ΠΡΟΣΩΠΑ Συντηρητισμός ναι, συμπονετικός όχι

Οι ελπίδες ότι ο «συμπονετικός συντηρητισμός» θα μετρίαζε τις δεξιές

πεποιθήσεις του Μπους αποδείχθηκαν ευσεβείς πόθοι: και η αντιδραστική φύση του

«δόγματος» του Μάρβιν Ολάσκυ γίνεται όλο και σαφέστερη.

Καθηγητής Δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Ώστιν (Τέξας), κομμουνιστής στα

νιάτα του που «αναγεννήθηκε» ως χριστιανός και διευθύνει σήμερα το χριστιανικό

περιοδικό «World» (Κόσμος), ο Μάρβιν Ολάσκυ, 50 χρόνων, είναι ο θεωρητικός του

«συμπονετικού συντηρητισμού». Όταν ο Μπους υιοθέτησε προεκλογικά το «δόγμα»

αυτό, πολλοί πίστεψαν ότι θα πρότεινε τον περιορισμό της ελεύθερης αγοράς με

κυβερνητικά προγράμματα κοινωνικής πρόνοιας. Κάθε άλλο: είναι πλέον σαφές ότι

«συμπονετικός συντηρητισμός» σημαίνει ιδιωτικοποίηση της πρόνοιας και μέρους

του εκπαιδευτικού συστήματος.

Σύμβουλος του Μπους όταν ο νεοεκλεγείς πρόεδρος ήταν κυβερνήτης του Τέξας, ο

Ολάσκυ κηρύσσει πως η κοινωνική πρόνοια είναι άχρηστη χωρίς τη θρησκεία ­ όχι

υλική τροφή χωρίς πνευματική τροφή, όπως ο ίδιος το θέτει. Στο πνεύμα αυτό, ο

Μπους ανακοίνωσε ότι θα ιδρύσει στον Λευκό Οίκο ένα Γραφείο Πρωτοβουλιών

Βασισμένων στην Πίστη, το οποίο θα ανακαλύπτει συνταγματικά επιτρεπτούς

τρόπους για να διοχετεύονται ομοσπονδιακά κονδύλια σε φονταμενταλιστικές και

άλλες θρησκευτικές οργανώσεις που ασκούν προσηλυτισμό. Έτσι θα ενισχυθεί

προφανώς η οικονομική και πολιτική επιρροή θρησκευτικών οργανώσεων και

Εκκλησιών που πρόσκεινται στο Ρεπουμπλικανικό Κόμμα εις βάρος του υφιστάμενου

σήμερα δικτύου κοινωνικών λειτουργών που ασκούν την πολιτική της κοινωνικής

πρόνοιας. Και ο φόβος είναι ότι πολλοί από τους 100 εκατομμύρια Αμερικανούς,

που πασχίζουν να τα φέρουν βόλτα, μπορεί ξαφνικά να διαπιστώσουν ότι η στέγαση

ή η πρόσβασή τους στα κουπόνια τροφίμων εξαρτάται από τις θρησκευτικές ή τις

πολιτικές πεποιθήσεις τους. Το 1995 ο Μπους είχε υποστηρίξει, ως κυβερνήτης

του Τέξας και κατόπιν αιτήματος του Ολάσκυ, το δικαίωμα να χρηματοδοτηθεί με

πολιτειακά κονδύλια ένα πρόγραμμα κατά των ναρκωτικών που, για να βοηθήσει

ναρκομανείς, απαιτούσε τον προσηλυτισμό τους. «Δεν θα ζητήσουμε ποτέ από μια

οργάνωση να συμβιβαστεί στις θεμελιώδεις αξίες της και στην πνευματική

αποστολή της για να πάρει τη βοήθεια που χρειάζεται», είχε δηλώσει προεκλογικά

ο νεοεκλεγείς πρόεδρος. Με άλλα λόγια, όσοι χριστιανοί φονταμενταλιστές

προσέλθετε…

Το Τέξας προσφέρει ένα εύγλωττο παράδειγμα τού τι συμβαίνει όταν η κυβέρνηση

παραδίδει την ευθύνη της κοινωνικής πρόνοιας σε θρησκευτικές οργανώσεις,

γράφει ο Άντριου Γκάμπελ στον «Ιντιπέντεντ». Στη δεκαετία του ’60 είχαν

ιδρυθεί εκεί αρκετά ιδιωτικά αναμορφωτήρια ανηλίκων. Μια σειρά σκανδάλων ­

ιστορίες φρίκης για παιδιά που κρατούνταν σε κλουβιά, που τους έκαναν ντους με

παγωμένο νερό και τα έτριβαν με σιδερόβουρτσες ­ κορυφώθηκε με τον θάνατο ενός

14χρονου κοριτσιού που το υποχρέωσαν να πιεί αλισίβα με αποτέλεσμα να πεθάνει

μαρτυρικά τρεις μέρες μετά. Συμπονετικό, πράγματι.