Πριν από 18 χρόνια ο τερματοφύλακας του Ηλειακού Λεχαινών Τάσος Παπούλιας

τραυματίστηκε στην καρωτίδα σε αγώνα της ομάδας του. Ήταν 14 Νοεμβρίου 1982

και ο 21χρονος Παπούλιας είχε απολυθεί από τις τάξεις του στρατού λίγες ημέρες

νωρίτερα.

Ο τραυματισμός του αποδείχθηκε σοβαρός, αφού από τότε πάσχει από τα

επακόλουθα της ημιπάρεσης δεξιά και απώλεια όρασης της δεξιάς πλευράς, ενώ

παρουσιάζει προβλήματα στον λόγο.

Έτσι άρχισε η περιπέτεια του Τάσου Παπούλια. Περιπέτεια με οδυνηρές

εμπειρίες, αφού ζει μόνος και καλείται να καλύψει τεράστια έξοδα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ότι μόνο για μία ώρα λογοθεραπεία πρέπει να πληρώσει

δώδεκα χιλιάδες δραχμές.

Έχει σιδερένια θέληση ο Τάσος Παπούλιας και δεν σήκωσε τα χέρια ψηλά.

Αγαπάει τον αθλητισμό και καθημερινά αφιερώνει πολλές ώρες στην προπόνηση,

αφού τρέχει μαραθώνιο. Θα μπορούσε να ήταν ένας από τους αθλητές που

κατέκτησαν Ολυμπιακή νίκη στην Παραολυμπιάδα του Σίδνεϊ. Είχε πιάσει το όριο,

αλλά ο αριθμός των αθλητών της Παραολυμπιακής ομάδας δεν ήταν ανοιχτός. Έτρεξε

τελευταία και στην κλασική διαδρομή του μαραθωνίου, την οποία κάλυψε σε 4 ώρες

και 44′. Του έκανε εντύπωση ότι δεν υπήρχε φροντίδα για την παροχή νερού στους

αθλητές και ένιωσε πίκρα όταν πριν από το Καλλιμάρμαρο τον σταμάτησε την ώρα

του αγώνα αστυνομικός για να περάσουν αυτοκίνητα.

Πικραίνεται όταν βλέπει να αναβάλλονται ή να ματαιώνονται καθιερωμένοι

ημιμαραθώνιοι στην Ηλεία και την Αχαΐα, σε μία εποχή που λόγω των Ολυμπιακών

Αγώνων του 2004 στην Αθήνα τέτοιες αθλητικές εκδηλώσεις έπρεπε να

πολλαπλασιαστούν.

Πρόσφατα ο Τάσος Παπούλιας πήγε στο αθλητικό και θεραπευτικό κέντρο

Φρεσούντα στη Στοκχόλμη. Τμήμα των εξόδων (τα εισιτήρια) ανέλαβε η Ιερά

Μητρόπολη Ηλείας. Τα υπόλοιπα, όμως, μάταια προσπαθεί να βρει χτυπώντας την

πόρτα αρμοδίων φορέων.

Επειδή στη χώρα μας δεν υπάρχει μέριμνα για ασφαλιστική κάλυψη των

ερασιτεχνών αθλητών, άτυχοι νέοι, αλλά μαχητές, όπως ο Τάσος Παπούλιας, πρέπει

να αφήνονται στην τύχη τους;