Αναζήτηση
Ο λόγος στους αναγνώστες.
Ο Νάσος Θεοδωρίδης, Καμελιών 26, Π. Ψυχικό, γράφει:
«Στις αρχές Ιουλίου 2000 στα κρατητήρια της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης
Αττικής (ΓΑΔΑ) ξεκίνησε ένας δύσκολος αγώνας με μια εξαιρετικά μαχητική
απεργία πείνας που κράτησε συνολικά περίπου 18 μέρες και αφορούσε 35 άτομα από
τα 200 που κρατούνταν εκεί χωρίς ποινικά αδικήματα, έχοντας ζητήσει πολιτικό
άσυλο. Πρόκειται για πολιτικούς πρόσφυγες από την Τουρκία, το Ιράκ και το
Πακιστάν, οι οποίοι διώκονταν από τα αυταρχικά καθεστώτα των χωρών τους. Οι
κρατούμενοι απαίτησαν, με έμφαση, να σταματήσει η κακομεταχείρισή τους και να
αφεθούν ελεύθεροι.
Στην αρχή, οι αστυνομικοί τούς απομόνωσαν σε χωριστή πτέρυγα και τους έδερναν
μέρα και νύχτα. Ύστερα από μία εβδομάδα ξυλοδαρμών, άρχισαν να τους
“καλοπιάνουν”, υποσχόμενοι επιτάχυνση της χρονοβόρας διαδικασίας απέλασης για
όποιον σταματούσε την απεργία πείνας, ενώ τους 4 πιο μαχητικούς πρόσφυγες που
ηγούνταν του απεργιακού αγώνα τούς μετέφεραν σε 4 διαφορετικά συνοικιακά
Αστυνομικά Τμήματα, προκειμένου να “σπάσει” το επιτυχημένο απεργιακό μέτωπο.
Όμως, παρά τις φοβερές δυσκολίες, αυτή η απεργία πείνας είχε ως αποτέλεσμα μια
σημαντική νίκη: Από τους 11 απεργούς πείνας που άντεξαν μέχρι τέλους, οι 8
απελευθερώθηκαν παίρνοντας επισήμως πολιτικό άσυλο. Έτσι, στους υπόλοιπους
κρατούμενους πέρασε το ελπιδοφόρο μήνυμα ότι ο αγώνας φέρνει αποτελέσματα.
Πρέπει να σημειωθεί ότι τέτοιες απεργίες πείνας γίνονται συχνά μέσα στα άθλια
κελιά όπου στοιβάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες μετανάστες και πρόσφυγες, αλλά,
δυστυχώς, δεν βλέπουν σχεδόν ποτέ το φως της δημοσιότητας, γεγονός που
αποθρασύνει την αστυνομική αυθαιρεσία και επιτείνει τις παραβιάσεις των
ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Η διαφορά της συγκεκριμένης απεργίας πείνας ήταν η συμβολή αντιρατσιστικών
οργανώσεων που φρόντισαν να δημοσιοποιηθεί το θέμα, κράτησαν ενήμερη μια
μερίδα της κοινής γνώμης, εξασφάλισαν επιστολές διαμαρτυρίας από πολλούς
φορείς και συνδικάτα της Ελλάδας και του εξωτερικού, επισκέπτονταν συχνά τα
κρατητήρια και είχαν καθημερινή επικοινωνία με τους κρατούμενους. Το
αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας συνίστατο στο να βρεθεί η κυβέρνηση
αντιμέτωπη με ένα σοβαρό σκάνδαλο, ιδιαίτερα ως προς τον ξυλοδαρμό των απεργών
πείνας από αστυνομικά όργανα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι δημοσιογράφοι τηλεφωνούσαν καθημερινά για να
ενημερώνονται, ενώ πολιτικές οργανώσεις και φορείς ζητούσαν να συμβάλουν με
κάθε μέσο στην εκστρατεία απελευθέρωσης. Τέλος, είναι παρήγορο το ότι ο
βουλευτής του Συνασπισμού κ. Π. Λαφαζάνης υιοθέτησε πλήρως τις ανωτέρω
καταγγελίες και, αφού επισκέφθηκε ο ίδιος τα κελιά της ΓΑΔΑ, κατέθεσε σχετική
επερώτηση στη Βουλή».
