμενοι
ό,τι στους Ευρωπαίους «συμμάχους» συμφέρει να ξεχάσουμε.
Είχε το μοίρασμα (του κόσμου) συντελεστεί, μετά τη «Μόσχα», «Τεχεράνη» και
«Γιάλτα», δεν σήκωνε καινούργια μοιρασιά. Ό,τι μπορούσε η ελληνική Αντίσταση
τα πρόσφερε στον κοινό αγώνα κι ο φασισμός έπνεε τα λοίσθια, ανυποψίαστος πως
θα γεννιόταν νέος φασισμός. Οκτώβρης ’44 και ο λαός έζησε της λευτεριάς το
πανηγύρι.
Άγγιξε την ψυχή του ο λόγος του Γ. Παπανδρέου, στο Σύνταγμα, τον Οκτώβρη του
’44. Ωστόσο, το «πιστεύομεν εις την λαοκρατίαν» παρέμεινε λόγος κενός, μιας
και ούτε ο ίδιος ποτέ τον πίστεψε. Οι Άγγλοι του Τσώρτσιλ το ‘χανε στρώσει το
σχέδιο και ήταν υπόθεση ημερών τα «Δεκεμβριανά» και υπόθεση 1-2 ετών ο
Εμφύλιος.
Βέβαια, η ηγεσία (μπαρμπέρηδων και τσαγκαράδων) του ΚΚΕ είχε βάλει την
υπογραφή της στο Λίβανο και τη Γκαζέρτα, για να κάνουν κουμάντο οι Άγγλοι
στη… Σκομπία. Σε λίγο θ’ άναβε η «μάχη της Αθήνας», 33 μέρες φονικής
αναμέτρησης αριστερών με… Άγγλους. Στο… γήπεδό τους! Η αφορμή που έλλειπε
βρέθηκε με το «ναι» ή «όχι» της απεργίας, οι ελεύθεροι σκοπευτές στις θέσεις
τους, τα φέρετρα έτοιμα. Χωρίς σχέδιο κατάληψης της Αθήνας οι κομμουνιστές, με
πλήρη κάλυψη των Άγγλων οι «εθνικοί». Με τον Τσώρτσιλ στην Αθήνα,
χριστουγεννιάτικα, και με την αποτυχημένη απόπειρα ανατίναξης του ξενοδοχείου
που συσκέπτονταν Έλληνες και Άγγλοι κομμουνιστοφάγοι.
Από κει και πέρα, η Βάρκιζα, ο Εμφύλιος. Το ‘θελαν οι Άγγλοι. Δεν μπορούσε να
γίνει διαφορετικά. Απ’ το ’47 ανέλαβαν οι Αμερικάνοι. Δεν μπορούσε να γίνει
διαφορετικά. Τι τα σκαλίζεις; Έτσι, για διάλειμμα, στον «αγώνα» για την ΟΝΕ,
στις κραυγές για το Χρηματιστήριο. Ο αγώνας (για απελευθέρωση) δεν
συνεχίζεται».
Ο Χ. Ρούβαλης, τηλ. 0691/265.303, γράφει:
«Ο τέως, που παριστάνει τον κακομοίρη και ζητάει τα σπίτια του και τους τάφους
των προγόνων του, μπορεί να μας πει τι έγινε το χρυσάφι που έβγαλε ο μπάρμπας
του Γεώργιος Β’, όταν έφυγε για την Αίγυπτο, λίγο πριν μπουν οι Γερμανοί στην
Ελλάδα; Τι το έκαναν το χρυσάφι, αυτός και οι δικοί του; Γιατί, βέβαια, ο
θησαυρός αυτός δεν ξαναγύρισε στη χώρα μας».
